Ὁ πιστὸς λαὸς ἀναζητεῖ τὴν Ἱεραρχίαν καὶ τὰς ἀντιδράσεις τοῦ ἱεροῦ κλήρου.

ΚΑΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.

ΕΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.....

 

 http://www.orthodoxostypos.gr/

ΣΧΕΤΙΚΟ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΡΘΡΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ ΣΤΙΣ 19/10/2012

Η ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΠΟ ΘΕΑΤΡΙΚΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΙΝ ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ; 

Ὁ πιστὸς λαὸς ἀναζητεῖ τὴν Ἱεραρχίαν 

 καὶ τὰς ἀντιδράσεις τοῦ ἱεροῦ κλήρου.

Ο ΠΙΣΤΟΣ λαὸς ἔγινε μάρτυς ἑνὸς ἀπαραδέκτου φαινομένου: 

Νὰ παίζεται μία θεατρικὴ παράστασις, ἡ ὁποία ἐμφανίζει τὸν Χριστὸν καὶ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους ὡς ὁμοφυλοφίλους καὶ αἱ ἀντιδράσεις νὰ προέρχωνται ἀπὸ μίαν «χούφτα» Ὀρθοδόξων, μετρημένων εἰς τὰ δάκτυλα καὶ ἀπὸ τὴν «Χρυσῆν Αὐγήν», τὴν ὁποίαν ὅλοι καταγγέλλουν διὰ τὰς ἀκραίας θέσεις της καὶ βιαίας ἐνεργείας της, ἀλλὰ αὐτὴ νὰ ὑπερασπίζεται τὴν Ὀρθοδοξίαν ἐπιτιθεμένη ἐναντίον τῶν κομμάτων τῆς ἀθεΐας. Εἰς τὴν θέσιν τῆς «Χρυσῆς Αὐγῆς» ἔπρεπε νὰ εὑρίσκωνται οἱ κληρικοί, τοὐλάχιστον, τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν καὶ ἐκπρόσωποι τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. Ὅλοι των ἐξηφανίσθησαν προφανῶς, διότι οἱ ἐλάχιστοι πιστοί, οἱ ὁποῖοι διεδήλωναν ἦσαν ὀπαδοὶ τῆς ἀνελευθερίας, τοῦ σκοταδισμοῦ καὶ τοῦ ἀντιδημοκρατισμοῦ ὡς τοὺς κατήγγειλαν ἠθοποιοί, ἄθεοι βουλευταί, καλλιτέχναι καὶ δημοσιογράφοι. Ὅλοι οἱ «ἐξαφανισθέντες» ἐσιώπησαν. 

Ἀποτελεῖ ἐντροπὴν διὰ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ἡ σιωπὴ διὰ μίαν θεατρικὴν παράστασιν, ἡ ὁποία παρουσιάζει τὸν Χριστὸν καὶ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους ἀλλὰ καὶ τὴν προδοσίαν τοῦ Χριστοῦ ὡς ὑπόθεσιν ἐρωτικῆς ἀντιζηλίας μεταξὺ τοῦ Ἰούδα καὶ ἄλλων Ἀποστόλων. 

Εἰς τὰς ἡμέρας μας ἀπουσιάζουν οἱ Ἱεράρχαι τύπου Καντιώτη, Ἐλευθερουπόλεως κ.λπ. ποὺ θὰ ὑπερασπισθοῦν τὴν πίστιν, θὰ φωνάξουν ἔξω οἱ ὁμοφυλόφιλοι ρασοφόροι ἀπὸ τὸ ἱερὸν θυσιαστήριον ὡς τὸ ἔκανε δημοσίως ὡς Ἀρχιμανδρίτης ὁ μακαριστὸς Μητροπολίτης Αὐγουστῖνος Καντιώτης, νὰ ὑπερασπισθοῦν τὴν πίστιν καὶ νὰ καταγγείλουν ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἐμφανίζουν τὸν Χριστὸν καὶ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους ὡς ἔχοντας τὸ «κουσούρι», ὡς εἶχε βαπτισθῆ ἡ ὁμοφυλοφιλία ρασοφόρων ἐπὶ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Χριστοδούλου. Ἐλάχιστοι οἱ «λεβέντες» Μητροπολῖται σήμερον, ποὺ εἶναι ἕτοιμοι νὰ συγκρουσθοῦν μὲ τοὺς κάθε εἴδους ἐξουσιαστὰς (πολιτικούς, καλλιτεχνικούς, δημοσιογράφους κ.λπ.), ποὺ συκοφαντοῦν τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὸν Θεόν. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἐκμεταλλεύονται ὅλαι αἱ δυνάμεις τῆς ἀθεΐας καὶ οἱ ἐκπρόσωποί της. 

Εἴδομεν τοὺς βουλευτὰς καὶ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ νὰ προτάσσουν τὰ στήθη των, διὰ νὰ «ἀνεβῆ» ἡ ἐξυβριστικὴ καὶ βλάσφημος παράστασις διὰ τὸν Θεὸν ἑκατομμυρίων πολιτῶν εἰς τὴν Ἑλλάδα καὶ ἑκατοντάδων ἑκατομμυρίων εἰς τὸν πλανήτην. Ἡ «ἐκτέλεσις» τοῦ Θεοῦ εἰς τὸ ὄνομα τῆς δημοκρατίας μᾶς εἶπον ἠθοποιοί, δημοσιογράφοι, πολιτικοί. Μεταξὺ αὐτῶν, πρώην ἀριστεριστές, ποὺ ἐνομιμοποίησε τὸ ΠΑΣΟΚ τοῦ κ. Σημίτη ὡς ἐκσυγχρονιστάς, καὶ σήμερον ὑπηρετοῦν τὴν ΔΗΜ.ΑΡ., ὁ Βουλευτὴς ποὺ ἀπὸ τὴν τηλεοπτικὴν συχνότητα τοῦ Σκάϊ ἐχαρακτήρισε τὸν Θεόδωρον Κολοκοτρώνην ὡς ὁμοφυλόφιλον, ἡ κ. Μαρία Ρεπούση ἡ γνωστὴ πλαστογράφος τῆς ἱστορίας, ἡ ὁποία δὲν ἔπρεπε νὰ ἔχει θέσιν εἰς τὸ κοινοβούλιον, ἀλλὰ εἰς τὴν Ἑλλάδα τῆς παρακμῆς καὶ τῆς ἰσοπεδώσεως ἐτιμήθη ὑπὸ τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ διὰ τὸ ἀξίωμα τῆς ἐκπροσώπου τοῦ Ἔθνους κ.λπ. 

Μὲ τὴν βοήθειαν τῶν δυνάμεων τῆς ἀθεΐας, τῆς ἀστυνομίας καὶ τῆς δικαιοσύνης ἀνῆλθε μία ἐξυβριστικὴ καὶ βλάσφημος παράστασις διὰ τὸν Χριστὸν καὶ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους, ἂν καὶ ἡ θεατράνθρωπος κ. Βάσια Παναγοπούλου ἐδήλωσεν ὅτι δὲν εἶναι βλάσφημος διὰ τὸν Χριστὸν καὶ ὅ,τι ὅλος ὁ θόρυβος ὀφείλεται εἰς παραπλάνησιν τοῦ κοινοῦ. (Ἀλήθεια τὰ ὅσα ἀνέγραφον διὰ τὸ περιεχόμενον τῆς παραστάσεως αἱ ἐφημερίδες καὶ τὰ περιοδικά, τὰ ὁποῖα ἐζήτουν τὴν ἄνοδον τῆς παραστάσεως ἦσαν παραπλανητικὰ διὰ τὸ κοινόν;) Ὅποιος ἐπέρασεν ὡς παρατηρητὴς ἀπὸ τὴν περιοχήν, εἰς τὴν ὁποίαν εὑρίσκεται τὸ θέατρον, εἶδεν ὅτι οἱ Ἀστυνομικοὶ ἦσαν περισσότεροι ἀπὸ τοὺς διαδηλωτὰς θρησκευτικῶν ὀργανώσεων, ἐνῶ κλοιὸς ἀπὸ λεωφορεῖα τῶν ΜΑΤ καὶ περιπολικὰ εἶχον σχηματίσει ἀπροσπέλαστον τεῖχος. 

Ἡ λιποταξία τῆς Ἱεραρχίας καὶ σ᾽ αὐτὸ τὸ θέμα ἦτο χαρακτηριστική. Οὔτε μία δήλωσις καταδίκης. Οἱ πάντες ἦσαν ὑπὲρ τῆς παραστάσεως ἀκόμη καὶ ὁ ὑπουργὸς πολιτισμοῦ κ. Κων. Τζαβάρας, ὁ ὁποῖος ἐδήλωσε: «οὔτε λογοκρισία οὔτε αὐτοδικία». Θὰ συμφωνούσαμε μαζί του, ἐὰν προσέθετε (ἀφαιρῶν ἢ καταδικάζων τὴν αὐτοδικίαν) οὔτε βλασφημία τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Ὅλοι ἐπικαλοῦντε τὴν δημοκρατίαν καὶ τὸ Σύνταγμα διὰ τὴν ἄνοδον τῆς βλασφήμου παραστάσεως. 

Πράγματι τὸ Σύνταγμα λέγει ὅτι ἡ τέχνη εἶναι ἐλευθέρα. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι δύναται νὰ καθυβρίζῃ καὶ νὰ βλασφημῇ ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων; Διότι οὐδεμία διάταξις τοῦ Συντάγματος ὁρίζει ὅτι ἐλευθερία εἶναι χυδαιολογία καὶ σεξουαλικὴ διαστροφὴ ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Ἀπεναντίας ὅταν κάτι ἀνάλογον παρατηρῆται ὑπὸ τοῦ Τύπου, τότε αὐτὸς διώκεται καὶ κατάσχονται τὰ κυκλοφοροῦντα εἰς τὰ περίπτερα φύλλα. Ὁ δὲ ποινικὸς κώδικας εἶναι ἀκόμη σαφέστερος μὲ διατάξεις, ποὺ τιμωροῦν ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι καθυβρίζουν τὰ θεῖα καὶ τὴν «Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ». 

Ἐπειδὴ διάφοροι καλλιτέχναι πρωταγωνισταὶ τῆς παραστάσεως καὶ μὴ εἶπον ὅτι ἡ τέχνη εἶναι ἐλευθέρα καὶ δὲν ἔχει ὅρια, ἀνετρέξαμεν εἰς ἀρχαίας τραγωδίας καὶ ἀρχαίας κωμωδίας. Δὲν εἴδομεν εἰς αὐτὰς ὕβρεις ἐναντίον τοῦ Δωδεκαθέου ἢ οἱουδήποτε ἄλλου θεοῦ τῆς ἀρχαιότητος. Ἀπὸ τὸ θεατρικὸν «σανίδι» ἐπεκαλοῦντο πάντοτε τοὺς θεοὺς εἴτε διὰ τὸ καλόν εἴτε διὰ τὴν σωτηρίαν εἴτε διὰ τὴν ἔξοδον ἀπὸ διαφόρους κρίσεις. 

Εἰς τὴν σύγχρονον Ἑλλάδα οἱ ἠθοποιοὶ ἔχουν τὸ δικαίωμα νὰ ἐμφανίζουν τὸν Χριστὸν καὶ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους ὡς ὁμοφυλοφίλους ἐπικαλούμενοι τὴν δημοκρατίαν. Αὐτὴν ἐπεκαλοῦντο καὶ ὅταν ἐχυδαιολόγουν εἰς τὰς διαφόρους παραστάσεις πρὸ τῆς κρίσεως. Αὐτὴν ἐπεκαλοῦντο καὶ ὅσοι ἐπέβαλον εἰς τὰ πρωϊνάδικα τῆς τηλεοράσεως τὴν «ξεβρακοσιά», τὴν χυδαιολογίαν, τὸν πανσεξουαλισμὸν καὶ τὸν πανηδονισμόν. Αὐτὴν ἐπεκαλοῦντο καὶ ὅσοι ἐξευτέλιζον τὰς ἀξίας, τὰς παραδόσεις, τὴν Ἐκκλησίαν καὶ ἐδίδασκον τὴν «ἁρπακτὴν» βάλλοντες ἐναντίον τῆς ἐργασίας καὶ τῆς Δικαιοσύνης. 

Αὐτὴ ἡ «δημοκρατία τῆς τηλεόρασης καὶ τοῦ θεάτρου» σήμερον ἐπιβάλλει παραστάσεις, αἱ ὁποῖαι ἐμφανίζουν τὸν Χριστὸν καὶ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους ὡς ὁμοφυλοφίλους. Ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ ἔχομεν τὸ δικαίωμα τῆς ἀντιδράσεως καὶ τῆς καταγγελίας, διότι αὐτὸ ἐπιτάσσει ἡ δημοκρατία. Ἀντὶ ὅμως νὰ στραφῶμεν ἐναντίον τῶν χυδαίων ὑβριστῶν τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ὀφείλομεν νὰ ἐλέγχωμεν αὐστηρὰ τοὺς Ἱεράρχας τῆς Ἐκκλησίας μας. Διὰ νὰ σταματήση τὸ ἄλλο ἀπαράδεκτον φαινόμενον τῆς συμπορεύσεως μὲ ὅλους τοὺς ἐκκλησιομάχους καὶ ὑβριστὰς τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἁγίων τῆς Πίστεώς μας. Οἱ ἐκκλησιομάχοι καὶ οἱ ἄθεοι ἔχουν ἀποθρασυνθῆ ἀπὸ τὴν ἐποχὴν κατά τὴν ὁποίαν ὁ Ἀθηνῶν παρευρέθη εἰς τὸ ὑπουργικὸν συμβούλιον τοῦ κ. Γ. Παπανδρέου ὡς συμπροεδρεύων καὶ ἐπέβαλε τὴν σιωπὴν καὶ τὴν συνεργασίαν μὲ τοὺς πολιτικοὺς ἐξουσιαστὰς εἰς ὅλους τοὺς Ἱεράρχας. Τώρα ὁλόκληρος ἡ Ἱεραρχία, μὲ ἐλαχίστας ἐξαιρέσεις, σιωπᾶ προκλητικῶς ἔναντι τῆς ἐξυβρίσεως τοῦ Χριστοῦ μέσῳ τῆς θεατρικῆς παραστάσεως. Ὁ πιστὸς λαὸς πρέπει νὰ ἔχη τὸν λόγον, ἀφοῦ οὔτε καὶ ἡ Ἱεραρχία ὑπερασπίζεται τὸν Χριστὸν ἀπὸ βλασφήμους θεατρικὰς παραστάσεις. 

Γ. ΖΕΡΒΟΣ 

 Ορθόδοξος Τύπος, 19/10/2012 

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2012/10/blog-post_4501.html#ixzz29muIpW1V

ΑΚΟΜΑ......

ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ 

ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ.....

.....ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΟΚΤΩΜΒΡΗ ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΠΕΔΙΟΝ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ ΣΤΙΣ 3 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΤΑΞΗΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ 666 ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΙ Η ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΙΕΡΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΚΕΦ-13 ΣΤΙΧΟΙ 15-18.

Νά τί ἀπαντᾶ ὁ Γέρων Παΐσιος σ’αὐτούς πού λένε ὅτι οἱ Χριστιανοί δέν πρέπει νά ἀντιδροῦμε στίς ἀντίχριστες βλασφημίες:

Πέμπτη, 18 Οκτωβρίου 2012

Ὁ Γέροντας Παΐσιος καί ἡ «διαφήμιση» τοῦ βλάσφημου Corpus Christi

 Γράφει ο  Αγιορείτης Ιερομόναχος  π. Σάββας
 
Τό 1988 , μέ ἀφορμή βλάσφημη ταινία πού πρόσβαλλε τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, ὁ Γέροντας Παΐσιος ξεσήκωσε καί ἄλλους Πατέρες καί «παρ' ὅλη τήν δυσκολία πού εἶχε ἀπὸ τὸν πόνο λόγῳ τῆς κήλης, βγῆκε ἀπὸ τὸ Ἅγιο Ὅρος μὲ ἄλλους Ἁγιορεῖτες καὶ παραβρέθηκε στὸ συλλαλητήριο ποὺ ἔγινε στὴν Θεσσαλονίκη, ἐνισχύοντας μὲ τὴν παρουσία του τὸν πιστὸ λαό». 

Τὸ συλλαλητήριο ἦταν ἐνάντια στὴν βλάσφημη ταινία «Ὁ τελευταῖος πειρασμὸς» ἡ ὁποία σκηνοθετήθηκε ἀπὸ τὸν Μαρτὶν Σκορτσέζε, παίχτηκε γιὰ λίγο σὲ κινηματογράφους τῶν Ἀθηνῶν τὸ 1988 καὶ προκάλεσε θύελλα διαμαρτυριῶν ἀπὸ μέρους τῶν πιστῶν καὶ τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, ὥστε νὰ σταματήσει ἡ προβολή της» .

 Ἔκανε ἄραγε λάθος ὁ Γέροντας πού ἄφησε τό Ἅγιο Ὄρος καί διαμαρτυρήθηκε ἔτσι δυναμικά ἐνάντια στή βλάσφημη ταινία συμμετέχοντας στό συλλαλητήριο; Δέν σκέφτηκε ὅτι θά τῆς ἔκανε διαφήμιση; 

Ὄχι δέν ἔκανε λάθος. 
Διότι ὁ Χριστός μας δέν μᾶς εἶπε νά σκεπτόμαστε μέ κριτήρια μάρκετινγκ. 

Μέ τό ἴδιο σκεπτικό καί ὁ Χριστός μας ἔκανε λάθος· δέν θά ἔπρεπε νά διαμαρτυρηθεῖ καί νά διώξει τούς βέβηλους ἐμπόρους ἀπό τό Ναό, ὅλους αὐτούς πού βλασφημοῦσαν τόν Πατέρα Του καί τόν Ἴδιο, γιά νά μήν αὐξήση τά κέρδη τους κάνοντάς τους διαφήμιση! (Ἄπαγε τῆς βλασφημίας!)

 Ὁ Γέροντας Παΐσιος εἶχε πεῖ μέ ἀφορμή τό βλάσφημο ἔργο τοῦ Σκορτσέζε καί τήν δυναμική διαμαρτυρία τῶν τότε Χριστιανῶν: 

«Μὲ ὅλα αὐτὰ τὰ βλάσφημα πᾶνε νὰ δικαιολογήσουν ἠθικὲς ἀταξίες. Τὸ ἔχουν παρακάνει. Εἶχαν κάνει μήνυση ὅτι ἡ ταινία «Ὁ τελευταῖος πειρασμὸς» προσβάλλει τὴν θρησκεία καὶ οἱ εἰσαγγελεῖς εἶπαν: «Δὲν εἶναι τίποτε». Τέτοιες βλασφημίες δὲν ἀκούστηκαν ποτέ! Γιὰ μᾶς ἡ διαμαρτυρία γιὰ τὴν βλάσφημη ἐκείνη ταινία ἦταν ὁμολογία πίστεως. Βέβαια μὲ ὅλα αὐτὰ τὰ βλάσφημα γίνεται καὶ ἕνα καλό• χωρίζει ἡ ἦρα ἀπὸ τὸ σιτάρι, κοσκινίζεται ὁ κόσμος».

 Μετά 24 χρόνια ἀπό τήν διαμαρτυρία τοῦ Γέροντα Παΐσιου καί τῶν ἄλλων ἁγιορειτῶν ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται μέ τό βλάσφημο θεατρικό ἔργο Corpus Christi. 

Οἱ δικαστικές ἀρχές εἶπαν πάλι τά ἴδια ὅτι «δέν εἶναι τίποτα». Τό ἄσχημο εἶναι πώς ἡ ἀντίδραση τῶν χριστιανῶν ἦταν τώρα πολύ πιό χλιαρή ἀπ’ ὅ,τι τότε τό 1988. Ὅσοι λίγοι ἔσωσαν τώρα «τήν τιμή τῶν ὅπλων» καί διαμαρτυρήθηκαν εἰρηνικά καί κόσμια, δέχθηκαν- ἐντελῶς ἄδικα- ἐπίθεση μέ χημικά, καί κατακρίθηκαν διότι τἄχατες κάνανε «διαφήμιση» τοῦ βλάσφημου ἔργου μέ τήν διαμαρτυρία τους.
 Ἄν αὐτοί πού τούς κατακρίνουν ἔβλεπαν νά χλευάζεται μέ ἀνάλογο τρόπο (μ’ ἕνα θεατρικό ἤ μία ταινία) ὁ πατέρας τους, ἡ μητέρα τους, ἡ ἀδελφή τους, αὐτοί οἱ ἴδιοι... ἄραγε ΔΕΝ θά μιλοῦσαν... γιά νά μήν αὐξήσουν τά κέρδη τῶν θεατρίνων;(!)
 Καί βέβαια ΘΑ ΜΙΛΟΥΣΑΝ, θά ἀντιδροῦσαν δυναμικώτατα καί κανείς ἔμφρων δέν θά τούς κατέκρινε.

 Νά τί ἀπαντᾶ ὁ Γέρων Παΐσιος σ’αὐτούς πού λένε ὅτι οἱ Χριστιανοί δέν πρέπει νά ἀντιδροῦμε στίς ἀντίχριστες βλασφημίες: 

«Σὲ αὐτὰ τὰ δύσκολα χρόνια ὁ καθένας μας πρέπει νὰ κάνει ὅ,τι γίνεται ἀνθρωπίνως καὶ ὅ,τι δὲν γίνεται ἀνθρωπίνως νὰ τὸ ἀφήνει στὸν Θεό. Ἔτσι θὰ ἔχουμε ἥσυχη τὴν συνείδησή μας ὅτι κάναμε ἐκεῖνο ποὺ μπορούσαμε. Ἂν δὲν ἀντιδράσουμε, θὰ σηκωθοῦν οἱ πρόγονοί μας ἀπὸ τοὺς τάφους. Ἐκεῖνοι ὑπέφεραν τόσα γιὰ τὴν πατρίδα καὶ ἐμεῖς τί κάνουμε γι’ αὐτήν; Ἡ Ἑλλάδα, ἡ Ὀρθοδοξία, μὲ τὴν παράδοσή της, τοὺς Ἁγίους καὶ τοὺς ἥρωές της, νὰ πολεμεῖται ἀπὸ τοὺς ἴδιους τους Ἕλληνες καὶ ἐμεῖς νὰ μὴν μιλᾶμε! Εἶναι φοβερὸ!» 

 Μήπως ὅμως δέν πρέπει νά ἀντιδροῦμε δυναμικά (χωρίς βέβαια νά ξεφεύγουμε ἀπό τούς νόμους τοῦ Χριστοῦ μας) ἐγκαταλείποντας τήν ἡσυχία μας; 
Ὁ Γέρων Παΐσιος μᾶς δείχνει ὅτι πρέπει. Ἄς ἀκούσουμε πῶς τό διδάσκει ὁ ἴδιος: 

«Εἶπα σὲ κάποιον: «Γιατί δὲν μιλᾶτε; Τί εἶναι αὐτὰ πού κάνει ὁ τάδε;». «Τί νὰ πεῖς, μοῦ λέει, αὐτὸς ὅλος βρωμάει». «Ἂν βρωμάει ὅλος, γιατί δὲν μιλᾶτε; Χτυπῆστε τὸν». Τίποτε, τὸν ἀφήνουν. Ἕναν πολιτικὸ τὸν ἔφτυσα. «Πές, τοῦ λέω, «δὲν συμφωνῶ μὲ αὐτό». Τίμια πράγματα. Θέλεις νὰ ἐξυπηρετηθεῖς ἐσὺ καὶ νὰ ρημάξουν ὅλα;» .

 Τί θά συμβεῖ ἄν οἱ Χριστιανοί δέν ὁμολογοῦν καί δέν ἀντιδροῦν; Νά τί ἀπαντᾶ ὁ Γέροντας Παΐσιος:

 «Ἂν οἱ Χριστιανοὶ δὲν ὁμολογήσουν, δὲν ἀντιδράσουν, αὐτοὶ (οἱ ἐχθροί τοῦ Χριστοῦ) θὰ κάνουν χειρότερα. Ἐνῶ, ἂν ἀντιδράσουν, θὰ τὸ σκεφτοῦν. Ἀλλὰ καὶ οἱ σημερινοὶ Χριστιανοὶ δὲν εἶναι γιὰ μάχες. Οἱ πρῶτοι Χριστιανοὶ ἦταν γερὰ καρύδια, ἄλλαξαν ὅλο τὸν κόσμο. Καὶ στὴν Βυζαντινὴ ἐποχὴ μία εἰκόνα ἔβγαζαν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ ἀντιδροῦσε ὁ κόσμος. Ἐδῶ ὁ Χριστὸς σταυρώθηκε, γιὰ νὰ ἀναστηθοῦμε ἐμεῖς, καὶ ἐμεῖς ἀδιαφοροῦμε! Ἂν ἡ Ἐκκλησία δὲν μιλάει, γιὰ νὰ μὴν ἔρθει σὲ ρήξη μὲ τὸ κράτος, ἂν οἱ μητροπολίτες δὲν μιλοῦν γιὰ νὰ τὰ ἔχουν καλὰ μὲ ὅλους γιατί τοὺς βοηθᾶνε στὰ Ἱδρύματα, οἱ Ἁγιορεῖτες πάλι ἂν δὲν μιλοῦν γιὰ νὰ μὴν τοὺς κόψουν τὰ ἐπιδόματα , τότε ποιὸς θὰ μιλήσει; Εἶπα σὲ κάποιον ἡγούμενο: «Ἂν σᾶς ποῦν ὅτι θὰ σᾶς κόψουν τὰ ἐπιδόματα», νὰ πεῖτε: «Θὰ κόψουμε καὶ ἐμεῖς τὴν φιλοξενία», γιὰ νὰ προβληματιστοῦν. Οἱ καθηγητὲς Θεολογίας δὲν φωνάζουν, γιατί λένε: «Εἴμαστε ὑπάλληλοι, θὰ χάσουμε τὸν μισθό μας, καὶ μετὰ πῶς θὰ ζήσουμε;» .

 Μήπως ὅμως ἡ προσευχή εἶναι προτιμώτερη; Νά τί ἀπαντᾶ ὁ Γέροντας Παΐσιος: 

 «Ἡ παρουσία τῶν Χριστιανῶν εἶναι πλέον ὁμολογία πίστεως. Μπορεῖ κανεὶς μὲ τὴν προσευχὴ νὰ βοηθήσει περισσότερο, ἀλλὰ τὴν σιωπή του θὰ τὴν ἐκμεταλλευτοῦν οἱ ἄλλοι καὶ θὰ ποῦν: «Ὁ τάδε καὶ ὁ τάδε δὲν διαμαρτυρήθηκαν, ἑπομένως εἶναι μὲ τὸ μέρος μας». Ἂν δὲν ἀρχίσουν μερικοὶ νὰ χτυποῦν τὸ κακό, νὰ ἐλέγχουν δηλαδὴ αὐτοὺς ποὺ σκανδαλίζουν τοὺς πιστούς, θὰ γίνει μεγαλύτερο κακὸ. Ἔτσι θὰ τονωθοῦν λίγο οἱ πιστοί, ἀλλὰ καὶ θὰ ἐμποδιστοῦν λίγο ὅσοι πολεμοῦν τὴν Ἐκκλησία. Ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι δικό τους καΐκι, νὰ κάνουν βόλτες• εἶναι τὸ σκάφος τοῦ Χριστοῦ. Αὐτοὶ εἶναι κατακριτέοι. Τὸ μόνο ποὺ τοὺς ἐνδιαφέρει εἶναι νὰ ἔχουν μεγάλο μισθό, πολυτελὲς αὐτοκίνητο, νὰ τρέχουν στὶς διασκεδάσεις. Καὶ ὕστερα κάνουν νόμο νὰ παντρεύονται μὲ πολιτικὸ γάμο, νομιμοποιοῦν τὶς ἀμβλώσεις. Μὲ τὶς βλάσφημες ταινίες ποὺ παρουσιάζουν, θέλουν νὰ γελοιοποιήσουν τὸν Χριστό. Τὸ κάνουν, γιὰ νὰ ποῦν, «αὐτὸς ἦταν ὁ Χριστός, τώρα θὰ ἔρθει ὁ Μεσσίας», καὶ νὰ παρουσιάσουν μετὰ τὸν «Μεσσία» τους. Ἐκεῖ τὸ πᾶνε» . Ἄν οἱ Χριστιανοί δέν διαμαρτυρόμαστε ὅταν βλασφημεῖται ὁ Χριστός, ἡ Παναγία, ἡ Ἁγία Τριάδα, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἑτοιμάζουμε τό δρόμο γιά τόν Ἀντίχριστο καί ἀποδεικνύουμε ὅτι δέν ἔχουμε ζωντανή καί ἀληθινή πίστη καί ἀγάπη στόν Χριστό μας. 

Ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία πρέπει νά παίρνει θέση ὅταν βλασφημεῖται ὁ Χριστός μας; Ναί ἀπαντᾶ ὁ Γέροντας. Ἄς δοῦμε πῶς μᾶς διδάσκει: 

«Ἔχω ὑπ’ ὄψιν μου ἕναν ἄλλο ἄθεο, ἕναν βλάσφημο, πού τόν ἀφήνουν στήν τηλεόραση καί μιλάει, ἐνῶ ἔχει πεῖ τά πιό βλάσφημα λόγια γιά τόν Χριστό καί τήν Παναγία. Δέν παίρνει καί ἡ Ἐκκλησία μιά θέση νά ἀφορίση μερικούς. Αὐτούς ἔπρεπε νά τούς ἀφορίζη ἡ Ἐκκλησία. Λυποῦνται τόν ἀφορισμό! -Γέροντα, τί θά καταλάβουν μέ τόν ἀφορισμό, ἀφοῦ τίποτε δέν παραδέχονται; -Τοὐλάχιστον νά φανῆ ὅτι ἡ Ἐκκλησία παίρνει μία θέση. -Ἡ σιωπή της, Γέροντα, εἶναι σάν νά τά ἀναγνωρίζη; -Ναί. Ἔγραψε ἕνας κάτι βλάσφημα γιά τήν Παναγία καί κανείς δέν μίλησε. Λέω σέ κάποιον: «Δέν εἶδες τί γράφει ἐκεῖνος;». «Ἔ, τί νά τούς κάνης, μοῦ λέει. Θά λερωθῆς, ἄν ἀσχοληθῆς μαζί τους». Φοβοῦνται νά μιλήσουν. -Τί εἶχε νά φοβηθῆ, Γέροντα; -Νά μή γράψουν τίποτε γι’ αὐτόν καί ἐκτεθῆ, καί ἀνέχεται νά βλασφημῆται ἡ Παναγία! Νά μή θέλουμε νά βγάλη ὁ ἄλλος τό φίδι ἀπό τήν τρύπα, γιά νά ἔχουμε ἐμεῖς τήν ἡσυχία μας. Αὐτό εἶναι ἔλλειψη ἀγάπης. Ὕστερα ἀρχίζει ὁ ἄνθρωπος νά κινῆται ἀπό συμφέρον. Γι’ αὐτό βλέπεις ἕνα πνεῦμα σήμερα: «Μέ τόν τάδε νά ἔχουμε σχέσεις, γιά νά μᾶς λέη καλά λόγια. Μέ τόν ἄλλο νά τά ἔχουμε καλά, γιά νά μή μᾶς διασύρη κ.λ.π. Νά μή μᾶς πάρουν γιά κορόιδα, νά μή γίνουμε θύματα». Ἄλλος ἀδιαφορεῖ καί δέν μιλάει. «Νά μή μιλήσω λέει, γιά νά μή μέ γράψουν οἱ ἐφημερίδες». Οἱ περισσότεροι δηλαδή εἶναι τελείως ἀδιάφοροι» .

 Ὁ Θεός μᾶς δίνει πνεῦμα δυνάμεως καί ὄχι πνεῦμα δειλίας, ἀδιαφορίας καί φιλαυτίας. Ἄραγε πόσο τό δεχόμαστε;

 Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Τῼ ΘΕῼ ΔΟΞΑ! 

[1] Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου-Λόγοι Β΄, Πνευματική ἀφύπνιση, Β΄ ἔκδοση Ἰανουάριος 2000, σελ. 44.

[1] Ὅ. π. σελ. 44.

[1] Ὅ. π. σελ. 36-7.

[1] Ὅ. π. σελ. 37.

[1] Ὁ γέροντας ἐννοεῖ τὴν οἰκονομικὴ χορηγία, δηλαδὴ ἕνα ποσὸ χρημάτων τὸ ὁποῖο τὸ Ἑλληνικὸ κράτος ἀνέλαβε τὴν ὑποχρέωση ἀπὸ τὸ 1924 νὰ δίνει κάθε χρόνο στὶς Ἱερὲς Μονὲς τοῦ Ἁγίου Ὅρους, ἐπειδὴ οἱ Μονὲς ἔδωσαν στοὺς πρόσφυγες τὰ μετόχια τους, ἀπὸ τὰ ὁποῖα εἶχαν τὸ λάδι, τὸ σιτάρι, τὸ κρασὶ κ.λ.π. τῆς χρονιᾶς.

[1] Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου-Λόγοι Β΄, Πνευματική ἀφύπνιση, Β΄ ἔκδοση Ἰανουάριος 2000, σελ. 37.

[1] Ὅ. π. σελ. 43-4.

CORPUS CHRISTI Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΕ ΦΡΑΚΟ και οι κομσομόλοι

 

 

Πέμπτη, 18 Οκτωβρίου 2012

CORPUS CHRISTI A LA Комсомол

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΕ ΦΡΑΚΟ

 και οι κομσομόλοι

 "Αντιαιρετικόν εγκόλπιον"

Φαίνεται πώς είχαν σχεδιάσει από καιρό να κάνουν αντιπερισπασμό στη νυχτερινή ακολουθία της Αναστάσεως. 

Ολόκληρη τη Μεγάλη Εβδομάδα ήταν αναρτημένα πλακάτ σ’ όλα τα κεντρικά και πολυσύχναστα σημεία της πόλης:

Όρθρος της Κομσομόλ! Ακριβώς στις 12 τα μεσάνυχτα!

Ελάτε να δείτε τη νέα κωμωδία του Αντώνη Ίζιουμωφ

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΕ ΦΡΑΚΟ

Στον κεντρικό ρόλο ο ηθοποιός του θεάτρου Μόσχας Αλέξανδρος Ροστόβτσεφ. Χείμαρρος ευφυολογίας! Τρελό γέλιο!

Το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου, η δημοτική μπάντα πέρασε απ’ όλους τους δρόμους της πόλης, καλώντας το λαό στην παράσταση. Μπροστά από τους οργανοπαίχτες πήγαινε ένας σωματώδης νεαρός με Ιερατική αμφίεση και καλυμμαύχι. Κρατούσε ένα πλακάτ σαν λάβαρο, οπού ήταν ζωγραφισμένος ο Χριστός με φράκο και ψηλό καπέλο! Στα πλάγια βάδιζαν κομσομόλοι με αναμμένες δάδες. Όλη η πόλη είχε σηκωθεί στο πόδι.

Πλήθος άρχισε να καταφθάνει στο θέατρο. Πάνω από την κεντρική είσοδο του έγραφε με κόκκινα φωτεινά γράμματα: Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΕ ΦΡΑΚΟ

Στη μεγάλη αίθουσα τα μεγάφωνα μετέδιδαν ραδιοφωνική ομιλία από το σταθμό της Μόσχας με θέμα: «Ο αισχρός ρόλος του χριστιανισμού στην Ιστορία των λαών». Όταν σταμάτησαν τα μεγάφωνα, η χορωδία των κομσομόλων, με συνοδεία ακορντεόν, άρχισε να τραγουδάει:

Με την προσευχή δε βλέπω προκοπή. Σβησμένο είναι το χέρι μου.

Δε θέλω, όχι, τον προφήτη Ηλία! Δώστε μου το φως του Ηλία!…

[Υπονοούν τον Λένιν, του οποίου ο πατέρας λεγόταν Ηλίας] 

Το πλήθος ξέσπασε σε αλαλαγμούς, βρισιές και χαχανητά. Έβαλαν τα χέρια στους γοφούς, έτριξαν τα δόντια, βρυχήθηκαν:

 - Κι άλλο, παιδιά! Πιο άγρια! Βαράτε!…

… Τρεις γριές ψωμολυσσιάρες Δυο σαρακιασμένοι γέροι

Άδειο, άδειο το εκκλησάκι Δεν μαζεύει πια πεντάρα!…

- Πιο δυνατά! Δώστε του! Πιο ζωντανά!

…Αχ, αυγουλάκι μου δεν έχεις τσουγκριστεί

Με πόσες θεϊκές κουταμάρες έχουμε ποτιστεί!…

- Πιο-δυ-να-τά! Και-πιο-σκλη-ρά!

Πλησίαζαν μεσάνυχτα.

Από τη μικρή εκκλησούλα, πού ήταν κοντά στο θέατρο, βγήκαν οι πιστοί για την τελετή της Αναστάσεως. Σκοτάδι. Οι άνθρωποι δεν ξεχωρίζουν – μονάχα οι...
φλογίτσες των κεριών, πού τρεμόπαιζαν και προχωρούσαν αργά-αργά.

«Την ανάστασίν σου, Χριστέ Σωτήρ, άγγελοι υμνούσιν εν ουρανοίς…»

Σαν είδαν τη λιτανεία οι κομσομόλοι, ξελαρυγγιάστηκαν στα γιουχαίσματα και τα σφυρίγματα.  Το ‘στησαν πάλι στο τραγούδι:

Έ, συ, μηλαράκι μου, κυλίσου Ο δρόμος είναι γλιστερός

Παράσυρε όλους τους αγίους Πάσχα των κομσομόλων.

Οι φλόγες των κεριών ήταν τώρα ακίνητες μπροστά στην είσοδο του ναΐσκου.  Από κει ήρθε η απόκριση στο τραγούδι των κομσομόλων:

«Χριστός ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας

καί τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος»!

Η μεγάλη αίθουσα του θεάτρου ήταν γεμάτη κόσμο. Η παράσταση άρχισε… Πράξη πρώτη:

Πάνω στη σκηνή είχαν αναπαραστήσει το ιερό ενός ναού. Στην υποτιθέμενη αγία τράπεζα βρίσκονταν μπουκάλια με κρασί και μεζέδες. Ολόγυρα, σε ψηλά καθίσματα – αυτά πού έχουν στα μπαρ – ήταν καθισμένοι οι ηθοποιοί, ντυμένοι με Ιερατικά άμφια. Τσούγκριζαν και έπιναν με άγια ποτήρια. Κάποιος άλλος, με διακονικό στιχάρι, έπαιζε φυσαρμόνικα. Στο πάτωμα κάθονταν σταυροπόδι μερικές τάχα καλόγριες κι έπαιζαν χαρτιά.

Οι θεατές έσκαγαν στα γέλια.
Κάποιος ζαλίστηκε. Την ώρα πού τον έβγαζαν από την αίθουσα, βρυχιόταν σαν θηρίο, γελώντας αγρία και κουνώντας το κεφάλι, μα έχοντας το βλέμμα πάντα καρφωμένο στη σκηνή, οι παράξενοι μορφασμοί του χλωμού προσώπου του προκάλεσαν περισσότερο γέλιο…

Στο διάλειμμα οι υπεύθυνοι της παραστάσεως έλεγαν:

- Όσα είδατε είναι μόνο τα λουλούδια, καρποί θα ‘ρθουν σε λίγο! Περιμένετε… Στη δεύτερη πράξη θα βγει ο Ροστόβτσεφ, και τότε πραγματικά θα τρελαθείτε!…

Πράξη δεύτερη:

Ο διάσημος ηθοποιός παρουσιάστηκε στη σκηνή κάτω από θύελλα ζητωκραυγών και χειροκροτημάτων. Φορούσε μακρύ, λευκό χιτώνα και στα χέρια του κρατούσε χρυσό Ευαγγέλιο. Παρίστανε το Χριστό. Σύμφωνα με το έργο, έπρεπε να διαβάσει δυο στίχους – μονό δυο στίχους – από τους Μακαρισμούς. Πλησίασε αργά, με ιεροπρέπεια, σ’ ένα αναλόγιο και ακούμπησε το Ευαγγέλιο. Με τη βαθιά, κυματιστή φωνή του αναφώνησε:

- Πρόσχωμεν!
Στην αίθουσα ξαφνικά βασίλεψε απόλυτη σιωπή.
Ο Ροστόβστεφ άνοιξε το Ιερό βιβλίο και άρχισε να διαβάζει:
- Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών εστίν η βασιλεία των ουρανών…Μακάριοι οι πενθούντες, ότι αυτοί παρακληθήσονται…

Στο σημείο αυτό έπρεπε να σταματήσει. Εδώ ακριβώς θα απάγγελλε έναν φοβερό, χλευαστικό, βλάσφημο μονόλογο, πού θα τελείωνε με τη φράση: “Φέρτε μου το φράκο και το καπέλο!”

Δεν έγινε όμως αυτό!

Ο ηθοποιός απροσδόκητα σωπαίνει. Και η σιωπή του κρατάει τόσο πολύ, πού από τα παρασκήνια αρχίζουν ν’ ανησυχούν. Του υπαγορεύουν τα λόγια πού έπρεπε να πει, του κάνουν απεγνωσμένα νοήματα… αυτός όμως στέκεται σαν μαρμαρωμένος. Δεν ακούει, δεν βλέπει, δεν καταλαβαίνει τίποτα.

Τέλος, σε μια στιγμή, συνταράζεται ολόκληρος. Με τρομαγμένο βλέμμα κοιτάζει το ανοιχτό Ευαγγέλιο. Τα χέρια του τραβάνε σπασμωδικά το χιτώνα. Το πρόσωπο του αλλοιώνεται.

Στυλώνει τα μάτια στο βιβλίο και αρχίζει πρώτα να ψιθυρίζει κι έπειτα να διαβάζει όλο και πιο δυνατά:

- Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην, ότι αυτοί χορτασθήσονται. Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται…

Είναι απίστευτο: Στο θέατρο, πού πριν από λίγο το δονούσαν οι βλαστήμιες και οι εμπαιγμοί, επικρατεί τώρα νεκρική σιγή. Και μέσα σ’ αυτή τη σιγή κυκλοφορούν, σαν τις πασχαλινές λαμπάδες ολόγυρα στην εκκλησία, τα λόγια του Χριστού:

- Υμείς έστε το φως του κόσμου… αγαπάτε τους εχθρούς υμών… προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζόντων υμάς και διωκόντων υμάς…

Ο Ροστόβτσεφ διάβασε αργά και καθαρά ολόκληρο το πέμπτο κεφάλαιο του κατά Ματθαίον ευαγγελίου, και κανένας δεν κουνήθηκε, κανένας δεν διαμαρτυρήθηκε. Μήπως η Ιερόσυλη μεταμόρφωση του ηθοποιού είχε αποκαταστήσει μπροστά στα μάτια τους – όπως, άλλωστε, και στου ίδιου τα μάτια – τη γκρεμισμένη εικόνα του ζωντανού Κυρίου;…

Στα παρασκήνια ακούγονταν δυνατοί ψιθυρισμοί και νευρικοί βηματισμοί. Δεν είναι δυνατόν! Θ’ αστειεύεται ο Ροστόβτσεφ! Κάποιο κόλπο σκαρώνει! Να, τώρα, οπού να ‘ναι, μ’ ένα χτύπημα στα γόνατα, με δυο του λέξεις, θα ξεσηκώσει το κοινό! θα τους κάνει να χτυπιούνται!…

Μα στη σκηνή έγινε κάτι ακόμα πιο απροσδόκητο, πού έκανε αργότερα ολόκληρη τη χώρα να το συζητάει:

Ο Ροστόβτσεφ σχημάτισε μ’ ευλαβική επιδεκτικότητα πάνω στο σώμα του το σημείο του σταυρού, και είπε:

- Μνήσθητί μου. Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου!…
Κάτι ακόμα πήγε να πει, αλλά τη στιγμή εκείνη κατέβασαν την αυλαία. Μετά από λίγα λεπτά, μια νευρική φωνή ανακοίνωσε από τα μεγάφωνα:
- Λόγω ξαφνικής ασθένειας του συντρόφου Ροστόβτσεφ, η σημερινή θεατρική παράσταση ματαιώνεται!

_________________________________

Β. Νικηφόρωφ – Βόλγιν
ΤΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΡΑΒΔΙ
ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΑΤΗ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ 1999

 Το  κείμενο πού διαβάσατε, είναι γραμμένο από το ρώσο λόγιο Βασίλειο Ιωαχείμοβιτς Νιχηφόρωφ (1901-1941), γόνο φτωχής οικογένειας της Τβέρ, που, μετά την επανάσταση του 1917, κατέφυγε στην Εσθονία. Από το 1921 ο νεαρός εμιγκρές άρχισε, να δημοσιεύει άρθρα και δοκίμια σε περιοδικά και εφημερίδες με το ψευδώνυμο Βόλγιν (επειδή ο μεγάλος ρωσικός ποταμός Βόλγας σχετιζόταν με τις παιδικές του αναμνήσεις). Το 1937 κυκλοφόρησε το βιβλίο του «Τα ονομαστήρια της γης» και το 1938 «Το οδοιπορικό ραβδί». Η επιβολή κομμουνιστικού καθεστώτος και στην Εσθονία, μετά την κατάληψή της από τα σοβιετικά στρατεύματα (1940), τον αναγκάζει να σταματήσει τη δημοσιογραφική-συγγραφική δραστηριότητα του. Ένα τρίτο βιβλίο του με τον τίτλο «Αρχαία πόλη», πού από το 1939 ετοιμαζόταν να εκδοθεί, δεν θα δει τελικά το φως της δημοσιότητας. Το Μάιο του 1941, ενώ δουλεύει σε ναυπηγείο, συλλαμβάνεται από τη μυστική αστυνομία και φυλακίζεται με την κατηγορία της αντισοβιετικής προπαγάνδας. Λίγο αργότερα μεταφέρεται στο Κύρωφ (Βιάτκα), οπού δικάζεται και καταδικάζεται σε θάνατο. Εκτελέστηκε με τουφεκισμό στις 14 Δεκεμβρίου του 1941 σαν εχθρός του λαού. Αποκαταστάθηκε το 1991. Το 1971 εκδόθηκε στη Νέα Υόρκη μια επίτομη συλλογή δημοσιευμάτων του Β. Νικηφόρωφ-Βόλγιν, στη ρωσική γλωσσά, με γενικό τίτλο «Το οδοιπορικό ραβδί». Ο συγγραφέας αναπλάθει λογοτεχνικά, με απαράμιλλη ενάργεια και περιγραφική δύναμη, αυθεντικές μαρτυρίες και πραγματικά περιστατικά της εποχής του — εποχής συνταρακτικής, «αποκαλυπτικής» για την πατρίδα του και την Εκκλησία της.

Το Corpus Christi είναι ακριβώς περίπτωση Σοδόμων και Γομόρρων''

  Το Corpus Christi είναι ακριβώς 

περίπτωση Σοδόμων και Γομόρρων''  

Μητροπολίτη Γόρτυνος Ιερεμία  


Eχουμε παραπονα πολλα απο τον μητροπολιτη Ιερεμια Φουντα. 
Η παροιμιωδης ηττοπαθεια του εναντι του Αρχιαιρεσιαρχου Βαρθολομαιου τον αναγκασε να αποσυρη την υπογραφη του απο την ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ. 
Ενα απλο ορθοδοξοτατο κειμενο. 
Που ενοχλουσε σφοδρα τον Αρχιαιρεσιαρχη. 
Και ο μητρ.Ιερεμιας προσπαθησε να τον ικανοποιηση αποσυροντας την υπογραφη του αλλα δυσαρεστωντας τον Θεο και τους Αγιους Του, αλλα και τους πιστους αγωνιζομενους ανθρωπους.
Συμμαχησε απολυτα με το υπαρχον υπναλεο εκκλησιαστικο καθεστως ο μητρ. Ιερεμιας. 
Δεν αντιδρα οπου και οποτε πρεπει. 
Προ ημερων στη συνοδο της λεγομενης λαγωο-ιεραρχιας οταν οι μητρ. Ν. Σμυρνης Συμεων και Χιου Μαρκος ειπαν ψεμματα οτι η προτασι να αναγνωρισθουν οι συνοδοι του Μεγαλου Φωτιου και του Αγιου Γρηγοριου του Παλαμα ως Οικουμενικες, ...ματαιωθηκε, ενω απλα αναβληθηκε για την επομενη συνοδο της Ιεραρχιας, ουδεις απο τους κοιμωμενους λαγωους αρχιερεις σηκωθηκε να διαψευσει τους δημοσια ΨΕΥΔΟΜΕΝΟΥΣ υποτελεις του Αρχιαιρεσιαρχου Βαρθλομαιου. 
Ουτε και ο μητρ. Ιερεμιας. 
Τελος παντων, τωρα οφειλουμε να επαινεσουμε το παρακατω κειμενο που ειναι τελειως διαφορετικο απο το θρασυτατο και γελοιο κειμενο του μητρ. Σιατιστης, που χθες σχολιασαμε και εμεις και αλλοι πολλοι συναγωνιζομενοι αδελφοι.  


Είμαι και εγώ, όπως όλοι οι Αρχιερείς, οι Ιερείς και οι Μοναχοί και όπως όλοι οι πιστοί Ορθόδοξοι χριστιανοί της πατρίδος μας, είμαι, λέγω, κατάπικρος και εγώ για την προβολή του βλασφήμου και αισχρού έργου Corpus Christi. Καθένας βέβαια έχει το δικαίωμα να νομίζει και να εκφράζεται όπως θέλει, δεν πρέπει όμως να επιτρέπουμε σε κανένα να προσβάλλει δημόσια και προγραμματισμένα την πίστη μας. 


Ασφαλώς, μία τέτοια προσβολή της αμωμήτου πίστεώς μας έπρεπε να δημιουργήσει την αγανάκτηση και την διαμαρτυρία όλων μας, όπως και την εξέφρασαν οι γενναίοι εκείνοι χριστιανοί και ομολογητές, οι οποίοι, με κίνδυνο να κακοπάθουν, διαμαρτυρήθηκαν για την προβολή του ασεβεστάτου και βλασφήμου αυτού έργου. Εύγε σ᾽ αυτούς τους διαμαρτυρηθέντας χριστιανούς! Η διαμαρτυρία τους θα γραφεί στην εκκλησιαστική ιστορία και θα λάβουν για την ομολογία τους αυτή – να είναι βέβαιοι γι᾽ αυτό – χρυσό στεφάνι στην Βασιλεία του Χριστού την επουράνιο. 


Οι διαμαρτυρηθέντες αυτοί χριστιανοί είναι σ᾽ όλη την Εκκλησία γενικά μία γλυκειά παρηγοριά ότι και σήμερα, παρά την πλεονάζουσα αμαρτία, παρά τους αποκαλυπτικούς καιρούς που ζούμε, δεν εξέλιπαν οι αγωνιστές του Χριστού, οι οποίοι είναι έτοιμοι και μέχρι πεζοδρομίων και μέχρι αίματος και φυλακίσεων να εκφράσουν την αγάπη τους στον Χριστό, που ξανασταυρώνεται. 


Καλά το έλεγε ο Γέροντας της Φλώρινας πατήρ Αυγουστίνος, «ουκ εκλίψουσι τη Ορθοδοξία στρατιώται»! Και καλά το είχαν πει οι Ορθόδοξοι Πατριάρχες της Ανατολής, απαντώντας το 1848 στον Πάπα Πίον Θ´, ότι σε μας υπερασπιστής της πίστεως είναι ο λαός! Εύγε λοιπόν και δόξα και τιμή και έπαινος λαμπρός στον διαμαρτυρηθέντα με δυναμισμό ευσεβή λαό κατά του αισχρού αυτού έργου, που υβρίζει χυδαιότατα το πανάγιο Πρόσωπο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. 


Απέδειξαν ότι είναι τα πιστά τέκνα της Εκκλησίας, γιατί η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος την 7η Ιουνίου του 2012 με ανακοίνωσή της προέτρεψε τους χριστιανούς να αποδοκιμάσουν το έργο. Σ᾽ αυτήν την προτροπή της Μάνας Εκκλησίας οι πολλοί αδιαφόρησαν, αλλά οι διαμαρτυρηθέντες υπήκουσαν και απέδειξαν ότι είναι χριστιανοί «τω πνεύματι ζέοντες, τω Κυρίω δουλεύοντες» (Ρωμ. 12,11). Οι διαμαρτυρηθέντες αυτοί, νεώτεροι ομολογητές της πίστεως, εμπνεύστηκαν για την άγια αυτή και συνετή πράξη τους από τα ιερά μας Συναξάρια. 



 Τα ιερά αυτά βιβλία, τα οποία, κατά τον άγιο Πατέρα Ιουστίνο Πόποβιτς, αποτελούν την Εγκυκλοπαίδεια της Εκκλησίας μας, ομιλούν για χριστιανούς μάρτυρες, οι οποίοι έμπαιναν στους ναούς των ειδώλων και συνέτριβαν τα αγάλματά τους• η δε αγία μας Εκκλησία καταχώρησε τους ομολογητές αυτούς μεταξύ των αγίων, για να μιμούμεθα βέβαια την θερμότητα της αγάπης τους στον Χριστό και την αποστροφή τους προς τα είδωλα της κάθε εποχής. Απευθυνόμενος σ᾽ αυτούς, τους λίαν αγαπητούς μας χριστιανούς, οι οποίοι διαμαρτυρήθησαν τελευταίως για το βλάσφημο έργο Corpus Christi, τους εκφράζουμε πάλι τα ευχαριστήρια και τα συγχαρητήριά μας για την διαμαρτυρία τους, τους εκφράζουμε τον θαυμασμό μας και τον σεβασμό μας, γιατί με διάθεση θυσίας επορεύθησαν στον τόπο της διαμαρτυρίας και έπραξαν αυτό το άγιο που έπραξαν. 


Τους λέγουμε δε – αν και δεν είναι ανάγκη να τους το πούμε – να μην επηρεάζωνται καθόλου από άλλους λόγους, κληρικών η λαϊκών, που θέλουν να παραλύσουν το αγωνιστικό τους φρόνημα με τα πλαδαρά τους κηρύγματα και με λόγια ξένα προς τα ιερά μας Συναξάρια και τους λόγους των Πατέρων μας. Αλήθεια, τι θα έλεγαν αυτοί στον λόγο του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ο οποίος συμβουλεύει τους ακροατές του να ραπίζουν ακόμη τον επίμονο βλάσφημο του Ιησού Χριστού; Και λέγει μάλιστα στην συνέχεια ο άγιος Πατέρας, όταν οι αρχές τους καλέσουν σε απολογία, να πουν παρρησία: «Ναι, τον ερράπισα, διότι εβλασφήμησε τον Βασιλέα των αγγέλων»! Και τι θα πουν πάλι αυτοί οι των πλαδαρών κηρυγμάτων για το ράπισμα που έδωσε ο άγιος Νικόλαος στον βλάσφημο Άρειο; Έχει ιστορικότητα το ράπισμα αυτό, είναι δηλαδή πραγματικό γεγονός• και γι᾽ αυτό, για να μη νομίσει δηλαδή κανείς ότι από οργή ο άγιος ερράπισε τον Άρειο, γι᾽ αυτό, λέγω, η Εκκλησία στο Απολυτίκιο του αγίου Νικολάου έβαλε την έκφραση περί αυτού «εικόνα πραότητος». 


 Η μήπως ο άγιος Αθανάσιος και η Εκκλησία όλη δεν έπρεπε να διαμαρτυρηθεί για την αίρεση του Αρείου και να την καταδικάσει, γιατί έτσι την διαφήμισε περισσότερο;!... Πρέπει να αγωνιζόμαστε για την πίστη μας, αδελφοί, και να διαμαρτυρόμαστε γι᾽ αυτήν, όταν την βλέπουμε να προσβάλλεται. Τέτοιο παράδειγμα και τέτοια διδαχή μας έδωσαν οι άγιοι Πατέρες μας. Με τα ξένα προς το γνήσιο πατερικό πνεύμα πλαδαρά κηρύγματα μερικών, καλυπτόμενα μάλιστα με θεολογική σινδόνα μιας «νεοπατερικής» λεγομένης θεολογίας, από τα κηρύγματα αυτά δεν βγαίνουν ομολογητές και μάρτυρες. Αλλά ούτε και ελεύθερη πατρίδα θα είχαμε, αν επικρατούσαν τα τοιαύτα κηρύγματα, τα χωρίς αγωνιστικό φρόνημα. Η επανάσταση του ᾽21 ήταν μία τρέλλα! Μην αμφιβάλλετε λοιπόν, αδελφοί, όσοι διαμαρτυρηθήκατε για το βλάσφημο έργο, μην αμφιβάλλετε, επηρεαζόμενοι από διάφορους λόγους, αν πράξατε καλώς η όχι. Πολύ καλώς επράξατε και να το ξανακάνετε! Η πικρία μου όμως και η απογοήτευσή μου είναι με τον εαυτό μου. Ήθελα να είμαι και εγώ στον τόπο της μαρτυρίας σας και του μαρτυρίου σας, να εφώναζα και εγώ μαζί σας και μακάρι να ήμουν και θύμα, για να έδιδα ως επίσκοπος ένα καλό παράδειγμα. 


Ναι, ημείς οι επίσκοποι πρέπει να είμεθα μπροστάρηδες στους υπέρ πίστεως αγώνες! Τέλος, έχω να πω όχι μόνο με πόνο, αλλά και με φόβο, ότι η περίπτωση αυτή του Corpus Christi είναι ακριβώς και ακριβέστατα περίπτωση Σοδόμων και Γομόρρων (Γεν. κ. 19). Γιατί, όπως στην βιβλική αυτή διήγηση οι Σοδομίτες εξέλαβαν τα θεία Πρόσωπα ως ανθρώπινα και θέλησαν να αμαρτήσουν μαζί τους, έτσι, και στην παρούσα περίπτωση, οι συγγραφείς του έργου εκλαμβάνουν το Θεανδρικό Πρόσωπο του Χριστού... ως αμαρτωλό και το παρουσιάζουν κατά την αισχρή τους ποιότητα. Αλλά φοβούμαι μήπως το πυρ, που έβρεξε ο ουρανός και κατέκαυσε την αμαρτωλή πόλη, μήπως – μη γένοιτο, Χριστέ και Παναγιά! –, έλθει και καταπάνω μας και κατακαούμε• γιατί, μαζί με τα άλλα αμαρτήματά μας, έγινε στην πατρίδα μας και αυτό το χειρότερο των άλλων αμαρτημάτων, η αισχρή εξύβριση κατά του Προσώπου του Κυρίου μας, χωρίς μάλιστα να φαίνεται ότι πονούμε γι᾽ αυτό, αφού δεν διαμαρτυρόμαστε έντονα. 


 Αν η ύβρις αυτή γινόταν κατά του προσώπου μας η κατά των οικείων μας η κατά των αρχόντων μας, ασφαλώς δεν θα ήμασταν απαθείς, αλλά θα κινητοποιούμασταν και θα μηχανευόμασταν τρόπους διαμαρτυρίας και αντιδράσεως. 


Τελειώνω εδώ με τον πονετικό λόγο, με τον οποίο κατέκλεισε κάποτε ο μακαριστός Γέροντας πατήρ Αυγουστίνος ένα του κήρυγμα περί βλασφημίας των θείων: «Ώστε λοιπόν, μεγάλοι οι άρχοντές μας, μεγάλα τα ανθρωπάριά μας, μικρός ο Χριστός μας, όταν υβρίζεται κανείς δεν διαμαρτύρεται»!..

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΚΑΡΤΑ ΠΟΛΙΤΗ -ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ - ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΠΟΥ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ - ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΙΣ 14-10-2012 ΣΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΠΑΝΓΙΑΣ ΓΟΡΓΟΥΠΗΚΟΟΥ