ΟΙ "ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ" ΤΩΝ Γ.Ο.Χ.: ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Τετάρτη, 5 Δεκεμβρίου 2012

ΟΙ "ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ" ΤΩΝ Γ.Ο.Χ.: ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

 

Στο άρθρο μας «ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ» αναφέραμε κάποια βήματα που πρέπει να γίνουν ως απαραίτητη προϋπόθεση για την θεραπεία της μεγάλης πληγής στο σώμα της Εκκλησίας, δηλαδή το ημερολογιακό σχίσμα, το οποίο προκάλεσε η παναίρεση του Οικουμενισμού με την εισαγωγή του νέου ημερολογίου.

Τα βήματα αυτά είναι (αντιγράφουμε από το προαναφερόμενο άρθρο):

«Στον χώρο του νέου ημερολογίου:

Βήμα 1ο: Να αποκαλυφθούν οι Ιεράρχες που πρεσβεύουν οικουμενιστικά και άλλα αιρετικά δόγματα και οι υπόλοιποι Ιεράρχες που εκφράζονται ευθαρσώς κατά του οικουμενισμού, να πάψουν να έχουν επικοινωνία με τους οικουμενιστές. Είναι υποκρισία να πολεμά κανείς στα λόγια την αίρεση και ταυτόχρονα να έχει κοινωνία με τον αιρετικό.

Βήμα 2ο: Να λαλήσουν οι θέλοντες να θεωρούνται ορθόδοξοι Ιεράρχες και οι μορφωμένοι και ενάρετοι ιερείς και μοναχοί, ως μία γροθιά τον λόγο της αληθείας, ενημερώνοντας το ποίμνιό τους, μη φοβούμενοι μήπως στερηθούν τον κρατικό μισθό, αλλά ούτε και την «δόξα» των ανθρώπων.

Βήμα 3ο: Εάν δεν υπάρχει δράση από την Ιερά Σύνοδο και τους Επισκόπους, να αρχίσουν, από ιερείς, μοναχούς και λαϊκούς, αποτειχίσεις άμεσα, ως απαραίτητο μέτρο για την διαφύλαξη της Ορθοδοξίας. Παράλληλα, επιστροφή στο παλαιό εορτολόγιο, αφενός για την ενότητα του Ακαινοτομήτου Πληρώματος, αφετέρου για την διαφοροποίησή του, από τους αιρετικούς και σχισματικούς οικουμενιστές.

 

Στον χώρο του παλαιού ημερολογίου:

Βήμα 1ο: Να αποκαλυφθούν όλες οι παρατάξεις, με σκοπό να ξεκαθαρίσει ποιες από αυτές έχουν έγκυρες χειροτονίες και ποιες αποτελούνται από αυτοχειροτόνητους.

Βήμα 2ο: Οι παρατάξεις που έχουν διαδοχή να συνέλθουν σε διάλογο ενότητος με σκοπό την ένωση σε ΜΙΑ, με βάση την κρυστάλλινη εκκλησιολογία του ομολογητού πρώην Φλωρίνης Χρυστοστόμου (=να δεχτούν δηλαδή ότι δεν αποτελούν μία ξεχωριστή Εκκλησία, αλλά το Ακαινοτόμητο Πλήρωμα της Εκκλησίας της Ελλάδος).

Βήμα 3ο: Με ξεκάθαρη πλέον εκκλησιολογία να μεριμνήσουν μαζί με τους αποτειχισμένους αδελφούς (που πλέον θα βρίσκονται επί το αυτό και λόγω κοινού εορτολογίου), να στείλουν υπομνήματα σε όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες, εν όψει της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, για τα θέματα αυτά της πίστεως».

 

Και για όσα αφορούν τα βήματα στο χώρο του νέου ημερολογίου, καλό θα είναι να αναλάβουν δράση οι ανήκοντες στον χώρο αυτό. Εμείς ως ανήκοντες στο χώρο του Πατρίου Ημερολογίου, θα ασχοληθούμε με τα του οίκου μας.

Αναλύοντας το πρώτο βήμα θα μιλήσουμε ξεκάθαρα για τον ενδοπαλαιοημερολογιτικό διχασμό, για τις λεγόμενες «παρατάξεις» και για τις αιτίες της δημιουργίας αυτών, καθώς και για τον τρόπο της άρσης της πολυδιάσπασης. Με το πρώτο αυτό βήμα αφενός μεν θα φανεί η αλήθεια για τον κατακερματισμό του Ακαινοτομήτου Πληρώματος και αφετέρου θα καταρριφθεί το ψεύδος ορισμένων νεοημερολογιτών περί «δεκάδων αλληλοαναθεματιζομένων παρατάξεων».

 

Ως γνωστόν το 1924 με την εισαγωγή του Γρηγοριανού ημερολογίου στην εκκλησιαστικη ζωή, παρανόμως και μονομερώς, από τον τότε Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χρυσόστομο Παπαδόπουλο, χιλιάδες πιστοί αντέδρασαν στην καινοτομία αυτή.

Οι «παλαιοημερολογίτες» (όπως τους απεκάλεσαν περιφρονητικά) ή «Γ.Ο.Χ.» («Γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί» όπως οι ίδιοι απεκάλεσαν εαυτούς) είναι ουσιαστικά το Ακαινοτόμητο (αυτό που δεν δέχθηκε την καινοτομία δηλαδή) Πλήρωμα της Εκκλησίας της Ελλάδος, της οποίας «την φαεινήν και αλύμαντον πλευράν της»[1]  αποτελεί.

 

Ο σκοπός του Ιερού Αγώνος του Ακαινοτομήτου Πληρώματος ήταν και είναι η ειρήνευση της Εκκλησίας. Αυτός ο αγώνας θα εκπληρωθεί όταν η καινοτομούσα Ιεραρχία επαναφέρει το Παλαιό Ημερολόγιο και καταδικάσει την αίρεση και τους φορείς του Οικουμενισμού, λόγω και έργω. Τότε τα μέλη του Ακαινοτομήτου Πληρώματος θα αποκαταστήσουν πλήρως την κοινωνία τους με την Ιεραρχία. Έως τότε όμως έχουν το δικαίωμα να αποτελούν ξεχωριστή θρησκευτική κοινότητα με δικούς τους Επισκόπους και ιερείς. 

Κατά τα έτη 1924-1935 στο Ακαινοτόμητο Πλήρωμα δεν υπήρχαν Αρχιερείς. Οι πιστοί είχαν οργανωθεί στην «Ελληνική Θρησκευτική Κοινότητα των Γ.Ο.Χ.».

Το 1935 τρεις Επίσκοποι, ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος, ο Δημητριάδος Γερμανός και ο Ζακύνθου Χρυσόστομος, διαχώρισαν τις ευθύνες τους από την υπόλοιπη Ιεραρχία, ακολούθησαν το Παλαιό Ημερολόγιο και τέθηκαν επί κεφαλής του Ακαινοτομήτου Πληρώματος. Επίσης χειροτόνησαν άλλους τέσσερις Επισκόπους με απώτερο σκοπό να πιέσουν την καινοτομούσα Ιεραρχία να επαναφέρει το Παλαιό Ημερολόγιο. Όμως ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος με τη βοήθεια της κρατικής εξουσίας επέβαλε τη θέλησή του και διατήρησε το σχίσμα που δημιούργησε ο ίδιος το 1924.

 

 

Παράλληλα τρεις, από τους επτά, Αρχιερείς εγκατέλειψαν τον Ιερό Αγώνα. Εκτός αυτού δημιουργήθηκε και άλλο ζήτημα. Οι τότε υπεύθυνοι της Ελληνικής Θρησκευτικής Κοινότητος δεν ήθελαν να παραδώσουν στους Αρχιερείς την ηγεσία του αγώνος. Αρκετοί από τους απλούς πιστούς μετά από 11 χρόνια διώξεων, φυλακίσεων και εξευτελισμών, είχαν την πεποίθηση ότι οι διώκτες τους νεοημερολογίτες ήταν και ενεργεία αιρετικοί[2].  Τις απόψεις αυτές πρέσβευαν και δύο από τους νεοχειροτονηθέντες Επισκόπους οι Βρεσθένης Ματθαίος και Κυκλάδων Γερμανός.

 

ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΤΟΥ  1937

Το 1937 οι Επίσκοποι Βρεσθένης Ματθαίος και Κυκλάδων Γερμανός αποσχίζονται από τους Αρχιερείς που τους χειροτόνησαν (Δημητριάδος Γερμανό και πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομο) για εκκλησιολογικούς λόγους. Θεωρούσαν δηλαδή πως οι νεοημερολογίτες με την αλλαγή του ημερολογίου κατέστησαν αυτομάτως αιρετικοί και ότι η Θεία Χάρη δεν ενεργεί πλέον σε αυτούς, με αποτέλεσμα τα Μυστήριά τους να είναι άκυρα. Την εσφαλμένη αυτή εκκλησιολογία αναίρεσε αναλυτικά ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος με την Ποιμαντορική Εγκύκλιο της 1-6-1944 και με Διασαφητική αυτής.

Με το σχίσμα του 1937 δημιουργήθηκαν φαινομενικά δύο παρατάξεις «παλαιοημερολογιτών». Οι λεγόμενοι «φλωρινικοί» και οι ματθαιϊκοί. Στην πραγματικότητα όμως το Ακαινοτόμητο Πλήρωμα υφίστατο υπό την ηγεσία του πρώην Φλωρίνης και ενίστατο ΚΑΝΟΝΙΚΩΣ κατά του νεοημερολογιτικού σχίσματος, ενώ με το ματθαιϊκό σχίσμα δημιουργήθηκε ΠΑΡΑΣΥΝΑΓΩΓΗ[3].

Το 1948 ο μόνος εναπομείνας στην παρασυναγωγή αυτή Βρεσθένης Ματθαίος (ο Κυκλάδων Γερμανός είχε ήδη διακόψει την κοινωνία μαζί του και αργότερα προσεχώρησε στον πρώην Φλωρίνης) χειροτόνησε ΜΟΝΟΣ του επισκόπους και ανακηρύχθηκε «Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος».

Το 1971 οι επίσκοποι της ματθαιϊκής παράταξης απευθύνθηκαν στην Σύνοδο της εν Αμερική Εκκλησίας των Ρώσων της Διασποράς και έλαβαν από αυτήν την ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑ[4] θεραπεύοντας έτσι τις υφ’ ενός παράνομες χειροτονίες.

Οι Ρώσοι Ιεράρχες έθεσαν ως προϋπόθεση της αναγνωρίσεως των ματθαιϊκών χειροτονιών την επιστροφή αυτών και ένωση με τους υπόλοιπους Ορθοδόξους του Πατρίου Εορτολογίου από τους οποίους αποσχίσθηκαν το 1937. Οι ματθαιϊκοί όμως μετά την χειροθεσία όχι μόνο δεν ενώθηκαν με τους αδελφούς τους (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων), αλλά αφού θριαμβολόγησαν πως δήθεν η Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς επιβράβευσε την… Ορθοδοξία τους, εν τέλει αποκήρυξαν και αυτήν ακόμη και την χειροθεσία χαρακτηρίζοντάς την ως αχρείαστη και βλάσφημη, κόβοντας έτσι και κάθε δεσμό με τους Ρώσους της Διασποράς, οι οποίοι βεβαίως έχουν και αυτοί μερίδιο ευθύνης στον χειρισμό του όλου θέματος. Με την αποκήρυξη όμως της κοινωνίας με τους Ρώσους της Διασποράς η εξ αυτών χειροθεσία τους, θεωρείται ως μη γενόμενη[5] και επομένως παραμένουν υπόδικοι[6].

Το 1995 οι ματθαιϊκοί με αφορμή την προσκύνηση ή όχι κάποιων εικόνων, διασπάστηκαν σε δύο μερίδες. Η πρώτη, του τότε «Αρχιεπισκόπου» Ανδρέα, ήδη κεκοιμημένου, είναι από το 2005 χωρισμένη σε δύο υποπαρατάξεις, του «Αρχιεπισκόπου» Νικολάου Μεσσιακάρη (ανεπίσημη ιστοσελίδα oprotoklitos.blogspot.com)  και του «Μεσογαίας» Κηρύκου Κοντογιάννη (επίσημη ιστοσελίδα www.churchgoc.org). Η δεύτερη, του επίσης κεκοιμημένου, «Μεσσηνίας» Γρηγορίου, είναι επίσης διεσπασμένη από το 2002 σε δύο υποπαρατάξεις, του, διαδόχου του «Μεσσηνίας», «Θηβών» Χρυσοστόμου Τζανή (ανεπίσημη ιστοσελίδα  churchgoc.blogspot.com) και του «Θεσσαλονίκης» Χρυσοστόμου Μητρόπουλου (ανεπίσημη ιστοσελίδα  www.egoch.org). Η κάθε μία από τις παραπάνω ματθαιϊκές παρατάξεις θεωρεί εαυτήν ως τη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία και όλους τους υπόλοιπους σχισματοαιρετικούς και αναθεματισμένους…
 

ΟΙ ΥΠΟ ΤΟΝ ΠΡΩΗΝ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ

Το Ακαινοτόμητο Πλήρωμα της Εκκλησίας της Ελλάδος, το οποίο εποίμανε θεοφιλώς ο αείμνηστος πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης συνέχισε την πορεία του, αγωνιζόμενο κανονικώς και θεαρέστως, μέχρι της οσίας κοιμήσεως του ηγέτου του Ιερού Αγώνος, η οποία συνέβη κατά το έτος 1955. Κατά την πενταετία 1955-1960 και για ακόμη μία φορά το Ακαινοτόμητο Πλήρωμα έμεινε χωρίς Επισκόπους[7] και την διοίκηση είχε αναλάβει ιερατική Εκκλησιαστική Επιτροπή.

Το 1960 ο Ακάκιος Παππάς χειροτονήθηκε Επίσκοπος στην Αμερική, από δύο Επισκόπους της Εκκλησίας των Ρώσων της Διασποράς[8] και αναλαμβάνει την ηγεσία του Ακαινοτομήτου Πληρώματος. Το 1963 κοιμήθηκε ο Ακάκιος και ανέλαβε την ηγεσία ο Επίσκοπος Αυξέντιος. Επί εποχής Αυξεντίου υπήρξε σοβαρώτατη εκκλησιολογική παρεκτροπή της ηγεσίας του Ακαινοτομήτου Πληρώματος, αφού  διακηρύχθηκε η ματθαιϊκή εκκλησιολογία. Επίσκοποι, ιερείς, μοναχοί και λαϊκοί αντέδρασαν και διέκοψαν την κοινωνία με την Σύνοδο του Αυξεντίου. Η αντίδραση αυτή, η οποία αφορούσε όχι μόνο την εκκλησιολογική παρεκτροπή της επισκοπικής ηγεσίας, αλλά επίσης και τις ατασθαλείες αυτής, την μη καταδίκη της αγιομάχου και βλασφήμου Μαγδαληνής Μοναχής, την χειροτονία ή αποδοχή εκ του χώρου του νέου ημερολογίου ανηθίκων στοιχείων[9], κορυφώθηκε το 1979, σε μια προσπάθεια κάθαρσης του Ιερού Αγώνος με την δημιουργία νέας Συνόδου, στην οποία ανήκαν και οι τότε χειροτονηθέντες Επίσκοποι Κυπριανός και Καλλίνικος, για τους οποίους θα αναφερθούμε παρακάτω.

 

Μετά από πολλές προστριβές και διαδικασίες[10], συμβαίνουν τα εξής:

 

 Το 1984 ο Επίσκοπος Κυπριανός διακόπτει την κοινωνία με τους υπολοίπους συνεπισκόπους του, τους οποίους καταγγέλει για σοβαρές παρεκτροπές και αντικανονικές πράξεις. Παράλληλα συνεχίζει την πορεία του πάνω στις εκκλησιολογικές γραμμές του πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου με μια σημαντική μερίδα του Ακαινοτομήτου Πληρώματος να τον ακολουθεί (επίσημη ιστοσελίδα www.synodinresistance.org/)

 

Το 1985 καθαιρείται ο Αυξέντιος και αναλαμβάνει την ηγεσία ο Επίσκοπος Χρυσόστομος Κιούσης. Μαζί του συντάσσονται και τα περισσότερα μέλη του Ακαινοτομήτου Πληρώματος. Σήμερα της μερίδος αυτής ηγείται ο Επίσκοπος Καλλίνικος (επίσημη ιστοσελίδα http://ecclesiagoc.gr/).

 

Μεταξύ των δύο αυτών Τμημάτων του Ακαινοτομήτου Πληρώματος γίνονται τα τελευταία χρόνια  ενέργειες για την ένωση τους. Δεν υπάρχουν διαφορές σε θέματα Πίστεως, παρά μόνο στο πως αντιμετωπίζουν τους καινοτόμους. Η ένωση μπορεί να επιτευχθεί πάνω στις διαχρονικές πατερικές εκκλησιολογικές αρχές του πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου, οι οποίες είναι απόρροια του αντικειμενικού σκοπού του Ιερού Αγώνος στον οποίο αναφερθήκαμε. 

 

Το 1995 μία μερίδα Επισκόπων χωρίζεται από την Σύνοδο του Χρυσοστόμου Κιούση για διάφορα ιάσιμα θέματα. Η μερίδα αυτή ποιμαίνεται σήμερα από τον Επίσκοπο Μακάριο (επίσημη ιστοσελίδα http://ec-goc.gr/). Γίνονται προσπάθειες να εξαλειφθεί αυτός ο χωρισμός, πράγμα το οποίο ευχόμαστε ολοψύχως, αφού δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές. Αρκεί μόνο να υπάρξει ταπεινό φρόνημα και πνεύμα αγάπης.

 

Αυτές οι τρεις Σύνοδοι είναι οι περίφημες "δεκάδες αλληλοαναθεματιζόμενες παρατάξεις" των Γ.Ο.Χ.. Σε αυτές εξυπηρετείται οικονομικώς το Ακαινοτόμητο Πλήρωμα της Εκκλησίας της Ελλάδος. Υπάρχουν όμως πατέρες και αδελφοί του Ακαινοτομήτου Πληρώματος, που εφαρμόζοντας την ακρίβεια, δεν έχουν κοινωνία με καμμία από τις παραπάνω Συνόδους. Οι πατέρες αυτοί μνημονεύουν "υπέρ πάσης επισκοπής Ορθοδόξων".

 

Στους σχισματικούς ματθαιϊκούς αναφερθήκαμε και θα κλείσουμε το παρόν άρθρο αρχικά με μια αναφορά στο χώρο του λεγόμενου περιθωριακού παλαιοημερολογιτισμού, - τον οποίο οι πολέμιοι μας τον εντάσσουν στις "παρατάξεις" των Γ.Ο.Χ..

 

ΨΕΥΔΟΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ, ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΑΜΦΙΒΟΛΟΥ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΣ

 

Στο χώρο του Παλαιού Ημερολογίου, όταν έπαυσε ο διωγμός από την καινοτομούσα Ιεραρχία και το Κράτος, εισχώρησε "κάθε καρυδιάς καρύδι" κατά την λαϊκή έκφραση. Καθηρημένοι από το νέο, για ηθικά ή άλλα σοβαρά παραπτώματα, αρχομανείς και φιλόδοξοι τυχοδιώκτες, κίναιδοι, τσαρλατάνοι και κατ' ουσίαν άθεοι, που ουδόλως επίστευσαν στον σκοπό του Ιερού Αγώνος μας. Πολλοί από αυτούς, όπως είπαμε τους έστελναν εκκλησιαστικοί παράγοντες της καινοτομούσας Ιεραρχίας με σκοπό να πλήξουν τον χώρο μας. Πολλοί ερχόντουσαν προσποιούμενοι τον "παλαιοημερολογίτη" με απώτερο στόχο την μίτρα. Επί εποχής Αυξεντίου γέμισε ο πλανήτης με "παλαιοημερολογίτες" επισκόπους, οι οποίοι με τη σειρά τους χειροτόνησαν και άλλους δημιουργώντας μια Λερναία Ύδρα με μίτρες αντί για κεφάλια. Όταν όπως είπαμε το 1985 καθαιρέθηκε ο Αυξέντιος[11] για την παράνομη χειροτονία του Δωροθέου Τσάκου[12], δεν αποδέχθηκε την καθαίρεσή του και συνέχισε με δική του παράταξη, την οποίας μετά την κοίμησή του το 1994, ανέλαβε ο "αρχιεπίσκοπος" Μάξιμος Βαλλιανάτος.
Από τον Δωρόθεο Τσάκο έλκουν τις "χειροτονίες" τους δύο ψευδοσύνοδοι Γ.Ο.Χ. η μία με "αρχιεπίσκοπο" τον, επίσης καθηρημένο από το νέο ημερολόγιο (Μητρόπολη Κυθήρων), Σεραφείμ Μίχα (επίσημη ιστοσελίδα http://www.orthodoxchurch.org.au/ ) και η άλλη με "αρχιεπίσκοπο" κάποιον Νικηφόρο (ημιεπίσημη ιστοσελίδα http://ieramitropolixiou-pe.blogspot.gr/).
Από τον Μάξιμο Βαλλιανάτο έλκουν τις "χειροτονίες" τους οι παρακάτω ολιγομελής ομάδες:
α. Του "Μεσογαίας" Ησαΐα
β. Του "αρχιεπισκόπου" Αυξεντίου Μαρίνη (επίσημη ιστοσελίδα http://ecclesiape.gr/ )
γ. Του "αρχιεπισκόπου" Ιακώβου (ημιεπίσημη ιστοσελίδα http://frdionisios.blogspot.gr/ . Θα τους βρείτε επίσης και στο... facebook).
Υπάρχει ακόμη μια ομάδα "παλαιοημερολογιτών" με τον παράξενο τίτλο "Μητροπολιτική Σύνοδος Πατρώου Εορτολογίου" υπό τον "Αυλώνος" Άγγελο για την οποία δεν έχω αρκετά στοιχεία (επίσημη ιστοσελίδα http://metropolsynodgoc.blogspot.gr/)
Συμμετοχή στις "χειροτονίες" ορισμένων εκ των παραπάνω ψευδοσυνόδων είχαν και ο φερόμενος ως "Ταλαντίου" Γερμανός Κεφαλάς (καθηρημένος από το νέο για τον ίδιο λόγο με τον Δωρόθεο) και ο εμπλεκόμενες σε σκοτεινές οργανώσεις "Μεδιολάνων" Ευλόγιος, της λεγόμενης Συνόδου του Μιλάνου.
Όπως καταλαβαίνετε δεν μπορούν οι παραπάνω φατρίες να λογίζονται ως "παρατάξεις των Γ.Ο.Χ." από τους νεοημερολογίτες, διότι είναι ξένο σώμα μη έχοντας καμμία σχέση με τον Αγώνα μας, εκτός από την φαινομενική συμφωνία στο παλαιό ημερολόγιο (το οποίο μόνο του δεν σώζει). Και κακώς πολλοί από τους παραπάνω έχουν το θράσος να μιλούν για δήθεν "ένωση όλων των παρατάξεων".

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Όπως είδαμε το σύνολο του Ακαινοτομήτου Πληρώματος εξυπηρετείται στις τρεις Συνόδους (Επισκόπων Κυπριανού, Καλλινίκου και Μακαρίου) που υπάρχει αδιάκοπη η Αποστολική Διαδοχή (από την Εκκλησία των Ρώσων της Διασποράς) και οι οποίες προσωρινώς δεν έχουν επικοινωνία (σε ηγετικό επίπεδο, αφού υπάρχουν αρκετοί πιστοί που εξυπηρετούνται αδιακρίτως και στις τρεις Συνόδους).
Ήδη τα τελευταία χρόνια υπάρχουν ενέργειες προς ένωση των παραπάνω τριών Συνόδων σε μία, ενέργειες που πολεμούνται λυσσωδώς. Για αυτές τις ενέργειες, τις προτάσεις μας προς την θεραπεία αυτής της διάσπασης, καθώς και τη στάση των καλοπροαίρετων κληρικών και λαϊκών που έτυχε να βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε άλλες "παρατάξεις", θα αναφερθούμε σε επόμενό μας άρθρο, που θα αναλύουμε το δεύτερο βήμα.

---

[1] Πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου Καβουρίδου, Ποιμαντορική Εγκύκλιος, Αθήνα 1-6-1944

[2] Περί του θέματος δες αναλυτικότερα «Η διαστρέβλωση της εκκλησιολογίας του πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου»
[3] Διότι αποσχίστηκαν άνευ δογματικού ή κανονικού λόγου από τους Αρχιερείς, αλλά με πρόσχημα τη διαφωνία τους σχετικώς με την αντιμετώπιση των καινοτόμων έπηξαν ίδιο θυσιαστήριο.

[4] Περί της χειροθεσίας βλέπε «Πηδάλιον» σελ. 116 τα σχόλια του Ιερού Νικοδήμου. Στην εκκλησιαστική πράξη η χειροθεσία χρησιμοποιήθηκε σε σχισματικούς κληρικούς προκειμένου να θεραπευθεί το άκυρο Μυστήριο της χειροτονίας τους.

[5] Απόφαση Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς της 28-4-1976.

[6] Κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί: «μα εξισώνεται το νεοημερολογιτικό σχίσμα, με την ματθαιϊκή παρεκτροπή; Το ίδιο έγκλημα έγινε;». Φυσικά όχι! Χωρίς το νεοημερολογητικό σχίσμα δεν θα υπήρχε ούτε και η ματθαιϊκή παρεκτροπή. Όμως μία παρανομία δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται με άλλη, έστω και μικρότερη. Ο αγώνας πρέπει να είναι νόμιμος.

[7] Πλέον δεν υπήρχε λόγος να χειροτονήσει ο πρ. Φλωρίνης νέους Αρχιερείς, διότι αφενός μεν την πρώτη φορά απέτυχε να αναγκάσει την καινοτομούσα Ιεραρχία να επιστρέψει στο Παλαιό Ημερολόγιο (αφού αυτός ήταν ο αντικειμενικός σκοπός των χειροτονιών), αφετέρου έπρεπε να διαφυλάξει και να εξασφαλίσει τον ορθό σκοπό της Αποτείχισης και το νόμιμο χαρακτήρα της Ενστάσεως, ο οποίος είναι ο Αγώνας για την Ενότητα του διηρημένου (λόγω του νεοημερολογητικού σχίσματος)Πληρώματος της Εκκλησίας της Ελλάδος και η καταδίκη των υποδίκων καινοτόμων.

[8] Λεπτομέρειες στο «Αι χειροτονίαι των Γ.Ο.Χ. από κανονικής απόψεως» Σταύρου Καραμήτσου (Αθήνα 1997).

[9] Υπάρχουν ντοκουμέντα που αποδεικνύουν πως ορισμένοι εκκλησιαστικοί παράγοντες στο χώρο του νέου ημερολογίου έστελναν τους καθηρημένους στον χώρο του παλαιού, για να δυσφημήσουν τον Αγώνα μας.

[10] Λεπτομέρειες σε ετοιμαζόμενη εργασία με τίτλο "Το Ακαινοτόμητο Πλήρωμα της Εκκλησίας της Ελλάδος και οι "παρατάξεις" των Γ.Ο.Χ.".
[11] Ο Επίσκοπος Αυξέντιος δεν υπήρξε άνθρωπος με δόλο, ούτε ήθελε να κάνει κακό στον Αγώνα. Ήταν όμως άβουλος, παρασυρόταν πολύ εύκολα και σίγουρα υπήρξε ακατάλληλος για την θέση που κατείχε.
[12] Ο Δωρόθεος Τσάκος ήταν Αρχιμανδρίτης του νέου ημερολογίου (Μητρόπολη Σιδηροκάστρου), ο οποίος καταδικάστηκε για κιναιδισμό και καθαιρέθηκε το 1968. Εισχώρησε στον χώρο του παλαιού ημερολογίου και χειροτονήθηκε "επίσκοπος", άγνωστο από ποιους (με τα μέχρι τώρα στοιχεία που έχω). Χειροτονήθηκε για δεύτερη φορά "Μητροπολίτης Σπάρτης και Μονεμβασίας" από έναν αυτοαποκαλούμενο "Οικουμενικό Πατριάρχη" Θεόκλητο Καντάρη, πρώην ματθαιϊκό, το 1979. Και τρίτη φορά, με τον ίδιο τίτλο, από τους Επισκόπους Μάξιμο Βαλλιανάτο και Γεράσιμο τη εντολή του Αυξεντίου το 1984. Η αποκάλυψη της εντολής της χειροτονίας αυτής ήταν η αφορμή για την καθαίρεση του Αυξεντίου. Ο Μάξιμος Βαλλιανάτος αφορίστηκε και για ψευδορκία. 

ΑΠΑΝΤΗΣΗ - ΕΚΚΛΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ π. ΕΥΘΥΜΙΟ ΤΡΙΚΑΜΗΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΥΝ ΑΥΤΩ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΠΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΝΕΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ - ΕΚΚΛΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ π. ΕΥΘΥΜΙΟ ΤΡΙΚΑΜΗΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΥΝ ΑΥΤΩ ΑΔΕΛΦΟΥΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΠΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΝΕΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ

Σεβαστέ και αγαπητέ μου πατέρα Ευθύμιε, χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε!

Δεν έχω την ευλογία να σας γνωρίζω προσωπικώς, αλλά μόνο μέσα από τους αγώνες σας και τα κείμενά σας. Αν και τυγχάνω μειωμένης αντίληψης και πνευματικώς σε προνηπιακή ηλικία, τολμώ να σας απασχολήσω διά της παρούσης εκκλήσεως, αφορμής δοθείσης του παρακάτω εισαγωγικού σημειώματος, σε κείμενο απαντήσεως σας προς τον μοναχό Ιωσήφ, και το οποίο αναρτήθηκε στο ιστολόγιο "ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ":

Η ΠΑΤΡΙΚΗ ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΚΑΛΕΙ ΣΕ ΕΝΟΤΗΤΑ ΟΣΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ

ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

Ἑνωτικὸ κείμενο τοῦ π. Εὐθύμιου Τρικαμηνᾶ

«Μή τοίνυν τοῦτο προβάλλου, ἀλλ’ ἐκεῖνό μοι δεῖξον, ὅτι οὕτως ἐκέλευσε ποιεῖν ὁ Χριστός. Ἐγώ γάρ τοὐναντίον δείκνυμι, ὅτι οὐ μόνον οὐκ ἐκέλευσε παρατηρεῖν ἡμέρας, ἀλλά καί ἀπέλυσεν ἡμᾶς τῆς ἀνάγκης ταύτης. Ἄκουσον γοῦν τί φησιν ὁ Παῦλος... Ἡμέρας παρατηρεῖσθε καί μῆνας καί καιρούς καίἐνιαυτούς. Φοβοῦμαι ὑμᾶς, μήπως εἰκῆ κεκοπίακα εἰς ὑμᾶς. Καί πάλιν, Ὁσάκις ἂν ἐσθίητε τόν ἄρτον τοῦτον, καί τό ποτήριον τοῦτο πίνητε, τόν θάνατον τοῦ Κυρίου καταγγέλλετε. Ὁσάκις δέ εἰπών, κύριον ἐποίησε τόν προσιόντα, πάσης ἡμερῶν παρατηρήσεως ἀπαλλάξας αὐτόν» (Ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου)

Μᾶς ἐστάλη ἕνα νέο, σημαντικότατο καὶ ἀποκαλυπτικὸ κείμενο-ἀπάντηση τοῦ π. Εὐθύμιου Τρικαμηνᾶ στὸν μοναχὸ Ἰωσήφ.

Εἶναι ἕνα κείμενο, ποὺ θὰ ἀνακουφίσει ὅσους πιστοὺς τοῦ Παλαιοῦ Ἡμερολογίου ἔχουν ἐγκλωβισθεῖ στὶς στεγανὲς παρατάξεις τους, ζητοῦν νὰ ξεφύγουν, καὶ ἐπιθυμοῦν μὲ εἰλικρίνεια ἕνα κοινὸ ἀγῶνα ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Διότι, ἂν δοῦν μὲ ταπείνωση τὰ κείμενα ποὺ παραθέτει ὁ π. Εὐθύμιος, θὰ καταλάβουν ὅτι, ἐνῶ ὁ ἀγῶνας τους ἐναντίον τῆς παναιρέσεως τοῦ αἰῶνα μας εἶναι θεάρεστος, ἐνῶ ἡ προτροπή-παράκλησή τους γιὰ ἕνωση τῶν ἀντι-οικουμενιστικῶν δυνάμεων νόμιμος καὶ ἐπιθυμητή, ὑπάρχει ἕνα ἀγκάθι ποὺ τινάζει στὸν ἀέρα αὐτὴν τὴν ἀπαίτηση τῶν καιρῶν, γιὰ κοινὴ δράση ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ ἀποδεικνύει λειψὴ τὴν εἰλικρίνειά τους.

Ποιό εἶναι αὐτὸ τὸ ἀγκάθι; Ἡ ἀπαίτησή τους νὰ θέτουν ὡς θέμα σωτηρίας τὸἩμερολόγιο. Νὰ δογματοποιοῦν τὸ Ἡμερολόγιο.

Αὐτή, ὅμως, τὴν ἀπαίτηση ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, τοῦ ὁποίου τὴν ἱερὰ μνήμη ἑορτάζουμε, ἔχει ἀπορρίψει ἤδη ἀπὸ τὴν 4ο αἰῶνα! Δὲν θεωρεῖ, δηλαδή, ὁ ἱ. Χρυσόστομος, (ἀλλὰ καὶ ὁ Μ. Ἀθανάσιος, ὁ ἅγ. Κύριλλος καὶ ἄλλοι Πατέρες), ὅτι ἡ ἀλλαγὴ τοῦ Ἡμερολογίου ἔχει σχέση μὲ τὸ Δόγμα, καὶ ἄρα δὲν δικαιολογεῖται ἐξ αὐτοῦ μόνο ἡ ἀποτείχιση, πόσο μᾶλλον ἡ δημιουργία νέας Συνόδου-Ἐκκλησίας.

Ἔτσι: συμφωνοῦμε μαζί τους στὸ ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι παναίρεση· συμφωνοῦμε ὅτι πρέπει κατὰ τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας νὰ ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς· συμφωνοῦμε ὅτι πρέπει νὰ γίνεται ἀγῶνας ἐναντίον τῆς αἱρέσεως.

Ἀλλά, δὲν συμφωνοῦμε ὅτι χρειάζεται νὰ ἐνταχθοῦμε στὶς παρατάξεις τῶν Παλαιοημερολογιτῶν γιὰ νὰ κάνουμε αὐτὸν τὸν ἀγῶνα. Δὲν συμφωνοῦμε ὅτι ἀποτειχιζόμενοι ἀπὸ τὸν Οἰκουμενισμό, πρέπει νὰ ἐντειχισθοῦμε σὲ κάποια παράταξη. Δὲν συμφωνοῦμε, δηλαδή, ὅτι κάποια ἀπὸ τὶς παρατάξεις ἀποτελεῖ «τὴν μοναδικὴ» Ἐκκλησία! (Καὶ ὅλες θεωροῦν –καθεμιὰ γιὰ τὸν ἑαυτό της– ὅτι εἶναι ἡ Ἐκκλησία!!!).

Δεδομένου ὅτι οἱ ἡγέτες τῶν παρατάξεων εἶναι πολὺ δύσκολο νὰ ταπεινωθοῦν, καὶ νὰ ἀφήσουν τὴν ἐξουσία καὶ τοὺς θρόνους τους, εἶναι σίγουρο ὅτι μὲ «ἀκρωτηριασμὸ» τῶν ἱερῶν κειμένων (σὰν αὐτὸ ποὺ κάνει στὸ κρινόμενο κείμενο ὁ π. Ἰωσήφ), δὲν θὰ ἀκούσουν τὴν φωνὴ τοῦ π. Εὐθύμιου γιὰ ἕνα κοινὸ ἀγῶνα ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων χωρὶς παραταξιακὲς ταμπέλες. Ὁπότε, ὁ λόγος τοῦ π. Εὐθυμίου ἀπευθύνεται σ’ ἐκείνους, ποὺ ἐπιθυμοῦν νὰ ἀπεγκλωβιστοῦν ἀπὸ τὶς παρατάξεις καὶ νὰ συνεχίσουν τὸν ἀγῶνα (μαζὶ μὲ ὅσους ἄγνωστους στοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ γνωστοὺς στὸ Θεό), ἀγωνίζονται ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, χωρὶς τὴ φιλοδοξία νὰ «χριστοῦν» Ἐπίσκοποι καὶ Ἀρχιεπίσκοποι.

Αμέσως μετά παρατίθεται (σε συνέχειες, εμείς τη διαβάσαμε ολόκληρη, αφού μας εστάλη από ευγενέστατο αδελφό) η απάντηση σας προς τον π. Ιωσήφ, της οποίας το κυρίως νόημα συνοψίζεται στο παραπάνω εισαγωγικό σημείωμα.

Πατέρα Ευθύμιε, στις επιστολές, -τουλάχιστον στις λεγόμενες «Ανοικτές» που κυκλοφορούν - είθισται ο αποστολέας να «περιποιείται» τον παραλήπτη, είτε υποδεικνύοντας του κάποιο παράπτωμα, είτε ανασκευάζοντας κάποιο επιχείρημα του, είτε απαντώντας σε κάποιο δημοσίευμα του, είτε γενικώς ασχολούμενος με περισσό ζήλο για την διόρθωση του κατ’ αυτόν λάθους του παραλήπτου.

Η παρούσα επιστολή δεν είναι τέτοιου είδους. Τα δικά μου αμαρτήματα που χρήζουν διορθώσεως, δεν μου επιτρέπουν να κάνω τον σοφό διδάσκαλο σε άλλους, και κυρίως προς την υμετέρα αγωνιστική προσωπικότητα της Ορθοδοξίας. Έτσι ο χαρακτήρας αυτής της επιστολής, ή καλύτερα εκκλήσεως θα έλεγα, είναι η παρουσίαση κάποιων προβληματισμών, τους οποίους θέλω να καταθέσω, για να σας κάνω κοινωνούς αυτών και να ακούσω τη δική σας θέση και άποψη επί αυτών.

Έτσι δεν θα αναλύσω την απάντησή σας προς τον π. Ιωσήφ, γραμμή προς γραμμή, ούτε θα αναλωθώ σε αναιρέσεις επί αναιρέσεων αφού συμφωνώ απολύτως προς τα εξής, τα οποία γράφετε σχετικώς με την λύπη σας για το γεγονός ότι:

"ὅταν εἴμεθα ἀναγκασμένοι νά πολεμοῦμε ὄχι τήν αἵρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ ὁποία μᾶς κατατρώγει, ἀλλά τίς μεταξύ μας διαφορές καί ἀντιπαραθέσεις, ὁ ἀγῶνας αὐτός ὁ ὁποῖος ὑποθάλπεται κατά τό πλεῖστον ἀπό τόν διάβολο, δίδει χαρά στούς Οἰκουμενιστές καί ἐπιχειρήματα, ἐμᾶς δέ μᾶς ἀποδυναμώνει εἰς τρόπον ὥστε νά θεωροῦμε νίκη τήν ἐπικράτησι τῆς ἰδικῆς μας ἀπόψεως καί ὄχι τήν καταστολή τῆς αἱρέσεως".

Ακριβώς εκεί στοχεύουν οι σκέψεις που θα παραθέσω, στην ενίσχυση δηλαδή του αγώνος κατά της αιρέσεως του Οικουμενισμού και όχι στην επικράτηση της προσωπικής μου απόψεως.

Συγκεκριμένα, και εισερχόμενος ευθύς αμέσως στο κυρίως θέμα της παρούσης, καταθέτω τους προβληματισμούς και τις σκέψεις μου για το "αγκάθι" το οποίο αποτελεί σημείο αντιλεγόμενο μεταξύ υμών και ημών. Και όταν λέω "ημών" οφείλω να ξεκαθαρίσω ποιους εκπροσωπώ ως συγγραφέας της επιστολής και του παρόντος ιστολογίου.

Αν και συγγράφω μόνος μου το κείμενο αυτό, εκφράζω παράλληλα και άλλους πατέρες και αδελφούς, οι οποίοι είτε ανήκουν στο Παλαιό Ημερολόγιο χωρίς να είναι ενταγμένοι σε καμμία "παράταξη", είτε κοινωνούν οικονομικώς και για πολύ σοβαρούς λόγους με κάποιες από αυτές, οι οποίες όμως έχουν Αποστολική Διαδοχή (διότι δυστυχώς υπάρχουν και απατεώνες καθηρημένοι ή αχειροτόνητοι που παριστάνουν τους "παλαιοημερολογίτες").

Σε αυτό το σημείο επιτρέψτε μου όμως να κάνω μια σημαντικότατη παρένθεση για να σας αναλύσω τους πολύ σοβαρούς λόγους που κάποιοι από εμάς είναι κοινωνικοί με ορισμένες από τις Συνόδους του Παλαιού και συνάμα να σας θέσω τον πρώτο μου προβληματισμό. Σκεφτείτε έναν οικογενειάρχη με μικρά παιδιά, ο οποίος ζει φερειπείν στην Λάρισα. Γνώστης των εκκλησιαστικών πραγμάτων είναι Αποτειχισμένος από τους Οικουμενιστές και τους κοινωνούντες με αυτούς. Θέλει όμως να πηγαίνει στην εκκλησία για να βαπτίσει τα παιδιά του, για να ακούνε τα λόγια της εκκλησίας, να μάθουνε την τάξη, ίσως και τη βυζαντινή μουσική, να κατηχηθούν, να κάνουν μια αγρυπνία και κυρίως να κοινωνήσουν. Που θα πάνε αγαπητέ μου π. Ευθύμιε; Στις εκκλησίες του νέου έχουν κοινωνία με τους Οικουμενιστές. Εσείς δεν μπορείτε να τους εξυπηρετήσετε διότι δεν λειτουργείτε, αποδεχόμενος (;) την αντικανονική καθαίρεση σας. Που θα πάει αυτός ο χριστιανός με τα παιδάκια του; Ιδού γιατί πολλοί αναγκάζονται να εξυπηρετούνται σε εκκλησίες του Παλαιού Ημερολογίου, διότι εκεί έστω και με τους Επισκόπους τους διεσπασμένους σε "παρατάξεις", έστω και με την εκκλησιολογική παρεκτροπή τους, έστω και με τα λάθη τους, δεν έχουν όμως κοινωνία με την αίρεση.

Ας έρθουμε όμως στο "αγκάθι", που αναφέρουν οι εν Χριστώ αδελφοί της "Πατερικής Παραδόσεως". Γράφουν πως το αγκάθι στην μεταξύ των αντιοικουμενιστών συνεργασία, είναι η απαίτηση των Παλαιοημερολογιτών να θέτουν ως θέμα σωτηρίας το Ημερολόγιο. Και όμως αυτό δεν είναι αληθές, τουλάχιστον όσον αφορά εμάς και σίγουρα ως προς τον τρόπο που διατυπώνεται. Εμείς, σεβαστέ μου πάτερ, δεν μπορούμε να αποφανθούμε ποιος από αυτούς που ακολουθούν είτε το νέο, είτε το παλαιό, θα σωθεί και ποιος όχι, διότι το έργο της σωτηρίας είναι έργο του Κυρίου μας. Εμείς το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι πως μπορεί να υπάρχει - και υπάρχει έστω και σε μικρό βαθμό- κοινή αντιοικουμενιστική δράση, αλλά δεν θα μπορέσουμε να έχουμε μυστηριακή κοινωνία, αν δεν ακολουθούμε το ίδιο ημερολόγιο.

Εμείς, δηλαδή, π. Ευθύμιε, σχετικώς με τα γραφόμενά σας πως:

"κατά τήν θεολογία τῶν Παλαιοημερολογιτῶν, προκειμένου νά ἀνήκη κάποιος εἰς τήν Ἐκκλησία δέν εἶναι ἀρκετή ἡ ἀποτείχισις ἀπό τούς Οἰκουμενιστές, οὔτε ἀκόμη καί τό νά ἀκολουθῆς τό Παλαιό Ἡμερολόγιο, ἀλλά χρειάζεται ἐπιπροσθέτως καί νά ἐνταχθῆς στήν παράταξι τήν ὁποία ὁ καθένας θεωρεῖ μοναδική Ἐκκλησία", έχουμε να παρατηρήσουμε πως τα παραπάνω δεν είναι θεολογία των Παλαιοημερολογιτών, αλλά των "παραταξιακών" Παλαιοημερολογιτών. Για εμάς είναι αρκετό το να αποτειχισθεί κανείς από τους Οικουμενιστές, αλλά και το να ακολουθήσει το Παλαιό Ημερολόγιο, χωρίς απαραίτητα να ενταχθεί σε κάποια Σύνοδο του Παλαιού (όπως δηλαδή έχουν κάνει για παράδειγμα ο π. Χρυσόστομος Σπετσών, ο π. Σταύρος, ο π. Γεώργιος).

Γιατί όμως είναι σημαντικό το ζήτημα (το "αγκάθι" κατ' άλλους) του Παλαιού Ημερολογίου; Αγαπητέ μου πάτερ, φυσικά και δεν είναι οι 13 ημέρες το πρόβλημα. Και φυσικά ούτε είναι θέμα παρατηρήσεως χρόνων και καιρών.

Αν δούμε το ζήτημα μόνο ημερολογιακώς, σίγουρα θα καταλήξουμε στα συμπεράσματα, που γράφετε. Αν το έβλεπαν και οι καινοτόμοι μεταρρυθμιστές μόνο ημερολογιακώς το ζήτημα αυτό, δεν θα αντικαθιστούσαν ένα επιστημονικώς εσφαλμένο ημερολόγιο (Ιουλιανό) με ένα επίσης επιστημονικώς λανθασμένο (το διορθωμένο Ιουλιανό το οποίο συμπίπτει με το Γρηγοριανό). Θα έβρισκαν κάποιο άλλο ακριβέστερο, από τα πολλά της εποχής που κυκλοφορούσαν και είχαν κατατεθεί στην "Κοινωνία των Εθνών", και θα το εφάρμοζαν.

Όμως ο σκοπός της αλλαγής του ημερολογίου υπήρξε ο ταυτόχρονος εορτασμός των μεγάλων χριστιανικών εορτών υπό πασών των Εκκλησιών κατά την αιρετική Εγκύκλιο του 1920 και το ψευδορθόδοξο Συνέδριο του 1923. Τότε, οι ορθόδοξοι πιστοί, οι οποίοι δεν είχαν ακόμη κατεγνώση την νεοφανή αίρεση του Οικουμενισμού, είδαν στην ημερολογιακή αλλαγή μια άλλη παλαιά αίρεση, αυτήν που από τον ΙΣΤ΄ αιώνα, προσπαθούσε να επιβάλλει την ημερολογιακή μεταρρύθμιση στους Ορθοδόξους. Την αίρεση του παπισμού και γι' αυτό καλώς αποτειχίστηκαν! Είχαν άδικο; Ή ήταν μόνο το ημερολόγιο; Υπήρξε την εποχή εκείνη η αρχή των νεωτεριστικών ανέμων, που έφεραν την αλλαγή ημερολογίου, και μελετούσαν και την αλλαγή του πασχαλίου, την κατάργηση της νηστείας, την αποβολή του ράσου, τον γάμο των επισκόπων και άλλα.Τον παπισμό με τους νεωτερισμούς τους είδαν αυτοί οι άνθρωποι. Και γι' αυτό έκραζαν "φραγγέψαμεν"!

Σήμερα ξέρουμε πως δεν ήταν απλά ο παπισμός πίσω από αυτήν την επίθεση στην Εκκλησία του Χριστού, αλλά ο Οικουμενισμός, το νέο αυτό θηρίο, που περιλαμβάνει όλες τις αιρέσεις. Και είναι βέβαιο πως στη νέα αυτή παγκόσμια θρησκεία, με το κοινό ημερολόγιο, και σύντομα και κοινό Πασχάλιο (το οποίο ήδη θα είχε γίνει αν δεν υπήρχε το "παλαιοημερολογιτικόν ζήτημα"), ο Πάπας θα βρίσκεται εις "τύπον Αντιχρίστου".

Για εμάς λοιπόν Αγώνας ενάντια στην αίρεση του Οικουμενισμού και επιστροφή στο Παλαιό Ημερολόγιο, είναι αλληλένδετα. Χωρίς το πρώτο έχουμε ημερολατρεία (θα τους σώσει άραγε τους Σέρβους ή τους Ρώσους Οικουμενιστές το παλαιό ημερολόγιο;), χωρίς το δεύτερο, δεν αντιμετωπίζουμε ολοκληρωμένα την Παναίρεση. Υπό αυτό το πρίσμα (και όχι ημερολατρικά) το έβλεπε και ο Ιερός Νικόδημος, όταν πολεμώντας την λατινική αίρεση, έγραφε πως "ευαρεστείτε ο Θεός εις την τάξιν του ιδικού μας πασχαλίου, και απλώς ειπείν, του καλανταρίου του δικού μας" και όταν ανέφερε το θαύμα με την ζύμη που έκανε εκείνη η Λατίνα, για τη μνήμη του Προφήτου Ηλιού με το νέο ημερολόγιο, και η οποία ζύμη έγινε πέτρα.

Ποτέ λοιπόν ημερολατρικά και τυπικά δεν βλέπουμε το Παλαιό Ημερολόγιο, αλλά μέσα στα πλαίσια της Ορθοδόξου Παρακαταθήκης, της απέχθειας κάθε καινοτομίας, και του αντιαιρετικού Αγώνος, απαραίτητου στις ημέρες μας, πολύ περισσότερο από κάθε άλλη εποχή.

Στο χέρι που απλώνετε πάτερ Ευθύμιε και υπόλοιποι εν Χριστώ αδελφοί, εμείς υψώνουμε προς συνάντηση το δικό μας, κάνοντας θερμή έκκληση να παραβλέψετε τις τυχόν ακραίες θέσεις που εκφράζονται από ορισμένους παλαιοημερολογίτες, και να ξαναδείτε το ημερολογιακό όχι ως δεκατριμεριτισμό, αλλά όπως πραγματικά είναι, συνδεδεμένο με την παναίρεση των εσχάτων χρόνων, η οποία χτυπά την Ορθόδοξο Εκκλησιολογία, όπως διατυπώνεται μέσα από το Θ΄ άρθρο του Συμβόλου της Πίστεως: (Πιστεύω) "Εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν".

Είθε στο στάδιο της ομολογίας, του συνειδησιακού αγώνος και του επερχόμενου μαρτυρίου, να δώσει ο Θεός να είμεθα συναθλητές και συνοδοιπόροι, να μας φωτίσει, να δει το αίμα που στάζει η καρδιά μας, τον πόθο έστω και για ένα ορθόδοξο θυσιαστήριο, που επιθυμούμε να αφήσουμε στα παιδιά μας και να μας ελεήσει.

Πρεσβείαις της Παναχράντου Μητρός Του, των Αγίων Πατέρων Μαξίμου του Ομολογητού, Θεοδώρου του Στουδίτου, Μεγάλου Φωτίου, Μάρκου του Ευγενικού και πάντων των Αγίων. Αμήν

Ασπάζομαι το χέρι σας π. Ευθύμιε και ελπίζω να με συγχωρέσετε για την αδολεσχία μου.

Νικόλαος

(τα πλήρη στοιχεία μου στη διάθεσή σας)

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΜΒΡΟΣΙΟ - ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΣΟ ΜΕΓΑΛΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ

ΔΙΚΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ ΑΠΟ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΣΗΜΑΤΗ - ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΕΚ ΣΤΟΜΑΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ κ. ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΩΝ ΤΟΥ

 

;

Εμεις γνωριζουμε οτι η νικη Αμβροσιου ειναι ΠΥΡΡΕΙΑ. 

Η ανακοινωσι της προεδρου ηταν "αθωος της συκοφαντικης δυσφημησεως που την μετατρεπει σε εξυβρισι. Αθωος λογω παραγραφης". 

Ποιος νομικος θα μας πη αν ειναι αυτο ΑΘΩΩΣΙ ενος μητροπολιτου;

 

 

Η ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ 

 

ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ  ΣΤΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ

ΕΚ ΣΤΟΜΑΤΟΣ κ. ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ 

ΚΑΙ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΩΝ ΤΟΥ

● Τὰ νομικίστικα  τεχνάσματα καὶ ἡ παραπληροφόρηση

τοῦ Δικαστηρίου ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Καλαβρύτων

 Κατάθεση τῶν πραγματικῶν γεγονότων

  του Αποτειχισμενου απο της Παναιρεσεως της Πανθρησκειας του Οικουμενισμου και τους Οικουμενιστες Επισκοπους, τους χειροτερους προδοτες της Ορθοδοξου Πιστεως και υπονομευτες της Εκκλησιας, εγκαυχηματος της Ορθοδοξιας ΑΓΩΝΙΣΤΟΥ και ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥΘεολογου κ. Παν. ΣΗΜΑΤΗ

 

Εἰσαγωγικά:

Ὑπάρχουν πολλὲς αἰτίες γιὰ τὸν ἐθνικὸ καὶ πολιτικὸ κατήφορο, ἀλλὰ καὶ τὴν κλιμακούμενη οἰκονομικὴ ἐξαθλίωση τῆς Ἑλλάδος, τὴν οἰκονομικὴ γενοκτονία, ποὺ ἔγκυροι μελετητὲς ἔχουν ἀναλύσει. Μία ἀπὸ τὶς κυριότερες αἰτίες, ἂν καὶ παραθεωρεῖται, εἶναι ἡ ἐκκλησιαστικὴ κατάπτωση, κυρίως τοῦ ἀνωτάτου κλήρου, καὶ ἡ ἅλωσή του ἀπὸ τὴν οἰκουμενιστικὴ ἰδεολογία καὶ τὴν ἐκκοσμίκευση, ποὺ διάβρωσε καὶ ἀπονεύρωσε τὸν ἐκκλησιαστικὸ ὀργανισμό.

Αὐτὴ ἡ πνευματικὴ ἀδρανοποίηση τῶν ἐκκλησιαστικῶν ποιμένων, συνέβαλε ἔτι περαιτέρω στὴν ὑποβάθμιση τῆς κοινωνικῆς καὶ θρησκευτικῆς ζωῆς. Κι αὐτὸ διότι οἱ ποιμένες ἔπαυσαν  νὰ ἐργάζονται ἐμπράκτως καὶ ἁγιοπνευματικῶς γιὰ τὴν ἀποτροπὴ τῆς διόγκωσης τῆς ἀνθρώπινης ἐγωκεντρικότητας· ἔπαυσαν νὰ ἀποτελοῦν τὸν κυματοθραύστη τοῦ ποικίλου κακοῦ· ἔπαυσαν νὰ βοηθοῦν στὴν περιστολὴ τῶν ἀνθρωπίνων παθῶν καὶ τὴν θεραπεία τους· ἔπαυσαν νὰ ἐμπνέουν τὴν ἀγάπη γιὰ τὸν ἄλλον· ἔπαυσαν νὰ εἶναι ὁ παρηγορητὴς τοῦ λαοῦ, τὸν ὁποῖο ἐγκατέλειψαν στὴν ἀπελπισία του· ἔπαυσαν νὰ ἀγωνίζονται γιὰ τὴν ἀκεραιότητα τῆς Πίστεως, καὶ μᾶλλον ἀγωνίζονται κατὰ τῶν ἀγωνιστῶν τῆς Πίστεως· συμβιβάστηκαν τελικὰ μὲ τὸν ἄρχοντα τοῦ αἰῶνος τούτου, ἐκτὸς ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων. Εἴδαμε πραγματοποιούμενο κι ἐδῶ τὸ θεῖο λόγο: «πατάξω τὸν ποιμένα, καὶ διασκορπισθήσονται τὰ πρόβατα τῆς ποίμνης».

Τὰ παραπάνω ἔχουν ἐπαρκῶς ἀναλυθεῖ. Μὲ τὸ ἄρθρο αὐτὸ θὰ καταθέσω τὴ δική μου προσωπικὴ μαρτυρία γιὰ τὸν συγκεκριμένο ἐπίσκοπο, τοῦ ὁποίου ἡ νοοτροπία κατεγράφη στὴν ἀπολογία του, ὅταν ὡς κατηγορούμενος κατέθεσε στὸ ἐφετεῖο Πατρῶν πρὶν δέκα μέρες.

Εἶναι γνωστὸ γιὰ ποιό λόγο ὁδηγήθηκε ὁ κ. Ἀμβρόσιος στὸ Δικαστήριο. Τὸ σημειώνω ἐδῶ τηλεγραφικά. Ἐπειδὴ ὁ Μητροπολίτης ἔδωσε προσωρινὰ ἐκκλησιαστικὴ αἴθουσα σὲ Παπικοὺς γιὰ νὰ τελοῦν τὴν Θ. Λειτουργία τους, καὶ πραγματοποίησε Ἱερατικὴ Σύναξη γιὰ νὰ «ὁλοκληρώσει αὐτὴ τὴν τακτοποίηση» (πρωτοπρ. π. Δαμιανός) μὲ τὴν παραχώρηση μόνιμης αἴθουσας ἢ Ὀρθόδοξου Ναοῦ, ἀντιδράσαμε μὲ πρωτοβουλίες τοῦ πνευματικοῦ μας π. Κων/νου Παλαιολογόπουλου. Τοῦτο ἐξόργισε τὸν Μητροπολίτη, ὁ ὁποῖος τὴν Μ. Τετάρτη τοῦ 2006 μὲ ἀφόρισε. Κατόπιν μὲ κατήγγειλε στὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας, ζητώντας νὰ τιμωρηθῶ. Δὲν σταμάτησε ἐδῶ, ἀλλὰ στὴ συνέχεια ἐξαπέλυσε ἀπειλὴ διὰ τοῦ Τύπου: «τὰ χειρότερα ἕπονται» γιὰ τὸ Σημάτη.

Μὲ ἐξώδικο ζήτησα ἀπὸ τὸ Μητροπολίτη νὰ ἀνακαλέσει τὸν παράνομο ἀφορισμὸ καὶ τοὺς συκοφαντικοὺς ἰσχυρισμοὺς καὶ αἰτιάσεις ἐναντίον μου πού, λόγῳ καὶ τοῦ θεσμικοῦ ρόλου ποὺ εἶχε, συντελοῦσαν στὴν καταρράκωση τῆς προσωπικότητάς μου καὶ ἐμπόδιζαν τὸ ἔργο μου, ἀφοῦ οἱ μαθητές μου στὸ Γυμνάσιο ἔβλεπαν νὰ τοὺς διδάσκει ἕνας ἀφορισμένος θεολόγος! Ὁ κ. Ἀμβρόσιος ὄχι μόνο δὲν ἀνακάλεσε, ἀλλὰ καὶ συνέχισε τὴν ἴδια τακτική. Ὁπότε, ἕνας ἐκ τῶν δικηγόρων μου μὲ προέτρεψε νὰ μηνύσω τὸν Μητροπολίτη, γιὰ νὰ σταματήσει αὐτὴ ἡ «καταδιωκτικὴ μανία» ἐναντίον μου, ὅπως τὴν χαρακτήρισε ὁ Τύπος.

* * *

Δυστυχῶς στὴν δίκη τοῦ Μητροπολίτη Καλαβρύτων κ. Ἀμβροσίου, ποὺ μὲ δική του εὐθύνη καθυστέρησε δύο χρόνια νὰ πραγματοποιηθεῖ, ἀφοῦ δὲν προσῆλθε στὴν πρώτη δικάσιμο, κατεδείχθη καὶ κατὰ τὴν δίκη, πέραν τῆς συνεχιζόμενης ἐμπαθείας καὶ τῶν ὕβρεων ἐναντίον μου, ἐκεῖνο ποὺ σὲ αὐτὸ τὸ ἄρθρο θέλω ἰδιαιτέρως νὰ καταδείξω.

Ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς δὲν εἶναι πρὸ τῶν θυρῶν, ἀλλὰ ἀποτελεῖ τετελεσμένο γεγονὸς πλέον στὴν τοπικὴ Μητρόπολη καὶ γενικότερα στὴν Ἐκκλησία.

Ὁ Μητροπολίτης Καλαβρύτων, οἱ ἱερεῖς τῆς Μητροπόλεως ποὺ τὸν χειροκρότησαν στὸ τέλος τῆς δίκης, καθὼς ἀθωώθηκε, κάποιοι θεολόγοι τοῦ Αἰγίου, ὁ καθηγητὴς Κανονικοῦ Δικαίου κ. Χριστινάκης ποὺ ἦρθε ὡς μάρτυρας ὑπερασπίσεως τοῦ Μητροπολίτη, οἱ συνεπίσκοποι ποὺ ἔχουν ἀποδεχθεῖ τὶς οἰκουμενιστικὲς θέσεις του (θέσεις ποὺ στὸ Δικαστήριο ἐπιβεβαιώθηκαν), ἀποδεικνύουν ὅτι, τὰ δρομολογηθέντα ἀπὸ τὴν Β΄ Σύνοδο τοῦ Βατικανοῦ περὶ ἑνώσεως τῶν «ἐκκλησιῶν» ὑπὸ τὸν Πάπα διὰ τῆς ἀλλοιώσεως τοῦ φρονήματος τῶν ὀρθοδόξων πιστῶν, πραγματοποιοῦνται σὲ τοπικὸ καὶ παγκόσμιο ἐπίπεδο, κατὰ τὰ βατικάνεια σχέδια καὶ εὐρύτερα τὰ Νεοταξικά. Ἤδη ὁ κύριος στόχος ἐπετεύχθη. Ὁ ἐχθρὸς εὑρίσκεται ἐντὸς τῶν τειχῶν. Ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη βάλλεται ἐκ τῶν ἔσω, ἀφοῦ διὰ τοῦ Δούρειου ἵππου τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἐγκαταστάθηκαν στὶς ἀνώτατες ἐπιτελικὲς θέσεις τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας οὐνιτίζοντες ἐπισκόποι.

Ὁ Μητροπολίτης στὸ Δικαστήριο, ἀντὶ νὰ διορθώσει τὶς αἱρετίζουσες ἰδέες του, ποὺ ἀποτέλεσαν τὴν γενεσιουργὸ αἰτία τῆς ἀντιπαραθέσεως, ἐπανέλαβε τὶς ἀντίθετες μὲ τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας θέσεις του καὶ τὶς ἐμπλούτισε μὲ νέες. Καὶ γιὰ νὰ δικαιολογήσει τὸν ἑαυτό του, ἐπέρριψε τὴν εὐθύνη, γιὰ τὸν παράνομο ἀφορισμὸ ποὺ εἶχε ἐπιβάλει, στὸν ἀφορισθέντα, ἀλλὰ καὶ τὴν εὐθύνη ὅλων τῶν κατηγοριῶν γιὰ τὶς ὁποῖεςδικαζόταν, δηλώνοντας ὅτι δὲν αἰσθάνεται καμία τύψη γιὰ ὅ,τι ἔκανε· ἐπιπροσθέτως δέ, ἐξαπέλυσε νέα «δεσποτικὰ» κοσμητικὰ ἐπίθετα. Καὶ καλά, στὰ ἄλλα, ἔτσι τὰ κατάλαβε. Εἶναι δυνατόν, ὅμως, νὰ μὴ νιώθει τύψεις γιὰ τὸν ἀφορισμό, ποὺ παρανόμως, ἀδίκως καὶ παρατύπως ἐπέβαλε;

Ἀλλὰ τὴν ἴδια τακτικὴ τήρησαν καὶ οἱ συνήγοροί του, οἱ ὁποῖοι μὲ ἀναπόδεικτες κατηγορίες (τὶς ὁποῖες ἄκουσε ὁ Μητροπολίτης καὶ τὶς ἀποδέχθηκε, ἂν δὲν τὶς ὑπέβαλε), ἔφτασαν στὸ σημεῖο νὰ μᾶς συκοφαντήσουν ὡς «προτεστάντες», ὅσους ἀγωνιζόμαστε κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς δεσποτοκρατίας, καταθέτοντας κείμενα ποὺ ἀναρτήθηκαν στὸ panayiotistelevantos.blogspot.gr.

 Στὸ τέλος, βέβαια, ὁ Μητροπολίτης ἀθωώθηκε ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, στηριζόμενος σὲ δικές του δυνάμεις, τὶς ἐντὸς τοῦ Δικαστηρίου δηλαδὴ διαστρεβλώσεις τῆς πραγματικότητος καὶ νομικίστικα  τεχνάσματα, καὶ ἐπηρεάζοντας μ’ αὐτὸ τὸν τρόπο τὸ Δικαστήριο, ὅπως φάνηκε ἀπὸ τὶς εὐνοϊκὲς γιὰ τὸν Μητροπολίτη ἐρωτήσεις τῆς Προέδρου· ὅπως φάνηκε ἀπὸ τὸ γεγονός, ὅτι κάλυψε τὴν φανερὴ ἀνακολουθία τοῦ κ. Χριστινάκη, ὁ ὁποῖος καταθέτοντας στὸ Δικαστήριο ὡς μάρτυρας τοῦ κ. Ἀμβρόσιου, ...ἀνασκεύασε, ὅσα ἀντίθετα εἶχε γράψει σὲ προηγούμενη ἐπίσημη Γνωμάτευσή του!!! (Ἔτσι, καθηγητὴς Κανονικοῦ Δικαίου αὐτός, ἐξέθεσε ἐν δικαστηρίῳ τὸν ἑαυτό του καὶ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἀφοῦ εἶναι μέλος τῆς Νομοκανονικῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Ἱ. Συνόδου).

Γιὰ τὴν ἱστορία: «Ἡ εἰσαγγελέας τῆς ἕδρας ζήτησε νὰ κηρυχθεῖ ἔνοχος ὁ Μητροπολίτης καὶ νὰ μετατραπεῖ τὸ κατηγορητήριο ἀπὸ συκοφαντικὴ δυσφήμηση σὲ ἐξύβριση, θεωρώντας ὅτι ἡ ἀναφορὰ πρὸς τὴν Ὑπουργὸ εἶχε ὑβριστικό χαρακτῆρα» (Γ. Ἡλιόπουλος, http://www.pelop.gr).

Εἶναι δὲ γνωστὸ ὅτι λόγῳ φόρτου τῶν δικαστηρίων, ἡ ἐξύβριση παραγράφεται.

Παραθέτω ἀπὸ τὴν πολυήμερη καὶ πολύωρη διαδικασία ἐξετάσεως μαρτύρων στὸ Δικαστήριο, ἐκεῖνα κυρίως τὰ ἀποσπάσματα, ἀπὸ Καταθέσεις μαρτύρων καὶ ἀπὸ τὴν Κατάθεση τοῦ κ. Ἀμβροσίου, ποὺ ἀποδεικνύουν πόσο ὁ Οἰκουμενισμὸς ἔχει ἐπηρεάσει μέλη τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας, ὥστε θεολόγοι νὰ ὑπερασπίζονται τὴν παραχώρηση χώρου στοὺς Παπικούς (ἔτσι ὅπως ἔγινε ἢ ἐπιχειρήθηκε), ὁ ἴδιος δὲ νὰ ἐπαναλαμβάνει τὴν θέση ὅτι ὁ Παπισμὸς δὲν εἶναι αἵρεση (ἄρα εἶναι Ἐκκλησία καὶ ἔχει μυστήρια).

Μάλιστα στὸ Δικαστήριο μᾶς δίδαξε,πλαστογραφώντας καὶ τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, ὅτι ἡ θέση αὐτὴ «εἶναι θέση τῆς Ἐκκλησίας»!!!

Παραθέτοντας τὸ κείμενο τῆς Καταθέσεως τοῦ Μητροπολίτου, διακόπτω τὴ συνέχειά του, ὅπου χρειάζεται καὶ κατὰ διαστήματα, καὶ παρεμβάλλω, χάριν ἀμεσότητος, κάποιους Σχολιασμοὺς καὶ Ἀναίρεση τῆς διαστρεβλώσεως τῶν πραγματικῶν γεγονότων καὶ ὅσων ψευδῶν ἀκούστηκαν μέσα στὸ Δικαστήριο.

Τὰ «ἐντὸς εἰσαγωγικῶν» εἶναι λόγια, ὅπως ἀκριβῶς ἐλέχθησαν ἀπὸ τὸ κ. Ἀμβρόσιο στὸ Δικαστήριο, τὰ ὑπόλοιπα δὲ παρατίθενται κατὰ νόημα. Οἱ ὑπογραμμίσεις εἶναι δικές μου.

Κατάθεση τοῦ πρωτοπρεσβύτερου-θεολόγου καὶ Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου

π. Χρήστου Τσάκαλου

Ὁ πρωτοπρεσβύτερος Χ.Τ. εἶπε, πὼς στὴ Σύναξη ἱερέων συνεκάλεσε καὶ διηύθυνε ὁ μητροπολίτης κ. Ἀμβρόσιος, ἀλλὰ ἦταν ἀντικειμενικὸς καὶ δὲν ἔλαβε θέση ὑπὲρ ἢ κατὰ τῆς παραχωρήσεως. Βέβαια, τέθηκε καὶ ἡ πρόταση ἀπὸ ἕνα ἱερέανὰ δοθῆ Ναός στοὺς Ρωμαιοκαθολικούς, πλειοψήφισε, ὅμως, ἡ πρόταση νὰ δοθεῖ αἴθουσα. Τὴν ἀπόφαση αὐτὴ ὁ Μητροπολίτης δὲν ὑλοποίησε. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ ὅλη διαδικασία ποὺ ἐφάρμοσε ὁ κ. Σημάτης δὲν ἦταν καλόπιστη.

Ἐγὼ πιστεύω, εἶπε ὁ Χ.Τ., ὅτι ἦταν πάρα πολὺ λογικὸ καὶ φυσικὸ νὰ δοθεῖ χῶρος νὰ κάνουν τὴν λατρεία τους οἱ Καθολικοί. Καὶ ἀπευθύνθηκαν στὸν τοπικὸ ἡγέτη τῆς Ἐκκλησίας. Προσωπικὰ ἔχω λειτουργήσει σὲ Καθολικὸ Ναόστὸ ἐξωτερικό, ποὺ εἶχε παραχωρηθεῖ σὲ ὀρθοδόξους. Εἶναι μιὰ τακτικὴ ποὺ ἀκολουθεῖται στὸ ἐξωτερικό.

Ἀλλὰ τὸ νὰ δώσουμε κι ἐδῶ ἕνα χῶρο νὰ κάνουν οἱ Καθολικοὶ τὴν λατρεία τους, δὲν εἶναι θανάσιμο ἁμάρτημα. Ποῦ εἶναι τὸ πρόβλημα; Ποῦ εἶναι τὸ πρόβλημα; (ἐπανέλαβε μὲ ἔμφαση). Χῶρο ζητοῦσαν νὰ προσεύχονται, κι ὄχι Ναό. Δὲν νομίζω ὅτι εἶναι αὐτὸ τόσο βαρὺ δογματικὸ λάθος. Ἡ Ἐκκλησία ἡ δική μας εἶναι Ἐκκλησία τῆς ἀγάπης, ἀγκαλιάζει τοὺς ἀνθρώπους, τὶς ἀνάγκες τῶν ἀνθρώπων. Ποῦ εἶναι τὸ πρόβλημα; Δὲν πουλήσαμε τὴν πίστη.

Ἐδῶ ἡ πρόεδρος ἐξέφρασε τὴ συμφωνία της, λέγοντας:«Ἔτσι, ὅπως τὸ λέτε εἶναι. Δὲν ἔχει καμιὰ σχέση μὲ τὰ δογματικὰ καὶ τὶς διαφορὲς μεταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ Καθολικῶν. Ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι Ἐκκλησία τῆς ἀγάπης καὶ δίπλα στὸν ἄνθρωπο. Ἔτσι τὸ εἶδε ὁ Μητροπολίτης».

Γιὰ τὸν ἀφορισμό ποὺ ἐπέβαλε ὁ μητροπολίτης τὴν Μεγάλη Βδομάδα, κι ἂν ὁ ἀφορισμὸς ἦταν μικρὸς ἢ μεγάλος, ἀπάντησε: ἡ Μητρόπολη ἔβγαλε τὴν ἀνακοίνωση καὶ ὁ κ. Σημάτης μὲ τὶς συγγραφές του διέσυρε τὸν Μητροπολίτη καὶ διήγειρε τὸ ποίμνιό του. Ἔτσι, ἦταν ἐπιβαλλόμενο ὁ Μητροπολίτης νὰ προχωρήσει  στὸν ἀφορισμό γιὰ λόγους παιδαγωγικούς.

Ἡ Εἰσαγγελέας εἶπε στὸ μάρτυρα πώς, ἀπὸ τὰ ὅσα γνωρίσαμε ἀπὸ τὶς καταθέσεις, εἶχε ἀποφασισθεῖ νὰ δοθεῖ χῶρος ἐκκλησιαστικὸςπρὶν γίνει ἡ Σύναξη τῶν ἱερέων. Ἡ Σύναξη ἔγινε γιὰ νὰ νομιμοποιηθεῖ  ἡ παραχώρηση. Καὶ τὸν ρώτησε ἂν τὸ ἐπιβεβαιώνει.

Ὁ Χ.Τ. εἶπε, ὅτι ναί μὲν εἶχε δοθεῖ χῶρος στοὺς Καθολικοὺς σὲ ὑπόγεια αἴθουσα τοῦ γηροκομείου «Ἅγιος Χαράλαμπος», ἀλλὰ γιὰ μία μόνο φορά. Τελικά, ὅμως, δὲν ἔδωσε τίποτα ὁ Μητροπολίτης!

Ἡ Εἰσαγγελέας ρώτησε, ἂν τὸ γεγονός, ὅτι εἶχε ἤδη δώσει αἴθουσα ὁ Μητροπολίτης, καὶ ὅτι στόχευε στὴν μονιμοποίηση τῆς κατάστασης (ὅπως ἱερέας τῆς Μητροπόλεως ἔγραψε σὲ ἐφημερίδα), ἂν αὐτὰ ἐνεργοποίησαν τὸν π. Κων/νο Παλαιολογόπουλο καὶ τὸν κ. Σημάτη γιὰ νὰ ἀντιδράσουν. Καὶ ἐπίσης, πῶς γίνεται, τὴν μιὰ φορὰ νὰ δώσει ὁ Μητροπολίτης χῶρο χωρὶς νὰ ρωτήσει κανένα, καὶ τὴν ἄλλη, γιὰ νὰ δώσει χῶρο, ἔκανε Σύναξη ἱερέων.

Ὁ Χ.Τ. εἶπε. «Ὁ Μητροπολίτης ἔτσι ἔκρινε».

Ἐδῶ εἴχαμε μιὰ παρέμβαση τῆς Προέδρου, ἡ ὁποία εἶπε, «πὼς ὁ Μητροπολίτης γιὰ μιὰ φορὰ μόνο εἶχε δώσει χῶρο», ἐνῶ ἄλλος μάρτυρας εἶχε ἀναφέρει ὅτι περισσότερες φορὲς εἶχε δοθεῖ χῶρος, καὶ ὁ Μητροπολίτης στὴν κατάθεσή του εἶχε πεῖ ὅτι δυό φορές λειτούργησαν σὲ ἐκκλησιαστικὸ χῶρο οἱ Παπικοί.

Στὴ συνέχεια ὁ συνήγορος ὑπεράσπισης ρώτησε τὸν μάρτυρα: «Εἴπατε ὅτι τὸ νὰ δοθεῖ ἕνας χῶρος γιὰ τὶς λατρευτικὲς ἀνάγκες τῶν Καθολικῶν δὲν εἶναι κακό. Ὅταν σὲ μία ἐπίσκεψη στὴν Ἀμερική, ἕνας Πατριάρχης, καὶ μάλιστα ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, δίνει τὸ “Κοράνιο”, τὸ θεωρεῖτεπράξη ἐνάντια στὴν Ὀρθοδοξία αὐτό;».

Ὁ Χ.Τ. ἀπάντησε πὼς δὲν εἶναι ἡ πράξη, ἀλλὰ ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο ἐδόθηκε τὸ Κοράνιο. Εἶπε ὁ Πατριάρχης χαρακτηριστικά: «σᾶς παραδίδω τὸ Ἱερὸ καὶ Ἅγιο Κοράνιο».

Τότε ὁ Συνήγορος ὑπεράσπισης τοῦ διάβασε τὸ ἑξῆς κείμενο τοῦ μητροπολίτη Καλαβρύτων: «Στὶς Η.Π.Α πρὸ μηνῶν συνετελέσθη μία, ἂς τὴν ποῦμε, ἱεροσυλία! Ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης μας κ. κ. Βαρθολομαῖος, εὑρισκόμενος στὴν Ἀτλάντα, ἐπισκέφθηκε τὶς ἐκεῖ κεντρικὲς Ὑπηρεσίες τῆς Coca Cola, καὶ προσέφερε ὡς δῶρο ἕνα ἀντίτυπο τοῦ Κορανίου!». Οἱ ἄλλοι Επίσκοποι «ἀποδέχθηκαν σιγηλοὶ τὴνπατριαρχικὴ βλασφημία!». Καὶ βλέπω ἐδῶ, νὰ μιλάει γιὰ δουλοπρέπεια κ.λπ. Αὐτὰ πῶς τὰ θεωρεῖτε ἐσεῖς;

Ὁ μάρτυρας Χ.Τ. ἀπάντησε πὼς ὁ Μητροπολίτης νομιμοποιεῖται ἀπὸ τοὺς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας νὰ ἀπαντάει, ὅταν τίθεται πρόβλημα καὶ βλέπει ὅτι θίγεται ἡ Ἐκκλησία καὶ θεσμικὰ πρόσωπα τῆς Ἐκκλησίας· ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ ἀπαντάει ὅπως θέλει.

Ὁ Συνήγορος ὑπεράσπισης, συνεχίζοντας τὴν ἐξέταση, ρώτησε. Ὅταν ἡ Ἐκκλησία παραδίδει χῶρο λατρείας σὲ ἑτερόδοξους εἶναι μέσα στὰ πλαίσια τῆς ἐκκλησιαστικῆς παραδόσεως; Γιὰ νὰ πάρει τὴν ἀπάντηση: Ἐδέχθη ἕνα αἴτημα ὁ Μητροπολίτης καὶ ἀφοῦ ἐδέχθη τὸ αἴτημα τοὺς ἔδωσε ἕνα χῶρο νὰ κάνουν τὴν προσευχή τους.

Στὴ συνέχεια ρωτήθηκε: Ἕνας μάρτυρας κατέθεσε, (παρουσιάζοντας καὶ τὸ ἐπιβεβαιωτικὸ Fax στὸ Δικαστήριο), ὅτι τὸ 2007 στὴ Φλώρινα ὁ Μητροπολίτης εἶπε σὲ ἱερεῖς: «ἐγὼ προσωπικῶς πιστεύω, ὅτι ἔπρεπε νὰ παραχωρήσουμε ναό, διότι κ’ ἐμεῖς στὶς ξένες χῶρες χρησιμοποιοῦμε ναοὺς τῶν παπικῶν». Τί ξέρετε γι’ αὐτό;

Ὁ Χ.Τ. ἀπάντησε: Ἐγὼ δὲν ἤμουν ἐκεῖ, ἀλλὰ κάποιο ἱερέα ποὺ ρώτησα, μοῦ εἶπε ὅτι τὰ ὀνόματα ποὺ ἀναφέρθησαν εἶναι ἐντελῶς ἄγνωστα, δὲν τὰ συνάντησε στὴ Φλώρινα ὁ Μητροπολίτης.

__________________________________________________________________________________

Σχολιασμός–Ἀναίρεση 1^η: Γιὰ αὐτὰ ποὺ καταθέτει ὁ π. Χρῆστος Τσάκαλος, δὲν θὰ κάνω ἄλλον σχολιασμό, πέραν ὅσων σχολιάζω στὶς καταθέσεις τῶν ἄλλων μαρτύρων καὶ στὴν ἀπολογία τοῦ Μητροπολίτη. Μόνο θὰ θυμίσω ὅτι ὁ π. Χρῆστος ἐπὶ δεκαετίες ἦταν ὑπὸ τὴν δυσμένεια τοῦ κ. Ἀμβρόσιου καὶ ὑπὸ τὴν σκέπη τοῦ ἐν δικαστηρίῳ ὑβρισθέντος ἀναιτίως π. Κωνσταντίνου. Ὅσοι ἐγνώριζαν αὐτὴν τὴν κατάσταση ἐξεπλάγησαν καὶ ἀπόρησαν, ὅταν εἶδαν τὸν π. Χρῆστο νὰ χρίεται Ἀρχιερατικὸς Ἐπίτροπος τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας.

__________________________________________________________________________

Ἀπό τὴν κατάθεση τοῦ θεολόγου κ. Βαλιανάτου Παράσχου.

Ἐρωτώμενος ἀπὸ τὴν Πρόεδρο ὁ μάρτυρας Π.Β., δήλωσε ὅτι ἀπὸ μικροὶ ἔβλεπαν στὴν Καθολικὴ Ἐκκλησία τὸν στολισμὸ τῆς Φάτνης ποὺ πραγματοποιοῦσαν οἱ μεγαλύτεροι ἢ καὶ συμμετεῖχαν στὴν χορωδία τῶν Καθολικῶν. Πὼς στὴ Πάτρα, ἔβλεπε στὴν ὁδό Ἁγ. Νικολάου νὰ κάνουν τὴν «βόλτα» μαζί, ὁ ἱερέας τῶν Ὀρθοδόξων μὲ τὸν ἱερέα τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας Πατρῶν καὶ ὅλοι οἱ Πατρινοὶ τοὺς ἔκαναν τὴν ὑπόκλιση. Πὼς ἔχει παραστεῖ σὲ μυστήρια Καθολικῶν, ὅπως γάμο καὶ σὲ κηδεία. Καὶ πὼς στὸ οἰκογενειακό του περιβάλλον ὑπάρχει ἄνθρωπος τῆς καθολικῆς Ἐκκλησίας.

Αὐτὴ ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἐπικοινωνία καὶ ἡ παρουσία του σὲ μυστήρια τῆς Παπικῆς Ἐκκλησίας, δήλωσε πὼς δὲν ἐπηρέασαν σὲ τίποτα τὴν πίστη του· «ποτὲ δὲν παρουσιάστηκε κανένα πρόβλημα» ἐξ  αὐτῶν.

Ἐρωτώμενος ἀπὸ τὴν Πρόεδρο, ἂν ἡ ἐπαφή του μὲ Καθολικοὺς ἔδρασε προσηλυτιστικά, ἀπάντησε ὅτι «ἀσφαλῶς οὔτε μὲ προσηλύτισε κανείς, οὔτε μὲ ἐπηρέασε τίποτε ἀπὸ αὐτά. Δὲν λέω μ’ αὐτὰ ὅτι ἀπεμπολῶ τὴν δογματικὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας».

Ἡ Πρόεδρος, ἐπιδοκίμασε τὴ θέση του αὐτή, λέγοντας, ὅτι ἔτσι εἶναι, μὲ τὸ νὰ πᾶς στὴν κηδεία, ἢ στὸ μυστήριο τοῦ γάμου Καθολικῶν, μ’ αὐτὸ δὲν γίνεται προσηλυτισμός.

Ἐρωτώμενος ὁ Π.Β. ἀπὸ τὴν Πρόεδρο γιὰ τὸ θέμαπαραχώρησης χώρου στοὺς Καθολικούς ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Καλαβρύτων, εἶπε ὅτι μιὰ συζήτηση στὴ Σύναξη ἱερέων γιὰ παραχώρηση χώρου δὲν εἶναι κάτι κακό. Αὐτὰ τὰ θέματα, συνέχισε, ὅπως εἶπε ὁ καθηγητὴς  Χριστινάκης στὴν κατάθεσή του, ἑρμηνεύονται σήμερα μὲ κάποια ἐλαστικότητα. Ὁ Χριστὸς εἶπε καὶ «μία κεραία οὐ μὴ παρέλθη ἀπὸ τοῦ νόμου...».Ἄρα, ἀπὸ τὴν Κ. Διαθήκη δὲν θ’ ἀλλάξουμε τίποτα. Ἀλλὰ «κάποια πράγματα μποροῦν ν’ ἀλλάξουν, χωρὶς νὰ γίνει καμιὰ ἀλλαγὴ στὰ δογματικὰ» ποὺ μένουν ἀναλλοίωτα.

__________________________________________________________________________________

 Σχολιασμός–Ἀναίρεση 2^α: Μὲ τὴν κατάθεσή του καὶ τὰ παραδείγματα ὁ μάρτυρας δικαιολογεῖ τὴν πράξη παραχώρησης αἴθουσας ἀπὸ τὸ Μητροπολίτη στοὺς Παπικούς. Δείχνει νὰ ἀγνοεῖ τὴν διαχρονικὴ πράξη τῆς Ἐκκλησίας ὅπως ἀποκρυσταλλώθηκε στοὺς Ἱ. Κανόνες, οἱ ὁποῖοι ἀπαγορεύουν νὰ δίδεται χῶρος λατρείας στοὺς αἱρετικοὺς ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν Ἐκκλησία, ὥστε νὰ ἑδραιώνουν οἱ αἱρετικοὶ τὴν αἵρεσή τους καὶ νὰ τὴν ἐπεκτείνουν. Ἔτσι, ἀντὶ ὁ Ἐπίσκοπος νὰ ἀναιρεῖ τὶς κακοδοξίες τους τὶς ἐνισχύει. Στὰ καθημερινά, βέβαια, πράγματα, οἱ Πατέρες μᾶς συμβουλεύουν νὰ συμπεριφερόμαστε μὲ ἀγάπη πρὸς τοὺς αἱρετικοὺς καὶ νὰ τοὺς βοηθοῦμε στὶς ἀνάγκες τους, ὅπως γράφει χαρακτηριστικὰ  καὶ ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, τοῦ ὁποίου τὴν μνήμη τελοῦμε αὔριο.

__________________________________________________________________________

Ἀπό τὴν κατάθεση τοῦ θεολόγου κ. Ἀχιλλιᾶ Παναγιώτη.

Κατέθεσε ὅτι ἔχει στενὸ συγγενὴ ποὺ εἶναι ὀρθόδοξος ἱερέας στὸ Βέλγιο καὶ λειτουργεῖ σὲ παρεκκλήσιο Ρωμαιοκαθολικῶν. Γι’ αὐτό, εἶπε, νιώθουμε ὑποχρεωμένοι ποὺ διέθεσαν Ναὸ στοὺς ἐκεῖ μετανάστες ὀρθοδόξους. Εἶναι ἐξάλλου αἴτημα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἀπευθύνθηκε στὴν τοπικὴ Καθολικὴ Ἐκκλησία τοῦ Βελγίου καὶ παραχώρησε τὸ παρεκκλήσιο, καὶ ἔχουν οἱ ὀρθόδοξοι ἐκεῖ, τὴν αἴσθηση τῆς ἐξυπηρέτησης, τῆς ἀνθρωπιᾶς.

Ὅσον ἀφορᾶ τοὺς Κανόνες. Κάποιοι μιλᾶνε γιὰ τὰ λάθη τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας. Ἀλλὰ κι ἐδῶ στὴν Ἐκκλησία κάνουμε πολλὰ λάθη. Κι ἂν ἀρχίσουμε καὶ τὰ παραδεχόμαστε πᾶμε μπροστά. Ὑπάρχει καὶ ἡ μετάνοια.

_______________________________________________________________________________

Σχολιασμός–Ἀναίρεση 3^η: Ἀκριβῶς, τὸ γεγονὸς ὅτι τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἔκανε αὐτὸ τὸ αἴτημα, ἀποδεικνύει ὅτι καὶ μὲ αὐτὴ τὴν κίνηση, ὑπηρετεῖ τοὺς στόχους τῆς Β΄ Βατικάνειας Συνόδου. Μᾶς ὑποχρεώνουν οἱ Παπικοί, δηλαδή, μὲ τὶς παραχωρήσεις Ναῶν, ὥστε νὰ ἀνταποδώσουμε τὴν ὑποχρέωση, παρόλο ποὺ ἐμεῖς δεσμευόμαστε μὲ Ἱ. Κανόνες ποὺ ἀπαγορεύουν, αὐτὰ ποὺ τὸ αἱρετικὸ Βατικανὸ ἐπιτρέπει, ἀφοῦ μὲ ἀποφάσεις τοῦ Πάπα ἔχουν καταργηθεῖ ἑκατοντάδες Ἱ. Κανόνων. Ἀλλὰ τὸ Πατριαρχεῖο καὶ ὁ Πατριάρχης ἔχει ἀποδείξει μὲ σοβαρότερες παραβάσεις ὅτι ὑπηρετεῖ τοὺς Βατικάνειους στόχους: π.χ. συμπροσευχόμενος μὲ αἱρετικούς, διδάσκοντας τὶς κακοδοξίες περὶ «ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν», περὶ «βαπτισματικῆς θεολογίας», περὶ τῆς «θεωρίας τῶν δύο πνευμόνων» κ. ἄ.

_______________________________________________________________________________

Κατάθεση Μητροπολίτη κ. Ἀμβρόσιου

Μεταξὺ πολλῶν ἄλλων ὁ Μητροπολίτης εἶπε:

Θέλω νὰ ἐξωτερικεύσω τὴ θλίψη μου στὸν κ. Σημάτη, διότι δὲν ἐπιτρέπεται σὲ θρησκευόμενο ἄνθρωπο ...νὰ ἔχει μία κακία, ἕξι χρόνια μετὰ ἀπὸ τὰ γεγονότα αὐτά· σὰν χριστιανὸς θάπρεπε νὰ εἶναι πιὸ συγκαταβατικός· ἔβλεπα καὶ «τὴν ἀγριότητα τοῦ προσώπου του ὅταν κατέθετε καὶ σκεπτόμουν. Εἶναι δυνατὸν αὐτὸς νὰ ἔχει χάρη Θεοῦ; Θαρρῶ πὼς ἔχει ἐγκαταλειφθεῖ ἀπὸ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ διότι ὁ καρπὸς τοῦ Πνεύματος εἶναι ἡ χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης καὶ ἄλλα πράγματα ποὺ στολίζουν τὸν χριστιανό». Διαπίστωσα στὸ Δικαστήριο ὅτι «ὁ κ. Σημάτης φορεῖ, δυστυχῶς, παραμορφωτικοὺς φακούς. Βλέπει τὰ γεγονότα μὲ διαφορετικὸ τρόπο ἀπ’ ὅ,τι εἶναι, κι αὐτὸ ἐνοχλεῖ τὸν ἴδιον καὶ τὸν βασανίζει. Ἐγὼ δὲν ἔχω τύψεις στὴ συνείδησή μου διότι ἔκανα αὐτά, ἀλλὰ φοβᾶμαι ὅτι αὐτὸς βράζει μέσα τουταλαιπωρεῖται, αὐτοτιμωρεῖται καὶ βασανίζεται», διότι βλέπει τὰ πράγματα λανθασμένα.

__________________________________________________________________________________

Σχολιασμός–Ἀναίρεση 4^η: Ἀσφαλῶς, δὲν ἐπιτρέπεται στὸ Μητροπολίτη Καλαβρύτων νὰ προβαίνει σὲ ἀξιολογικὴ κρίση καὶ νὰ ἀποφαίνεται δημοσίως γιὰ τὴν ψυχολογικὴ καὶ πνευματική μου κατάσταση, μετὰ μάλιστα, ὅσα ἐμπαθῆ καὶ ὑβριστικὰ ἔχει ἐκστομίσει ἐναντίον μου. Οὔτε εἶναι κατάλληλος νὰ μιλᾶ γι’ αὐτὰ τὰ θέματα αὐτός, ποὺ –κατὰ τὸν καθηγητὴ Πανεπιστημίου π. Θεόδωρο Ζήση– «πρὸ ἐτῶν ἐβλασφήμησε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ ἀγνόησε τὴν διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων, πράττει δὲ εὐκαίρως ἀκαίρως τὸ πᾶν γιὰ τὴν ἐκκλησιολογικὴ νομιμοποίηση τοῦ Παπισμοῦ». Αὐτὸς δηλαδή, ποὺ εἶπε πὼς τὸ Filioque δὲν ἀποτελεῖ αἵρεση, ἀλλ’ εἶναι θεολογούμενο καὶ διετύπωσε τὴ φράση: «ἂν  τὸ  στέλλει  τὸ Ἅγιο  Πνεῦμα ὁ Πατὴρ καὶ ὁ Υἱός, ἐγὼ δὲν ἤμουνα σύμβουλος ἐκεῖ γιὰ νὰ δῶ τί ἔγινε»! Ὁ ἅγιος Συμεὼν ὁ Θεσσαλονίκης λέγει: «Πῶς τολμᾶς, ὦ ὑπερήφανε, καὶ καινοτομεῖς; Ποιός ξέρει πιὸ πολλὰ γιὰ τὴν ἄναρχο ἐκπόρευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, σὺ ἢ ὁ Χριστός;» (Ἅπαντα, σ. 417). Ὁ ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς λέγει: «Ὅποιος ἀπορρίπτει καὶ περιπαίζει τὴν ἀλήθεια, ἀρνεῖται καὶ περιπαίζει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἀρνεῖται καὶ περιπαίζει τὸ Θεό». Κάποιος θεολόγος λέγει: «Ὅποιος ἀρνεῖται τὸ χάρισμα ἑνὸς ἄλλου μέλους τῆς Ἐκκλησίας πέφτει στὸ ἁμάρτημα τῆς βλασφημίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὸ Ὁποῖο δίδει τὸ χάρισμα αὐτό»... Ἂς σκεφθεῖ ὁ Μητροπολίτης αὐτά, τὰ ὁποῖα ἔχουν σχέση μὲ τὴ σωτηρία μας.

__________________________________________________________________________________

«Κυρία Πρόεδρε, ἀρχὲς τοῦ 2005 δέχομαι μιὰ ἐπιστολὴ ἀπὸ 35 Ρωμαιοκαθολικοὺς μετανάστες. Ζητοῦν νὰ τοὺς δώσω ἕνα χῶρο γιὰ νὰ ἐπιτελέσουν τὰ λειτουργικά τους καθήκοντα καὶ νὰ μὴ πηγαίνουν στὴν Πάτρα. Ἐπειδὴ ζοῦμε, ὅμως, σὲ μιὰ πλουραλιστικὴ κοινωνία, ἀποφασίζω, μόνο γιὰ δύο Κυριακές,νὰ τοὺς δώσω ἕνα χῶρο» στὸ Ἵδρυμα Ἅγιος Χαράλαμπος νὰ κάνουν ἐκεῖ τὴ λειτουργία τους. Αὐτὸ ἦταν. Μετὰ ἀπὸ αὐτὸ μὲ εὐχαρίστησαν. Ἔληξε τὸ θέμα για μένα. Γι’ αὐτοὺς ὅμως δὲν εἶχε λήξει.

Στὶς 17/9/2005, ἔρχεται ὁ ἱερέας τῶν Καθολικῶν ἀπὸ τὴν Πάτρα καὶ μοῦ φέρνει ἕνα γράμμα γιὰ τὴν ἴδια ὑπόθεση. Τοῦ ἀπάντησα: Πάτερ, δὲν μπορῶ νὰ τὸ κάνω. Ὅμως, αὐτὸς ἐπιμένει. Γιὰ μῆνες δὲν ἀπάντησα. Τὸ Φεβρουάριο 2006, ἐπειδὴ ἔχω πολλὲς πιέσεις, θέτω τὸ θέμα στὴ Σύναξη τῶν ἱερέων γιὰ νὰ δῶ τί θὰ κάνω. Ἐν τῷ μεταξύ, ὅμως, ὁ ἱερεὺς αὐτός, ἔχει κάνει ἐνέργειες γιὰ νὰ βρεῖ αἴθουσα σὲ ἄλλους φορεῖς καὶ στὸν Αἰγιώτη ἐπιχειρηματία κ. Κουνινιώτη.

Ὁ ἱερεὺς τῶν Καθολικῶν μοῦ δίνει μία ἐφημερίδα, τὶς «Ἐνοριακὲς Καμπάνες» ποὺ λέει «ὅτι στὴν Κρήτη ἔχουν παραχωρήσει Ναό».

Στὸν ἱερέα ἀπάντησα πὼς δὲν μπορῶ νὰ παραχωρήσω Ναό, ἀλλὰ ἀφοῦ ἐπέμενε, καλῶ σὲ Σύναξη τοὺς ἱερεῖς τῆς Αἰγιάλειας καὶ τὸν Καθολικὸ ἱερέα νὰ παρίσταται. Ἡ Σύναξη ἀποφαίνεται νὰ δώσουμε αἴθουσα. «Ἐγώ, ὅμως, δὲν θέλω νά δώσω αἴθουσα, διότι ὑπολογίζω κάποιες ἀντιδράσεις, ἤξερα ὅτι ὁ κ. Σημάτης εἶναι ὑπερορθόδοξος», ἀλλὰ τὸ κουβεντιάζω. Ἐλήφθη, λοιπόν, ἡ ἀπόφασις ἀλλὰ δὲν τὴν πραγματοποιῶ. «Εἶδα, λοιπόν, ἐδῶ, τί νὰ πῶ, μία στρέβλωση, μία τύφλωση».

Ὁ κ. Παλαιολογόπουλος, εἶναι ἕνας ἀρχιμανδρίτης, μὲ τὸν ὁποῖο σπουδάσαμε μαζί, φτωχόπαιδα εἴμαστε καὶ δουλεύαμε μαζί. Ὅταν ἦρθα στὴ Μητρόπολη τοῦ ἔδειξα τὴν πιὸ καλή μου ἀγάπη. Τὸν πῆρα καὶ τοῦ ἔδωσε καὶ ἐξουσίες, καὶ διακονήματα. Αὐτός, ὅμως, δὲν μπόρεσε νὰ σταθεῖ στὸ ὕψος ποὺ τοῦ ἔδωσα, «διότιεἶναι ἕνα προβληματικὸ ἄτομο, ἕνας ταλαίπωροςἄνθρωπος». Πῆρε διαφορετικὸ δρόμο καὶ ἦταν μὲ τὸν κ. Σημάτη, τοῦ ὁποίου ἦταν ὁ πνευματικὸς πατέρας, καὶ πολλοὶ λένε ὅτι τὰ κείμενα τοῦ π. Κων/νου εἶναι τοῦ κ. Σημάτη.

_______________________________________________________________________________

Σχολιασμός–Ἀναίρεση 5^η: Τὸ ἦθος τοῦ κ. Ἀμβρόσιου ἀναδεικνύεται ἐδῶ καὶ σὲ ἑπόμενες φράσεις του. Προέβη σὲ μειωτικοὺς χαρακτηρισμοὺς γιὰ ἱερωμένο ποὺ δὲν ἦταν παρὼν στὴ δίκη καὶ ταυτόχρονα εἶναι ἀσθενής. Γιὰ ἱερωμένο ποὺ (ὅπως ὁμολογεῖ) δουλεύανε μαζί, σπουδάσανε μαζί, ποὺ ὑπηρέτησε –ἂν καὶ ἔγγαμος– ἀνιδιοτελῶς ἐπὶ δεκαετίες στὴν Μητρόπολη, ἦταν ὁ «πνευματικὸς» τῆς Ἱ. Μητροπόλεως, ἔχει ἱδρύσει Ἱεραποστολικὸ Γραφεῖο στὸ Αἴγιο, βάσταξε ἐπὶ δεκαετίες τὸν σταυρὸ τῆς χηρείας ἀνατρέφοντας παράλληλα πέντε παιδιά, καὶ  γιὰ ὅλα αὐτὰ ὁ ἴδιος ὁ Μητροπολίτης τὸν ἐτίμησε μὲ τὸ ὀφφίκιο τοῦ Ἀρχιμανδρίτη. Τὸν ταπεινώνει, ἐπίσης, λέγοντας στὸ Δικαστήριο, ὅτι ἐγὼ γράφω τὰ κείμενα τοῦ π. Κωνσταντίνου, παρόλο ποὺ στὴν κατάθεσή μου, ὅταν σκόπιμα μὲ ρώτησαν γι’ αὐτὸ οἱ συνήγοροί του, τὸ διέψευσα. Καὶ ὅμως, ὁ Μητροπολίτης τὸ ἐπαναλαμβάνει γιὰ νὰ ἐκθέσει αὐτόν (ἐπειδὴ τόλμησε νὰ ἀντισταθεῖ στὴ νοοτροπία του) καὶ παράλληλα νὰ ἐπιρρίψει σὲ μένα εὐθύνες. Ἐπαναλαμβάνω. Τοῦτο εἶναι ψευδέστατο. Δὲν συνέγραφα ἐγὼ τὰ κείμενά του. Ἀντίθετα, ἐγὼ κατέφευγα σ’ αὐτὸν γιὰ νὰ τὸν συμβουλευτῶ καὶ αὐτὸς διόρθωνε τὰ δικά μου κείμενα! Ἐξάλλου ὁ π. Κωνσταντῖνος ἔχει τὸ δικό του ἰδιαίτερο ὕφος καὶ τὴ δική του ὀρθογραφία.

_______________________________________________________________________________

«Ὁ κ. Σημάτης μὲ κατηγορεῖ ὡς φιλοπαπικὸ καὶ αἱρετικό. Οἱ ἄλλοι μὲ πολεμοῦν ὡς ἀντιπατριαρχικό. Ἐγὼ ἔχω βούτυρο στὸ στόμα, στὴν καρδιά, ἀλλὰ ὑπηρετῶ τὴν ἀλήθεια. Εἶμαι ἐλεύθερος νὰ μιλῶ κατὰ συνείδηση. Αὐτὸς εἶμαι. Δὲν ὑπολογίζω. Δὲν θέλω φιλίες μὲ τοὺς ἀνθρώπους, θέλω νὰ εἶμαι φίλος μὲ τὸ Θεό».

«Τί κάνει τώρα ὁ κ. Σημάτης; Στὶς 2 Ἀπριλίου, Κυριακή διοργανώνεται μιὰ Ἡμερίδα στὸ Αἴγιο», μοιράζονται φεϊβολάν, ἀφίσες. «Κάνει Ἡμερίδα Θεολογική: Σύγχρονες προσπάθειες γιὰ τὴν ἕνωση μεταξὺ Ὀρθοδόξων, Ρωμαιοκαθολικῶν καὶ τῶν λοιπῶν ἑτεροδόξων Χριστιανῶν. Εἶναι σύμφωνες οἱ ἐνέργειες αὐτὲς μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Πατερικὴ Παράδοση; Ἐὰν ὄχι, πῶς ἀντιμετωπίζονται; Μὲ ξευτιλίζει δηλαδή».

_______________________________________________________________________________

Σχολιασμός–Ἀναίρεση 6^η: Ὁποία διαστρέβλωση τῆς πραγματικότητος! Ἡ ἀλήθεια ἔχει ὡς ἑξῆς: Τὴν Ἡμερίδα πραγματοποίησε ὁ «Σύλλογος Πολιτισμὸς καὶ Παράδοσις» (Διεύθ.: Ἀλεξ. Μωραϊτίδου 30–26443 ΠΑΤΡΑ), καὶ οἱ διοργανωτὲς πρόσκεινται στὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο. Ἐπειδὴ εἶχε προκύψει τὸ θέμα μὲ τὴν Παραχώρηση αἴθουσας ἢ Ναοῦ στοὺς Παπικούς, μὲ ἐπισκέφτηκαν καὶ ἐπέμεναν φορτικὰ νὰ λάβω μέρος ὡς ὁμιλητής. Ἀρνήθηκα. Μὲ κάλεσαν νὰ εἶμαι ἔστω παρών. Κι αὐτὸ τὸ ἀρνήθηκα, γιατὶ ὡς τότε μὲ τὸ χῶρο αὐτὸ δὲν εἶχα ἐπικοινωνία. Δὲν προέτρεψα κανέναν νὰ πάει, ἀντίθετα δυὸ-τρεῖς φίλους ποὺ μὲ ρώτησαν τοὺς ἀπέτρεψα νὰ πᾶνε, ἐξηγώντας τους ὅτι, ἂν πᾶμε, α) θὰ φορτώσουν σὲ μᾶς αὐτὴν τὴν ἐνέργεια καὶ β) γιατί νὰ πᾶμε ἀφοῦ δὲν συμφωνοῦμε μὲ τὸν τρόπο σκέψεως, μὲ τὶς ἰδέες τῶν Παλαιοημερολογιτῶν. (Ὑπόψιν ὅτι ὁ π. Νικόλαος Δημαρᾶς θεωρεῖ ὅτι ἡ παράταξη τῶν Παλαιοημερολογιτῶν στὴν ὁποία ἀνήκει, εἶναι  ἡ μοναδικὴ Ἐκκλησία!). Στὴν ἀφίσα, δὲν ὑπῆρχε καμιὰ ἀναφορὰ στὸ ὄνομα τοῦ Μητροπολίτη Καλαβρύτων, δὲν ὑπῆρχε καμιὰ ἀναφορὰ στὸ θέμα τῆς παραχώρησης Ναοῦ. Ὑπῆρχαν: τὸ ὄνομα τοῦ Συλλόγου ποὺ τὴν διοργάνωσε καὶ τὰ ὀνόματα τῶν ὁμιλητῶν. Οἱ τέσσερις ἀπὸ αὐτοὺς ἀνήκουν στὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο καὶ δύο στὸ Νέο. Εἶναι: 1. Ὁ Παπαγεωργίου Ἀθανάσιος, ὁ Σωτηρόπουλος Νικόλαος, ὁ Κουτσοῦκος Πέτρος, ὁ Τρικαμηνᾶς Εὐθύμιος (ἱερομόναχος), ὁ Δημαρᾶς Νικόλαος (ἱερέας) καὶ ὁ Ἡλιόπουλος Παναγιώτης. Καὶ ἐδῶ, ἀλλὰ καὶ παρακάτω, πρέπει νὰ θυμηθοῦμε τὸ ρητό, πὼς «χείλη Ἀρχιερέως δὲν ψεύδονται»!

_______________________________________________________________________________

Συνεχίζει ὁ Μητροπολίτης: «Στὶς 24 Ἰανουαρίου 2008 σ’ ἕνα ἱστολόγιο ποὺ λέγεται “Ναταποῦμε” μὲ ἀποκαλεῖ χωροφύλακα». Γράφει τὸ ἱστολόγιο, πὼς ὁ Σημάτης ἀπαντᾶ στὸ χωροφύλακα Μητροπολίτη.

_______________________________________________________________________________

Σχολιασμός–Ἀναίρεση 7^η: Γιὰ νὰ δοῦμε α) Ποιά εὐθύνη ἔχω ἐγώ, ἂν ὁ ἱστολόγος τοῦ «Ναταποῦμε» ἀποκάλεσε χωροφύλακα τὸν κ. Ἀμβρόσιο; Γιατί τὸ χρεώνει σὲ μένα; β) Στὸ δικαστήριο ἀπέδωσε σὲ μένα τὸ γεγονὸς αὐτό. Δυστυχῶς, ὅμως, γιὰ  αὐτόν. Ἄλλα ἔγραφε τὸ 2008. Ἐκεῖ ἀλλιῶς μᾶς τὰ ἐξηγοῦσε ὁ ἴδιος ὁ κ. Ἀμβρόσιος. Πότε ἔλεγε τὴν ἀλήθεια. Τότε ἢ τώρα; Στο ἱστολόγιό του, λοιπόν, ὁ Μητροπολίτης Καλαβρύτων, τὸ Σάββατο, 26 Ἰανουαρίου 2008, καταχωρεῖ τὸ ἑξῆς κείμενο:

«Ἀπὸ τὸ blog τοῦ κ. Παν. Μιχαλόπουλου ἁλιεύσαμε καὶ ἀναδημοσιεύουμε τὴν ἀπάντηση τοῦ κ. Σημάτη στὴν ἄρση τοῦ ἐπιτιμίου. Ὁ κ. Σημάτης δὲν καταδέχθηκε νὰ μᾶς ἀποστείλει τὴν ἀπάντησή του! Προτιμάει τὰ διάφορα μέσα τοῦ Διαδικτύου. Ὁ κ. Μιχαλόπουλος, δημοσιεύοντας τὴν ἐπιστολὴ τοῦ κ. Σημάτη, ἔθεσε σὰν τίτλο: Ὁ θεολόγος κ. Σημάτης ἀπαντᾶ στὸν "Χωροφύλακα" Μητροπολίτη. Δίπλα μάλιστα ἔβαλε καὶ τὴν φωτογραφία τοῦ ἠθοποιοῦ Luis de Finees!». Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀλήθεια, ποὺ τότε ἔγραψε ὁ Μητροπολίτης Καλαβρύτων στὸ δικό του ἱστολόγιο http://mkka.blogspot.gr/2008/01/blog-post_26.html. Γιατί τώρα, στὸ Δικαστήριο δίδει διαφορετικὴ εἰκόνα, ὅτι τάχα ἐγὼ τὸν ἀποκάλεσα χωροφύλακα;

_______________________________________________________________________________

«Ὁ κ. Σημάτης βγάζει ἐνημερωτικὸ φυλλάδιο, “Περὶ Παραχωρήσεως ἱ. Ναοῦ σὲ ἑτερόδοξους”. Ψέμα, συκοφαντία.Γράφει: “Καὶ τώρα σὲ τοπικὸ ἐπίπεδο προχωροῦμε ἀπὸ γκρεμὸ σ’ ἄλλο γκρεμό... Ἡ παραχώρηση ναοῦ σὲ αἱρετικούς”»...

Ὑπάρχουν κι ἄλλες ἐνέργειες, ποὺ δείχνουν τὴνἐπιθετικότητα τοῦ κ. Σημάτη στὸ ταπεινό μου πρόσωπο. «Ἡκακοπιστία του ὅμως δεν ἔχει ὅρια, διότι ἀναφέρθηκε ἐδῶ τὸ Συνέδριο τοῦ Πόρτο Ἀλέγκρε τὸ 2006», στὴν ὁποία ἐπάρθη μία ἀπόφαση. Τὴν ἀπόφαση αὐτὴ οὔτε τὴν γνώριζα,   οὔτε  μὲ  ἐνδιέφερε.   Ἀλλὰ ὁ κ. Σημάτης στὸ περιοδικὸ «Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος» λέει: τὸ ΕΠΑΙΣΧΥΝΤΟ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΑΠΟΔΕΚΤΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΣΤΗΝ 9η ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ “ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ”» κι ἔχει τὴ φωτογραφία μου καὶ τὴ φωτογραφία τοῦ Μητρ. Δημητριάδος καὶ μὲ κατηγορεῖ γιὰ αἱρετικό.

__________________________________________________________________________________

Σχολιασμός–Ἀναίρεση 8^η: Ὁ κ. Ἀμβρόσιος παραπλάνησε κι ἐδῶ τὸ Δικαστήριο, χρησιμοποιώντας τὸ Πόρτο Ἀλέγκρε. Τὴν πρώτη ἡμέρα τῆς Δίκης (8/10/2012) θέλοντας νὰ  δικαιολογήσει τὴν ἀστήρικτη καταγγελία ἐναντίον μου στὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας, ὅτι τάχα δηλαδὴ «διέβαλα τὸ ὄνομά του ὡς πονηρόν», χρησιμοποίησε ὡς σανίδα σωτηρίας τὸν ἰσχυρισμὸ ὅτι τὸν ἀποκάλεσα αἱρετικό. Ἐπέδειξε πρὸς τοῦτο στὸ Δικαστήριο ἕνα κείμενο τῆς  «Φιλορθοδόξου Ἑνώσεως “Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος”», τῆς ὁποίας εἶμαι μέλος καὶ Γραμματέας ἀπὸ τὸ 2009, καὶ εἶπε ὅτι μὲ αὐτὸ τὸ κείμενο μὲ ἀποκαλεῖ (ὁ Σημάτης) αἱρετικό. Τὰ ἴδια δηλαδή, ποὺ εἶπε καὶ στὴν κατάθεσή του.

Νά, ὅμως, ποιά εἶναι ἡ ἀλήθεια, τὴν ὁποία παρουσιάζω καὶ στὸ βιβλίο «Καταστρατήγηση Ἱ. Κανόνων ἀπὸ Ἐπισκόπους (ἔκδ. 2007, σελ. 11). «Κατ’ ἀρχήν: Σὲ κανένα κείμενό μου δὲν τὸν ὀνομάζω αἱρετικό. Ὑποδεικνύω βέβαια τὰ ἀντορθόδοξα λόγια του, ἀλλὰ δὲν τὸν χαρακτηρίζω, γιατὶ γνωρίζω ὅτι αἱρετικὸς καθίσταται ὁ ἐπιμένων -παρὰ τὶς προσπάθειες τῆς Ἐκκλησίας- νὰ κηρύττει τὶς ἐσφαλμένες ἀπόψεις του». Οὐδέποτε μέχρι τὸ 2006 τὸν εἶχα πεῖ αἱρετικό, δηλαδή τὸ διάστημα ποὺ τὸ δικαστήριο ἐξέταζε (γιὰ νὰ ἀξιολογήσει ἂν εἶχε διαπράξει τὰ ἀδικήματα γιὰ τὰ ὁποῖα ἐδικάζετο).

Γιὰ νὰ ἀποδείξει, ὅμως, ὅτι τὸν εἶπα αἱρετικό, καὶ ἔτσι νὰ δικαιολογήσει τὶς διώξεις, χρησιμοποίησε τὸ Πόρτο Ἀλέγκρε, νομίζοντας ὅτι κανεὶς δὲν θὰ καταλάβει ὅτι το κείμενο τοῦ «Κοσμᾶ Φλαμιάτου» ποὺ ἐπέδειξε ὁ Μητρολίτης στὸ Δικαστήριο, εἶχε  γραφεῖ...  δυὸ χρόνια  μετὰ  τὴν καταγγελία του ἐναντίον μου στὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας!!! Δηλαδὴ τὸν Μάρτιο τοῦ 2008! Καὶ ἀκόμα, τότε δὲν ἤμουν κἂν μέλος τοῦ «Κοσμᾶ Φλαμιάτου», τὸ δὲ κείμενο ποὺ ἐπέδειξε, δὲν φέρει τὴν ὑπογραφὴ Σημάτης, ἀλλὰ τὴν ὑπογραφὴ τοῦ τότε Γραμματέα τοῦ «Φλαμιάτου» κ. Β.Κ.!!! Μὲ τέτοιες μεθόδους προσπάθησε ὁ Μητροπολίτης νὰ ἐξαπατήσει τὸ Δικαστήριο, τὸ ὁποῖο καὶ τελικὰ ἐξηπατήθη, ἂν καὶ τὴν τελευταία ἡμέρα τῆς Δίκης προσκόμισα ἔγγραφο ποὺ ἀποδείκνυε τὴν ἀπάτη! Μᾶλλον οἱ κ.κ. Δικαστές, δὲν πρόλαβαν νὰ τὸ ἀναγνώσουν.

__________________________________________________________________________________

Στὶς 28 Μαρτίου 2011 μοῦ ἔστειλε ὁ κ. Σημάτης μὲ δικαστικὸ ἐπιμελητὴ μία Δήλωση  Ἀποτειχίσεως: «Δήλωση Ἀποτειχίσεως Ὀρθοδόξων Πιστῶν ἀπὸ τοὺς αἱρετίζοντες ἐπισκόπους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας». Ἂν τὸ ἔστελνε στὸν Μητροπολίτη Πατρῶν δὲν μὲ ἐνδιέφερε. Ἀλλὰ τὸ ἔστειλε σὲ μένα καὶ λέει, ἐγὼ φεύγω ἀπὸ τὴ μάνδρα σου, «γιατὶ σὲ θεωρῶ αἱρετικὸ καὶ κάνω τὴν Ἀποτείχιση». Αὐτὸς εἶναι ὅρος τῶν Ἱ. Κανόνων, ποὺ σημαίνει ὅτι βγαίνει κανεὶς ἀπὸ τὴν Ἐκκλησιαστικὴ διοίκηση.

Ἔτσι, λοιπόν, ὁ κ. Σημάτης δὲν εἶναι δικός μας, καὶ δὲν ξέρω τίνος εἶναι, ὅταν ἐδῶ στὴν κατάθεσή του ὁμιλεῖ καὶ λέει ὅτι «ἐὰν πεθάνω, δὲν θέλω ἐκκλησιαστικὴ κηδεία, ἂς μὲ κηδέψουν πολιτικά». Γιὰ σκεφτεῖτε το, «εἶναι αὐτὸ συμβατὸ μ’ ἕναθεολόγο ὑπερζηλωτή»; Ἐπίσης, δὲν ὁρκίστηκε στὸ Εὐαγγέλιο. Ἔδωσε πολιτικὸ ὅρκο. Ὁμολόγησε ἐπίσης, ὅτι δὲν ἐκκλησιάζεται, δὲν κοινωνεῖ.

__________________________________________________________________________

Σχολιασμός–Ἀναίρεση 9^η: Παρόλο ποὺ αὐτὲς οἱ ἀναφορὲς δὲν εἶχαν καμιὰ ἄμεση σχέση μὲ τὴ Δίκη ποὺ ἐξέταζε τὰ γεγονότα τοῦ 2006, τὴν χρησιμοποιεῖ γιὰ νὰ δικαιολογήσει τὴν στάση του ἐναντίον μου κατὰ τὸ 2006. Μὲ προσβάλλει καὶ πάλι μὲ τὰ κατωτέρω: α) Λέγει ὅτι ἀποτειχίστηκα ἀπὸ αὐτὸν τὸ 2011. Πράγματι, εἶναι ἀληθὲς αὐτό, ἀλλ’ ἔγινε πέντε χρόνια μετὰ ἀπὸ τὰ γεγονότα ποὺ ἐξέταζε τὸ δικαστήριο, καὶ  ἀφοῦ ἐπέμενε πεισματικὰ στὶς αἱρετίζουσες θέσεις του ἐπὶ χρόνια. β) Οὐδέποτε εἶπα ὅτι δὲν θέλω νὰ κηδευτῶ μὲ θρησκευτικὴ κηδεία, ὅπως ἀναληθῶς ἰσχυρίζεται ὁ κ. Ἀμβρόσιος, συνεχίζοντας τὴν κακόβουλη ἐρώτηση τῶν δικηγόρων του, οἱ ὁποῖοι μὲ ἀνάγκασαν νὰ μιλήσω ἀκόμα καὶ γιὰ τὴν κηδεία μου! Μοῦ ἔκαναν δηλαδή, ἐρώτηση, ὅταν κατέθετα, γιὰ ἕνα τόσο εὐαίσθητο θέμα (προσωπικὸ δεδομένο): Ποιός θὰ σᾶς κηδέψει ὅταν πεθάνετε, ἀφοῦ ἀποτειχιστήκατε καὶ δὲν ἀνήκετε πλέον στὴν τοπικὴ Ἐκκλησία; Καὶ ἀπάντησα στὴν σκόπιμη καὶ μακάβρια αὐτὴ ἐρώτησή τους. Θὰ μοῦ κάνουν πολιτικὴ κηδεία, καὶ πιστεύω πὼς κάποιος ἱερέας ποὺ θὰ εἶναι ὀρθόδοξος θὰ μοῦ διαβάσει μιὰ εὐχὴ καὶ ὅσα προβλέπονται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Οἱ ἐρωτήσεις αὐτὲς τῶν συνηγόρων τοῦ κ. Ἀμβρόσιου προκάλεσαν τὴν διαμαρτυρία τῶν δικηγόρων μου πρὸς τὴν Πρόεδρο, ἡ ὁποία ἐπέτρεψε νὰ γίνουν μιὰ σειρὰ ἀπὸ προσωπικὲς ἐρωτήσεις. γ) Μὲ κατηγορεῖ ὅτι δὲν ὁρκίστηκα στὸ Εὐαγγέλιο! Αὐτὴ εἶναι ἡ ὀρθοπραξία τοῦ Μητροπολίτη! Ἀντὶ νὰ μὲ ἐπαινέσει γιατὶ ἐφήρμοσα  τὸν λόγον τοῦ Κυρίου «ἔστω δὲ ὑμῖν τὸ ναί, ναί. Καὶ τὸ οὐ, οὐ»· καὶ τὸ «ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν μὴ ὁμῶσαι ὅλως», [ὅπως ἔκανα κι ὅταν ἤμουν ἔνορκος ἐδῶ καὶ δεκαπέντε περίπου χρόνια, πρὶν ἀποτειχιστῶ], μὲ ψέγει στὸ Δικαστήριο, ἀμφισβητώντας καὶ τὴν ὀρθότητα θείας Ἐντολῆς, ἀλλὰ καὶ νόμιμο δικαίωμά μου! δ) Ψεύδεται, ἐπίσης, γιατὶ δὲν ὁμολόγησα πὼς δὲν κοινωνῶ, ἀλλ’ εἶπα ἐνώπιον Δικαστῶν καὶ ἀκροατηρίου (ὅταν πάλι ἐκ σκοπιμότητος μὲ ρώτησαν οἱ συνήγοροί του), ὅτι ἐξομολογοῦμαι καὶ κοινωνῶ ἀπὸ ὀρθόδοξους, ἀλλὰ ἀποτειχισμένους ἱερεῖς. Καὶ τέλος, ἐκτελῶ μὲ συνέπεια τὰ ἐκπαιδευτικά μου καθήκοντα ὡς ὀρθόδοξος θεολόγος καθηγητής.

__________________________________________________________________________

Στὴ συνέχεια ὁ Μητροπολίτης εἶπε: «Ἔκανε τὸν ἀγῶνα αὐτὸ γιὰ νὰ δρέψει δάφνες. Γι’ αὐτὸ καταθέτω ταπεινὰ καὶ μὲ πόνο: Ὁ κ. Σημάτης δὲν εἶναι οὔτε καλῆς πίστεως ἄνθρωπος, ἀλλὰοὔτε καλὸς χριστιανός».

Ἄλλη στρέβλωση τοῦ κ. Σημάτη. Μιλᾶ περὶ Παραχωρήσεως Ναοῦ. Ἄλλο πρᾶγμα εἶναι νὰ δίδεται αἴθουσα, κι ἄλλο ἐκκλησιαστικὸς χῶρος, κι ἄλλο Ναός. «Ποτέ, μὰ ποτὲ δὲν ἐτέθη θέμα παραχωρήσεως ναοῦ. Ἄλλο εἶναι ἂν κάποιος ἱερέας στὴ Σύναξη τὸ εἶπε».

__________________________________________________________________________

Σχολιασμός–Ἀναίρεση 10^η: Στὴν μία φράση λέει ὅτι «ποτὲ δὲν ἐτέθη θέμα παραχωρήσεως ναοῦ» καὶ  στὴν ἀμέσως ἑπόμενη φράση, ὁ ἴδιος καταρρίπτει τὸν ἰσχυρισμό του. Καὶ τοῦτο γιατὶ στὴν Σύναξη ἱερέων ποὺ ὁ κ. Ἀμβρόσιος συνεκάλεσε, ἔθεσε (ὅπως ὁμολογεῖ) τὸ θέμα παραχωρήσεως Ναοῦ ἕνας ἱερέας τῆς Μητροπόλεως. Ὁ κ. Ἀμβρόσιος, ἂν καὶ ἦταν παρών, ὄχι μόνο δὲν ἐπέπληξε τὸν ἱερέα γι’ αὐτὴν τὴν πρόταση, λέγοντάς του ὅτι, αὐτὸ «ποτὲ δὲν τὸ ἐσκέφθην», δὲν θέλω λοιπόν, νὰ τεθεῖ καὶ νὰ συζητηθεῖ, γιατὶ οἱ Ἱ. Κανόνες τὸ ἀπαγορεύουν, ἀλλὰ ἐπέτρεψε νὰ μπεῖ σὲ ψηφοφορία τὸ θέμα περὶ παραχωρήσεως Ναοῦ (ἄρα δὲν τὸ θεωροῦσε ἀντίθετο μὲ τοὺς Ἱ. Κανόνες) καὶ μάλιστα ἡ πρόταση τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου τῆς Μητροπόλεως π. Δαμιανοῦ, πῆρε τὸ 10% περίπου τῶν ψήφων τῶ παρόντων ἱερέων!

__________________________________________________________________________

Εἶπε ὁ κ. Σημάτης νὰ τοῦ ζητήσω συγγνώμη δημόσια. Ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι βαρύ. Αὐτὸ τὸ ἀναπαρήγαγε κι ἕνα ἱστολόγιο (panayiotistelevantos.blogspot.gr). Ἔγραψε ὁ ἱστολόγος στὶς 9 Ὀκτωβρίου τοῦ 2012:  «Ποιός ἔχασε τὴν ντροπὴ καὶ τὴ συναίσθηση τοῦ βάρους τῆς εὐθύνης τοῦ ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος γιὰ νὰ τὴν βρεῖ ὁ Ἅγιος Καλαβρύτων; Ἐμβρόντητοι πληροφορηθήκαμε κατὰ τὴν ἀκροαματικὴ διαδικασία τῆς ἀγωγῆς τοῦ κ. Σημάτη ἐναντίον τοῦ Μητροπολίτη Καλαβρύτων, ὅτι ὁ Σεβ. ἀρνήθηκε νὰ ζητήσει συγγνώμη γιὰ νὰ ἀποσύρει ὁ κ. Σημάτης τὴν ἀγωγή». Καὶ στὸ τέλος γράφει ὁ ἱστολόγος, ὅτι ἔπρεπε νὰ πέσω στὰ πόδια τοῦ Σημάτη στὸ δικαστήριο καὶ νὰ τοῦ πῶ: «Παιδί μου σὲ παρακαλῶ συγχώρα με. Συγχώρεσέ με ἀπὸ καρδιᾶς. Εἶσαι παιδί μου καὶ εἶμαι ὁ πατέρας σου». Κι ἐρωτῶ. Ἐγὼ νὰ «τὸ κάνω, θὰ τὸ καταδεχθεῖ αὐτὸ ὁ κ. Σημάτης; Θὰ καταδεχθεῖ νὰ δεῖ τὸ Μητροπολίτη, ἕνα Μητροπολίτη, νὰ εὐτελίζεται τόσο πολύ;».

Στὴν πρώτη δικάσιμο ἦταν μάρτυς ὑπερασπίσεώς μου ὁ κ. Χριστινάκης. Ἀκοῦστε τὴν στρέβλωση καὶ τὴν παραπληροφόρηση. «Ὁ Σεβ. Καλαβρύτων, κάλεσε τὸν κ. Χριστινάκη μάρτυρα ὑπερασπίσεως». Κι ἔχουν καὶ τὴν φωτογραφία του. Εἶναι πληροφόρηση αὐτό;  Ποιός τὰ ἔδωσε αὐτά; Φυσικὰ ἡ ἄλλη πλευρά.

__________________________________________________________________________

Σχολιασμός–Ἀναίρεση 11^η: Δὲν ἀναφέρει, ὅμως, τίποτε ἀπὸ τὸ κείμενο γιὰ τὸν κ. Χριστινάκη ποὺ ἐπικαλεῖται, γιατὶ δὲν τὸν συνέφερε νὰ ἀποκαλύψει ὅτι ὁ κ. Χριστινάκης τὸν «ἔκαψε». Ἀλλὰ μὲ τὴν ἀνοχὴ τοῦ δικαστηρίου, ποὺ δὲν ἐπέμεινε νὰ διαβάσει τὸ τάχα κακόβουλο δημοσίευμα γιὰ τὸ κ. Χριστινάκη, τὸν ἀφήνει νὰ δώσει τὴν ἐντύπωση ὅτι εἶναι συκοφαντικὸ ἐναντίον του. Ἀντίθετα ἡ ἀναφορά του στὴν περίπτωση Χριστινάκη, τὸν ἐκθέτει ἀνεπανόρθωτα, ἀφοῦ ὁ μάρτυρας ὑπερασπίσεως κ. Χριστινάκης, ἀπεδείχθη μάρτυρας κατηγορίας, γιατὶ ὁ καθηγητὴς Κανονικοῦ Δικαίου ἀπέδειξε ὅτι ἦταν ἀνακόλουθος(!!!).  Καὶ αὐτὸ διότι, ἡ κατάθεσή του στὸ δικαστήριο ἦταν ἀντίθετη ἀπὸ τὴν Γνωμοδότηση ποὺ ἔκανε ὡς μέλος τῆς Νομοκανονικῆς Ἐπιτροπῆς, στὴν προσπάθειά του νὰ ὑποστηρίξει τὸν κ. Ἀμβρόσιο!!! Καὶ ὁ κ. Ἀμβρόσιος, τὸν κάλυψε!!! Γράφει στὴν Γνωμοδότηση ὁ κ. Χριστινάκης: «Πράγματι ἐνῶ τὸ ἐπιτίμιο χαρακτηρίζεται ὡς “Μικρὸς ἀφορισμός”, στὴ συνέχεια καὶ ἐντὸς κειμένου περιγράφεται καὶ ἐξειδικεύεται ὡς μεγάλος ἀφορισμὸς ἢ ἀνάθεμα. ...Τὸ ἐπιβληθὲν ἐπιτίμιο δὲν περιορίζεται μόνο σὲ ἀποχὴ ἀπὸ τὴ Θεία Εὐχαριστία, ποὺ καὶ αὐτὴ θὰ ἔπρεπε γιὰ τὴ συγκεκριμένη συμπεριφορὰ τοῦ κ. Σημάτη, νὰ εἶναι ὁρισμένης διαρκείας, ἀλλὰ περιέχει καὶ στοιχεῖα ποὺ προσιδιάζουν μόνο στὸ Μεγάλο ἀφορισμό». Αὐτὰ ἔγραψε στὴν Γνωμάτευση, ἀλλὰ στὴν ἔνορκη κατάθεσή του καὶ ὅταν κατέθεσε στὸ Δικαστήριο, εἶπε τὰ ἀντίθετα ὁ κ. Χριστινάκης. Εἶπε ὅτι δὲν ἦταν μεγάλος ἀφορισμός: «Δὲν προκύπτει ἀπὸ τὰ γραφόμενα, κατὰ τὴν γνώμη μου, ὅτι τὸν ἀπέκοψε καὶ ἀπὸ τὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος»!!!

__________________________________________________________________________

Καὶ ἐρχόμαστε στὸ θέμα τῶν ὑπογραφῶν. Ἀνεφέρθη ἐδῶ, ὅτι ἔχουν 1200 ὑπογραφές. Κυρία Πρόεδρε, ἀμφιβάλλω ἂν ὑπάρχουν καὶ παρακαλῶ τὸ δικαστήριο «νὰ ἀπαιτήσει νὰ δοθοῦν οἱ ὑπογραφές, γιὰ νὰ τὶς πάρω κι ἐγὼ μετὰ νὰ κάνω τὴ δουλειά μου». Ἀλλὰ δὲν ὑπάρχουν.

Καὶ παρακάτω ὁ κ. Ἀμβρόσιος καταθέτει: Ἄλλο πρᾶγμα εἶναι νὰ δώσω αἴθουσα, κι ἄλλο πρᾶγμα εἶναι νὰ δώσει ὁ Πατριάρχης «Ἅγιο Κοράνιο» στὸν μουσουλμᾶνο διευθυντῆ τῆς Coca-Cola, κι ἄλλο νὰ πῶ στοὺς Καθολικούς, “πᾶτε στὸν Ἅγιο Χαράλαμπο νὰ κάνετε μιὰ Θ. Λειτουργία”. Εἶναι πράγματα ἀνισομερῆ. Εἶναι στρέβλωση. Κι ἂν ἡ παραχώρηση χώρου κρίνεται ἔτσι, ἔχω μιὰ αἴθουσα στὸ Κέντρο Νεότητος, ποὺ λειτουργεῖ ὡς Internet café... Ἂν τοὺς ἔδινα αὐτὴ τὴν αἴθουσα τοῦ Internet café, τί θὰ λέγανε, ὅτι δὲν θὰ ἔπρεπε; Εἶναι αὐθαίρετο. Μία αἴθουσα μοῦ ζήτησαν. «Ὅλα ὅσα διέδωσαν εἶναι σκόπιμα. Ποτέ, μὰ ποτὲ δὲν ἐτέθη θέμα παραχωρήσεως ναοῦ. Ἕνας ἱερέας στὴ Σύναξη ἔθεσε τὸ θέμα».

Ὁ Μεγάλος ἀφορισμὸς ἐπιβάλλεται ἀπὸ τὴν Ἱεραρχία. Ὁ μικρὸς ἀφορισμὸς ἐπιβάλλεται ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπο. Εἶναι ὅπως ὅταν ἕνας πιστὸς πηγαίνει νὰ ἐξομολογηθεῖ καὶ τοῦ λέει ὁ πνευματικός του: παιδί μου, ἐπὶ ἕνα μῆνα, ἕνα χρόνο δὲν θὰ κοινωνήσεις. Αὐτὸ εἶναι, ὁ ἀποκλεισμὸς ἀπὸ τὸ μυστήριο τῆς Θ. Κοινωνίας. Ὁ Μεγάλος ἀφορισμὸς ἐπιβάλλεται ἄνευ χρονικοῦ περιορισμοῦ. Ὁ μικρὸς ἔχει ἕνα περιορισμό. Καλῶ τὸν κ. Σημάτη νὰ ἔρθει νὰ μιλήσουμε, καὶ μὲ γράφει στὰ παλιά του τὰ παπούτσια. Καὶ λέει νὰ ἀπαντήσει ὁ ἐπίσκοπος δημόσια. «Ἔ, δὲν εἴμαστε ἴσια κι ὅμοια, παρακαλῶ». Κάτι εἶμαι, μιὰ θέση ἔχω. Καὶ ποῦ θέλω νὰ καταλήξω. Μεγάλη Τετάρτη ἔχουμε τὴν ἀκολουθία τοῦ Εὐχελαίου καὶ συνήθως πηγαίνω στὸ Μοναστήρι τοῦ Βερίνου. Ποῦ θὰ ἤμουνα;

Πᾶμε τώρα στὸ Μεγάλο ἀφορισμό. «Μεγάλος ἀφορισμὸς ἢ ἀνάθεμα εἶναι ἡ ὁλοσχερὴς ἀποκοπὴ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία». Ἂν κάποιος θέλει νὰ μάθει νὰ ἀνοίξει τὴ Μ. Θρησκευτικὴ Ἐγκυκλοπαίδεια, ἐκεῖ φαίνεται τί εἶναι ὁ Μικρὸς καὶ ὁ Μεγάλος ἀφορισμός.

__________________________________________________________________________

 Σχολιασμός–Ἀναίρεση 12^η: Λέει ὅλα αὐτὰ τὰ φιλολογικὰ περὶ ἀφορισμοῦ, χωρὶς τελικὰ νὰ πεῖ ἂν ὁ ἀφορισμὸς ποὺ ἔβαλε εἶναι μικρὸς ἢ μεγάλος!  Τὰ λέει ἁπλῶς γιὰ νὰ δείξει ὅτι μίλησε γιὰ τὸ θέμα, ὅτι τὸ ἐξήντλησε. Ἀπέφυγε, λοιπόν, μὲ ὅλα αὐτὰ νὰ ἀπολογηθεῖ γιὰ τὴν ἐξαπάτηση ποὺ ἔκανε, βαπτίζοντας τὸ Μεγάλο ἀφορισμό ὡς μικρό. Καὶ ἡ κα Πρόεδρος τοῦ Δικαστηρίου, ἄφησε αὐτὴν τὴν παραπλάνηση νὰ ὑφέρπει. Ἀρνήθηκε νὰ ἐρωτήσει. Διότι ἂν προχωροῦσε τὸ Δικαστήριο σὲ διεξοδικὴ ἐξέταση, θὰ ἀποδεικνυόταν ἡ ἀπάτη, τὴν ὁποία χωρὶς νὰ καταλάβει, ἀποκάλυψε ὁ μάρτυρας ὑπερασπίσεώς του, ὁ κ. Χριστινάκης, μὲ τὴν ἀντιφατικὴ κατάθεση. Μὲ τὸ νὰ γράει δηλαδὴ ἄλλα στὴν Γνωμοδότηση καὶ ἄλλα νὰ πεῖ στὴν κατάθεσή του στὸ Δικαστήριο.

__________________________________________________________________________

Ὡς πρὸς τὴν φράση ποὺ ἔγραψα γιὰ τὸν κ. Σημάτη, «Τὰ χειρότερα ἕπονται»: Τί ἐννοοῦσα γράφοντας τὰ χειρότερα; Ποιά εἶναι τὰ χειρότερα; Εἶναι αὐτὰ ποὺ ἀκολούθησαν ἐκ μέρουςτοῦ κ. Σημάτη. «Εἶναι ἡ ἀποτείχιση, ἡ στέρηση τῆς Θ. Εὐχαριστίας. Ἐστερήθη τῆς Θείας Χάριτος. Δὲν πάει στὴν Ἐκκλησία, θὰ κάνει πολιτικὴ κηδεία, ἔχασε τὴ χάρη. Νὰ “τὰ χειρότερα ἕπονται”· δὲν ἦταν ἀπειλή, ἦταν ὅμως μίαπρόβλεψη».

__________________________________________________________________________

Σχολιασμός–Ἀναίρεση 13^η: Ἐδῶ πλέον, τὸ μυαλὸ τοῦ ἀνθρώπου σταματᾶ, μπροστὰ σ’ αὐτὴν τὴν διαστρέβλωση. Κι ὅμως, κι αὐτὰ τὸ Δικαστήριο τὰ ἀντιπαρῆλθε!

__________________________________________________________________________

Θὰ μποροῦσα νὰ κάνω μήνυση κατὰ τοῦ κ. Σημάτη γιὰ τὶς συκοφαντίες... Δὲν μοῦ ἐπιτρέπει ὅμως ἡ συνείδησή μου καὶ ἡ θέση μου. Ἐγὼ δὲν ἤθελα νὰ κάνω μήνυση, νὰ τοῦ κάνω ἀγωγή, νὰ τοῦ ζητήσω ἀποζημίωση. Δὲν τὸ ἔκανα.

Στὸ θέμα: Τί εἶναι οἱ Παπικοί; Εἶναι σχισματικοὶ ἢ αἱρετικοί;.

«Ἂν μὲ ρωτήσετε ὡς ἄτομο, θὰ πῶ: εἶναι αἱρετικοί.  Ὡς ἐπίσκοπος δὲν μπορῶ νὰ τὸ πῶ ὅτι εἶναι αἱρετικοί, γιατὶ αὐτὸ δὲν εἶναι τῆς Ἐκκλησία μου».

__________________________________________________________________________

Σχολιασμός–Ἀναίρεση 14^η: Πῶς μπορεῖ νὰ χαρακτηριστεῖ ἀπὸ τὴν ψυχολογία τῆς θρησκείας καὶ τὴν διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου κάποιος Ἐπίσκοπος ποὺ λέει ὅτι ἄλλο πιστεύει σὰν ἐπίσκοπος κι ἄλλο ὡς ἄτομο γιὰ θέματα Πίστεως; Ποῦ στηρίζεται ὡς ἄτομο καὶ τοὺς χαρακτηρίζει ὡς αἱρετικούς, ἂν ὄχι στοὺς Ἱ. Κανόνες καὶ στοὺς Ἁγίους Πατέρες; Κι ἂν οἱ Ἅγιοι Πατέρες τοὺς χαρακτηρίζουν ὡς αἱρετικούς, ποιά εἶναι αὐτὴ ἡ «Ἐκκλησία» στὴν ὁποία ὑπακούει ὁ κ. Ἀμβρόσιος; Μήπως ὑπάρχει κάποιο ἄλλο Εὐαγγέλιο στὸ ὁποῖο στηρίζεται αὐτὴ ἡ δικιά του «Ἐκκλησία»;

__________________________________________________________________________

Ἕνας καθολικὸς γιὰ νὰ γίνει ὀρθόδοξος, χρίεται καὶ ὑποβάλλει ἕνα λίβελλο, ἀρνεῖται τὶς κακοδοξίες του. «Δὲν εἶναι ὅμως αἱρετικός. Ὁ Χιλιαστὴς θὰ βαπτιστεῖ, ὁ Βουδιστὴς θὰ βαπτισθεῖ, ὁ Μουσουλμᾶνος θὰ βαπτισθεῖ. Πρέπει νὰ ἀκολουθῶ τὴ γραμμὴ τῆς Ἐκκλησίας, δὲν μπορῶ νὰ κάνω τὰ δικά μου».

__________________________________________________________________________________

Σχολιασμός–Ἀναίρεση 15^η:  Ὑπάρχει χειρότερη παραπληροφόρηση; Κι ὅμως μέσα στὴ δικογραφία, ὑπάρχει μιὰ δεκασέλιδη πραγματεία ποὺ κατέθεσα, στὴν ὁποία ἀποδεικνύεται ὅτι ὁ Παπισμὸς εἶναι αἵρεση. Τὸ Δικαστήριο, ὅμως, κι ἐδῶ δὲν τὴν ἀξιοποίησε, τὴν ἀντιπαρῆλθε, ἴσως λόγῳ ἄγνοιας τῶν θεολογικῶν θεμάτων, ἴσως ἐπειδὴ παραπλανήθηκε ἀπὸ τὸν κ. Ἀμβρόσιο! Ἀκριβῶς, ἐπειδὴ εἶναι αἱρετικοί οἱ Παπικοί, κ. Ἀμβρόσιε, ἀκριβῶς γι’ αὐτὸ ὑποβάλλουν λίβελλο. Μὲ τὸ λίβελλο, τί ἄλλο ἀποκηρύσσουν, παρὰ τὶς αἱρέσεις τους; Ἐκτὸς αὐτοῦ, αὐτὴ ἡ μέθοδος ἐπιστροφῆς τῶν αἱρετικῶν Παπικῶν, ἂν καὶ ἀμφισβητούμενη, γίνεται κατ’ οἰκονομία. Ἡ ἀκρίβεια ἐπιβάλλει τὸν ἀναβαπτισμό.

____________________________________________________________________

Ρωτᾶ μὲ ἔμφαση ὁ κ. Ἀμβρόσιος τὸ Δικαστήριο: Λοιπόν, εἶμαι  αἱρετικός; Αὐτὴ ἡ κατηγορία εἶναι μεγάλη γιὰ μένα, εἶναι βαριὰ κατηγορία. Μὰ δὲν εἶμαι αἱρετικός. Ὅμως ὁ κ. Σημάτης μὲ κατηγορεῖ. Ἀπὸ 23 ἐτῶν ἔδωσα τὸν ἑαυτόν μου στὴν Ἐκκλησία, μὲ ἕνα ὅραμα, νὰ ὑπηρετήσω τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ. Ἁμαρτωλὸς εἶμαι, λάθη κάνω, ἀλλὰ «δὲν πρόκειται ποτὲ νὰ προδώσω τὴν πίστη μου».

Ὅταν ρωτήθηκε ὁ κ. Σημάτης, εἶπε: “πότε τὸν εἶπα αἱρετικό;”. Μὲ εἶπε ὅμως αἱρετικό, καὶ δὲν εἶμαι αἱρετικός. «Δύο πράγματα ἔχω. Χριστὸ καὶ Ἑλλάδα. Τίποτε ἄλλο. Γι’ αὐτὰ δίνω τὰ πάντα. Δὲν εἶμαι ἀντιρρησίας». Ἀλλὰ λέγω αὐτὰ ποὺ πρέπει νὰ πῶ. Ὅταν ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου ἦρθε μὲ τὸ ἀεροπλάνο καὶ ἔφερε μιὰ φιλενάδα, ἐγὼ τὸν «στιγμάτισα, ὁ μόνος ἀπὸ τὴν Ἱ. Σύνοδο γιατὶ δὲν θέλω τὴν ἀνηθικότητα. Αὐτὸς εἶμαι».

Γιὰ τὴν ἱστοσελίδα μου. Εἶπε ὁ κ. Σημάτης ὅτι καταχωρίζω σχόλια ἐναντίον του. Ἀλλὰ ὑπάρχουν καὶ κατ’ ἐμοῦ σχόλια.

__________________________________________________________________________

Σχολιασμός–Ἀναίρεση 16^η: Τὰ ἀρνητικὰ γιὰ τὸν ἑαυτό του σχόλια, εἶχε ὅλο τὸ δικαίωμα νὰ τὰ ἀναρτήσει καὶ νὰ τὰ ἀφήσει ὅσο χρόνο ἤθελε. Τὰ ὑβριστικὰ σχόλια γιὰ τοὺς ἄλλους, ὅμως, μὲ ποιό δικαίωμα τὰ ἄφηνε ἀναρτημένα, παρόλες τὶς διαμαρτυρίες μου καὶ τὶς τρεῖς ἀναφορές μου στὴν Ἱ. Σύνοδο; Αὐτὸ τὸ ἦθος διδάσκει; Δίνω δεῖγμα τῶν σχολίων, ἀποφεύγοντας ὅμως νὰ ἀναφέρω καὶ πρόστυχα σχόλια (μὲ ἀνήθικες λέξεις) ποὺ ἀναρτοῦσε στὸ ἐπισκοπικὸ ἱστολόγιό του ὁ κ. Ἀμβρόσιος: «Μετανόησε Παναγιώτη ἠλίθιε βλάκα σατανά …Πρὸς τὸν ...θεολόγο Σημάτη ἐγὼ εἶμαι ὁ σατανάς καθήκια Ἠρώδιδες τὸ αἷμα σας ...θὰ βάψει τὸ κέντρο τῆς Ὁμόνοιας... ὅπως σφάζετε τὸ Χριστό, ἔτσι θὰ εἶναι στὸ τέλος καὶ ὁ θερισμὸς τῆς σποράς σας. Θὰ σὲ βάλλω μέσα στὸ καζάνι ποὺ εἶχες ἀνάψει γιὰ μένα. Γονεῖς φυλᾶχτε τὰ παιδιά σας ἀπὸ θεολόγους τύπου Σημάτη. Εἶναι ἐπικίνδυνοι!!!».

__________________________________________________________________________

Πῆγα στὸ Ξινὸ νερό, στὴ Φλώρινα. «Εἶναι μυθεύματα αὐτὰ ποὺ ἰσχυρίστηκε ὅτι εἶπα ἐκεῖ περὶ παραχωρήσεως Ναοῦ».

__________________________________________________________________________________

Σχολιασμός–Ἀναίρεση 17^η:  Καταχωρῶ τὴν διάψευση τοῦ κ. Ἀμβρόσιου, ἀλλ’ ὅμως ὑπάρχει ἡ κατάθεση μάρτυρα, ὑπάρχει τὸ ἐπιβεβαιωτικὸ Fax στὸ Δικαστήριο, μὲ τὸ ὁποῖο φαίνεται ὅτι τὸ 2007 στὴ Φλώρινα ὁ Μητροπολίτης εἶπε σὲ ἱερεῖς: «ἐγὼ προσωπικῶς πιστεύω, ὅτι ἔπρεπε νὰ παραχωρήσουμε ναό, διότι κ’ ἐμεῖς στὶς ξένες χῶρες χρησιμοποιοῦμε ναοὺς τῶν παπικῶν». Καὶ ὅλα αὐτὰ συμπλέουν νοηματικὰ μὲ ὅσα ὁ ἴδιος ἔχει πεῖ στὴν Ἀνωμοτί κατάθεσή του, ἀλλὰ καὶ ὅσα κατέθεσε ὁ π. Χρῆστος Τσάκαλος.

__________________________________________________________________________

Ὡς πνευματικὸς πατέρας «προσπάθησα πολλὲς φορὲς νὰ ἐπαναφέρω στὴν τάξη» τὸν κ. Σημάτη μὲ πολλοὺς τρόπους, μὲ μεσολάβηση ἄλλων ἀνθρώπων, ἀλλὰ δὲν δέχτηκε.

Ἕνας θεολόγος ἀπὸ τὴ Θράκη, κοινὸς φίλος, στὶς 8/10/2008 μοῦ γράφει ἕνα γράμμα καὶ λέει. Θὰ ἔλεγα ὅτι μὲ τὰ στοιχεῖα αὐτά, ὁ κ. Σημάτης «δὲν εἶναι εἰλικρινής, ὅτι δὲν εἶναι καλοπροαίρετος, ...πάσχει ἀπὸ φιλοδοξία».

Παρόμοια γράφει καὶ ἡ κα Σαββοπούλου.

Ὁ κ. Σημάτης μὲ ὅλα ὅσα ἐλέχθησαν ἐδῶ, ὁμολόγησε, ὅτι πρωτοστάτησε στὸν ἀγῶνα μὲ τὸν πνευματικό του π. Κωνσταντῖνο Παλαιολογόπουλο ποὺ ἀναστάτωσε τὴν κοινωνία, μετέφερε τὸ κλίμα αὐτὸ μέσα στὸ σχολεῖο του καὶ στοὺς μαθητές του. Ἐγὼ δὲν μετέφερα αὐτὰ στὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας γιὰ νὰ μὴν τὸν θίξω περισσότερο, παρόλο ποὺ τὸ ἐγνώριζα. Ἀλλ’ ἦτανβεβήλωση νὰ μεταφέρει ὅλα αὐτὰ γιὰ τὸ Μητροπολίτη τουστοὺς μαθητές του.

__________________________________________________________________________

 Σχολιασμός–Ἀναίρεση 18^η: Ἐδῶ, τὴν κατάθεση τῆς ἀλήθειας, ὁ κ. Ἀμβρόσιος ὀνομάζει βεβήλωση. Ἐπαναλαμβάνει τὴν παραπληροφόρηση ὅτι ἐγὼ μετέφερα στοὺς μαθητές μου τὸ κλίμα τῆς ἀντιπαραθέσεως μαζί του, τὴ στιγμὴ ποὺ δὲν κατέθεσε στὸ Δικαστήριο καμιὰ μαρτυρία μαθητὴ ἢ γονιοῦ, παρόλο ποὺ ὅλα αὐτὰ τὰ ἔχω διαψεύσει στὸ Πανελλήνιο Συνέδριο 800 Θεολόγων στὴν Ἀθήνα, στὸ ὁποῖο συζητήθηκε τότε τὸ θέμα· ὅτι δηλαδή, δὲν μετέφερα ἐγὼ στοὺς μαθητὲς τὰ γεγονότα, ἀλλὰ αὐτὸς μὲ τὸν ἀφορισμὸ ποὺ μοῦ ἐπέβαλε, ὁ ὁποῖος προβλήθηκε ἀπὸ πολλὰ τοπικά, ἀκόμα καὶ Ἀθηναϊκὰ κανάλια καὶ ἐφημερίδες. Τὸ κλίμα λοιπόν, δημιουργήθηκε ἀπὸ τὸν ἴδιο, ὁ ὁποῖος μὲ ἀφόρισε Μεγάλη Τετάρτη, προκαλώντας τὴν ἀγανάκτηση τῶν Αἰγιωτῶν ἐναντίον τοῦ Μητροπολίτη. Κι αὐτὸ φάνηκε τότε, ἀπὸ τοὺς τίτλους τῶν ἐφημερίδων, ἀπὸ τὶς συζητήσεις τῶν γονιῶν τους κ.λπ. Ὅταν δηλαδή, εἶχαν μάθει οἱ μαθητὲς μου γιὰ τὸν ἀφορισμό, καὶ μὲ ἔβλεπαν σὰν ἕνα ἀφορισμένο, καὶ μὲ ρωτοῦσαν γι’ αὐτὸ τὸ γεγονός, ἐγὼ (κατὰ τὸν Μητροπολίτη) θὰ ἔπρεπε νὰ μὴν ἀπαντῶ σὲ γεγονὸς πασίγνωστο; Ἔπρεπε νὰ ἀφήνω τὰ παιδιά, ὡς μὴ ἀπολογούμενος, νὰ νομίζουν, ὅτι καλῶς ἀφορίστηκα, καὶ ἄρα εἶμαι ἕνα μίασμα ποὺ πρέπει νὰ ἀποφεύγουν;

__________________________________________________________________________

Τὸ μεγαλύτερο στὴν Ἐκκλησία εἶναι τὸ σχίσμα. Αὐτὸ ἔκανε ὁ κ. Σημάτης. Μὲ τὶς ἐνέργειές μου πρόλαβα τὰ χειρότερα. Αὐτὰ ποὺ ἐξέθρεψε ἕνα φαντασιόπληκτο πρόσωπο.

Ὑπάρχουν στοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας πρόσωπα ἀντι-οικουμενιστῶν ὑπερθορθόδοξων, ὅπως οἱ τοῦ «Κ. Φλαμιάτου». Ὁ κ. Σημάτης δὲν μπορεῖ νὰ φύγει ἀπ’ ἐκεῖ. Κάνει ὅ,τι τοῦ ποῦνε. Γράφουν ἐναντίον Ἐπισκόπων. Εἶναι ἡ κίνηση ποὺ πιστεύει ὅτι οἱ καθολικοὶ πρέπει νὰ ἀναβαπτίζονται.

Ὡς ἐπίσκοπος ἔλαβα τὸ μπαστοῦνι γιὰ νὰ στηρίζω τοὺς πιστούς, ἀλλὰ ἔχω καὶ τὸ καθῆκον νὰ προστατέψω τὸ ποίμνιο  ἀπὸ τὰ κακοποιὰ αὐτὰ στοιχεῖα.

__________________________________________________________________________

Σχολιασμός–Ἀναίρεση 19^η: Δὲν ἄκουσε ποτὲ ὁ Μητροπολίτης ὅτι τὸ «μπαστοῦνι» τὸ ἔχουν λάβει οἱ Ἐπίσκοποι γιὰ νὰ διώχνουν τοὺς αἱρετικοὺς καὶ νὰ προστατεύουν ἀπ’ αὐτοὺς τὸ ποίμνιο, καὶ ὄχι τοὺς ὀρθόδοξους θεολόγους, οἱ ὁποῖοι τοὺς ὑποδεικνύουν τὰ θεολογικὰ λάθη τους; Εἶναι, λοιπόν, «κακοποιὸ»στοιχεῖο κατὰ τὸν κ. Ἀμβρόσιο, ὅποιος χριστιανὸς ἀγωνίζεται γιὰ νὰ μὴ λέει ὁ Ἐπίσκοπος ὅτι οἱ Παπικοὶ δὲν εἶναι αἱρετικοί, ἀλλὰ ὅτι εἶναι κι αὐτοὶ Ἐκκλησία; Ὅποιος ἀντιδρᾶ στὴν παραχώρηση αἴθουσας σὲ αἱρετικοὺς (ποὺ ὁ κ. Ἀμβρόσιος ὁμολόγησε στὸ Δικαστήριο πὼς ἔδωσε στοὺς Παπικούς) ἢ καὶ Ναοῦ, ποὺ ἐμποδίστηκε νὰ δώσει (ἀφοῦ –ὅπως πάλι ὁμολόγησε– ὑπολόγιζε τὶς ἀντιδράσεις τῶν ὑπερορθοδόξων), αὐτοὶ λοιπὸν εἶναι «κακοποιὰ»στοιχεῖα; Ἀλήθεια, γιατί τόση χολή, τόσο  δεσποτικὸ πάθος ἐναντίον τοῦ προσώπου μου; Ἐπειδὴ ἀμύνομαι  ὡς θεολόγος ἀσυμβίβαστα (παρὰ τὶς ἐλλείψεις μου) ὑπὲρ τῆς Ὀρθόδοξου πατερικῆς παραδόσεως;

________________________________________________________________________

* * *

Πολλοὶ ἀναρωτήθηκαν, πρὸς τί αὐτὴ ἡ διαμάχη μεταξὺ ἐπισκόπου καὶ θεολόγου. Δὲν ἐκτίθεται ἔτσι ἡ Ἐκκλησία;

Ἔγραψα πολλὲς φορές, καὶ ἀπεδείχθη αὐτὸ καὶ στὴ Δίκη, ὅτι δὲν πρόκειται γιὰ προσωπικὴ διαφορά. Ἔτσι ὅπως ἐξελίχθηκαν τὰ πράγματα, ἐπρόκειτο γιὰ ὑπεράσπιση τῆς Πίστεως. Τὴν Ἐκκλησία δὲν τὴν ἐκθέτουν ἐκεῖνοι ποὺ τὴν ὑπερασπίζονται ἔναντι τῶν αἱρετικῶν, ἀλλ’ ὅσοι αἱρετίζουν κι ὅσοι σιωποῦν, γιὰ νὰ μὴ ἐκτεθεῖ τάχα ἡ Ἐκκλησία.

Λίγες ἑβδομάδες πρὶν τὴν δίκη, σὲ ἄρθρο ποὺ δημοσίευσα μὲ τίτλο «Πρακτικὸς Οἰκουμενισμὸς Ἐπισκόπων», ἄφηνα νὰ διαφανοῦν οἱ προθέσεις μου καὶ καλοῦσα ἔμμεσα, πλὴν σαφῶς, τὸ Μητροπολίτη νὰ ἀπαντήσει: ἐμμένει στὶς κατακριτέες θέσεις του, ἢ ἀποδέχεται καὶ πιστεύει ὅσα καὶ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία πιστεύει; Τὸν ρωτοῦσα, δηλαδή:

«α) ἂν δέχεται ὅτι ὁ Παπισμός, ὁ Προτεσταντισμὸς καὶ ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι αἱρέσεις· ἂν ἔπαψε πλέον νὰ θεωρεῖ ὅτι οἱ Παπικοὶ ἔχουν μυστήρια· ἂν ἔπαψε νὰ θεωρεῖ ὅτι τὸ Βατικανὸ εἶναι «Ἐκκλησία» καὶ μάλιστα «προκαθημένη»(!)·

β) ἂν ἔπαψε νὰ θεωρεῖ ὅτι τὸ Filioque εἶναι θεολογούμενο, ἂν δέχεται τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἑκατοντάδων Συνόδων, ὅτι εἶναι αἵρεση καὶ φοβερὴ βλασφημία κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ τῆς Ἁγίας Τριάδος·

γ) ἂν ἄλλαξε γνώμη γιὰ τὴν πανοικουμενιστικὴ καὶ πανθρησκειακὴ ταυτότητα τοῦ Σηλυβρίας Αἰμιλιανοῦ μὲ τὸν ὁποῖο, ὅσο ἦτο ἐν ζωῇ, ταυτίστηκε καὶ σχεδὸν ἁγιοποίησε ἕνα ἀναγνωρισμένο οἰκουμενιστή·

δ) ἂν συνειδητοποίησε τὰ ἄλλα δημόσια ἐκκλησιαστικὰ λάθη του».

Δυστυχῶς, ὅλες αὐτὲς οἱ ἐρωτήσεις ἔμειναν ἀναπάντητες ἀπὸ τὸν Καλαβρύτων.

Κατακλείω τὸ παρὸν μὲ τροπάριο ἀπὸ τὴν «ε΄ ᾠδὴ» καὶ τὸν «Οἶκο» ἀπὸ τὴν σημερινὴ ἀκολουθία τῆς  Συνάξεως τῶν Ἀρχιστρατήγων Μιχαὴλ καὶ Γαβριήλ, καί τῶν λοιπῶν ἁγίων ἀσωμάτων καὶ οὐρανίων Ταγμάτων. Μιλοῦν γιὰ «λύση τῶν σκανδάλων καὶ τῶν αἱρέσεων» καὶ γιὰ «μετάνοια». Πρὸς αὐτὴν τὴν κατεύθυνση εἶναι καὶ τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ποὺ περιέχει τοὺς γνωστοὺς ἐλεγκτικοὺς λόγους τοῦ ἀποστόλου Παύλου: «πᾶσα παράβασις καὶ παρακοὴ ἔλαβεν ἔνδικον μισθαποδοσίαν͵ πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας;».

Τροπάριο ἀπὸ τὴν ε΄ ᾠδή:

«Τῶν πολέμων τὰς στάσεις, Ἄγγελοι Ἀρχάγγελοι θεῖαι Δυνάμεις Θεοῦ, καὶ τῆς Ἐκκλησίας, τὰς αἱρέσεις καὶ πάντα τὰ σκάνδαλα, ταῖς ὑμῶν λύσατε, πρὸς τὸν Θεόν ἀεὶ πρεσβείαις, καὶ ἡμᾶς ἐν εἰρήνῃ φρουρήσατε».

Ὁ Οἶκος:

«Ἔφης φιλάνθρωπε ἐν Γραφαῖς σου, πλήθη χαίρειν Ἀγγέλων ἐν οὐρανῷ, ἐπ' ἀνθρώπω ἑνὶ μετανοοῦντι, Ἀθάνατε, ὅθεν ἡμεῖς οἱ ἐν ἀνομίαις, ἀναμάρτητε, μόνε καρδιογνῶστα, σὲ δυσωπεῖν καθ' ἑκάστην τολμῶμεν ὡς εὔσπλαγχνον, οἰκτεῖραι καὶ καταπέμψαι ἀναξίοις κατάνυξιν, Δέσποτα, παρέχων ἡμῖν συγχώρησιν, ὑπὲρ πάντων γὰρ ἡμῶν πρεσβεύουσιν, οἱ τῶν Ἀσωμάτων Ἀρχιστράτηγοι».